Το βαλιτσάκι του Κασσελάκη...

Δύο πολιτικοί αρχηγοί από τα Χανιά και ένας από το Ηράκλειο. Να τελικά ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο: οι Κρητικοί.

Habemus πρόεδρο. Ενα αριστερό κόμμα με επικεφαλής έναν νεαρό, άγνωστο μέχρι πρότινος, επιχειρηματία και όχι παιδί του κομματικού σωλήνα, ανοιχτά ομοφυλόφιλο και με έναν ενσωματωμένο μαγνήτη δημοσιότητας. Επικοινωνιακά πιο χαρισματικός ακόμη και από τον Αλέξη Τσίπρα, υστερώντας εμφανώς –για την ώρα- σε πολιτική εμπειρία και γνώση της ελληνικής πραγματικότητας...

Η πρώτη φάση του εσωκομματικού αγώνα τελείωσε, ακολουθεί ο δεύτερος γύρος μέχρι το συνέδριο, αλλά είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού τι έρχεται: γρήγορες αποφάσεις που θα δείχνουν πυγμή και το στίγμα της νέας εποχής (βλ. ανακοινώσεις για τα πρώτα ονόματα της νέας ηγετικής ομάδας), ένα νέο αρχηγικό μοντέλο τύπου CEO σε ένα σύγχρονο σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα και προετοιμασία για μια συνεχή αναμέτρηση με τον Μητσοτάκη. Πάντως ο Τσίπρας είπε χθες ότι ο Κασσελάκης «μαθαίνει γρήγορα». Το αν το κόμμα αυτό θα μπορέσει να ακολουθήσει τις προθέσεις του νέου αρχηγού του, μένει να φανεί. Πάντως οι δημοσκοπήσεις που ετοιμάζονται θα δώσουν σύντομα μια πρώτη εικόνα για την απήχηση Κασσελάκη στο ευρύτερο εκλογικό σώμα.

● Αν κάποιος μας έλεγε πριν από μερικά χρόνια ότι θα φτάσει η στιγμή που ο 50άρης Αλέξης Τσίπρας θα παραδίδει έπειτα από μια 15ετία την ηγεσία του κόμματος σε έναν 35χρονο απόδημο επιχειρηματία, ο οποίος θα είχε εκλεγεί από μια βάση 150.000 μελών του κόμματος, θα τον περνούσαν για τρελό. Και όμως συνέβη. Από τη χθεσινή συνάντησή τους στη Βουλή κρατάω τα χαμόγελα που περίσσεψαν, τη συμβουλή Τσίπρα να χαρεί τη νίκη όσο μπορεί γιατί η πολιτική έχει συνεχόμενες δυσκολίες (σ.σ. φάνηκε μια προσωπική πικρία) και τις χιουμοριστικές ατάκες για το NBA και το μπέιζμπολ. Οταν μετά έκαναν πλάκα οι δημοσιογράφοι στον Αλέξη Τσίπρα για το αν θα έχουμε πυρηνική έκρηξη στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού, όπως αστειεύτηκε ο ίδιος, παρέδωσε το... βαλιτσάκι με τα πυρηνικά στον Κασσελάκη, ο τέως πρωθυπουργός απάντησε με νόημα «δεν νομίζω, κανέναν δεν θα ωφελούσε». Πράγμα που σημαίνει ότι ο Τσίπρας ζητά ενότητα, δεν συμμερίζεται διάφορες ιδεοληπτικές υστερίες περί άλωσης του κόμματος από «ξένους» και προειδοποιεί όσους (νομίζουν ότι) εκβιάζουν με διασπάσεις. Αλλωστε οι δύο προηγούμενες διασπάσεις ουδόλως κόστισαν επί της ουσίας στο κόμμα και συνοδεύτηκαν είτε με μερική εκλογική αποτυχία (ανανεωτική πτέρυγα – ΔΗΜΑΡ) είτε με ολική (αριστερή πλατφόρμα – ΛΑ.Ε.).

● Από την άλλη πλευρά έχουμε και μερικές πικρίες που ξεκινούν με συμπτώματα άρνησης πραγματικότητας και μπορεί να καταλήξουν ακόμη και σε «ξινίλες». Ο Πάνος Σκουρλέτης δήλωσε ότι φοβάται «εξαΰλωση» του κόμματος και απορεί τι θα αλλάξει ο Κασσελάκης. Ο δε Τσακαλώτος δεν έδωσε καν συγχαρητήρια στον νέο πρόεδρο και προτίμησε να πει ότι «συνεχίζουμε πάντα αριστερά». Μάλλον δεν είδε το αποτέλεσμα της κάλπης που είπε το αντίθετο, εκτός αν μιλούσε για τον εαυτό του. Στο μεταξύ, καλή η «αστική αυτοπεποίθηση», αλλά χρειάζεται και λίγη αστική ευγένεια. Επίσης χρειάζεται και μια πολιτική ενσυναίσθηση, διότι όταν δεν μπορείς να πείσεις το 92% του κόμματός σου να σε ακολουθήσει, τότε αντιλαμβάνεσαι τι απήχηση έχουν στο ευρύτερο εκλογικό σώμα οι απόψεις που –κατά τα άλλα- έχεις κάθε δικαίωμα να προβάλλεις και να υπερασπίζεσαι. Αλλά όπως είπε αυστηρά και ο σύντροφος ναύαρχος (Αποστολάκης), ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον «θα λειτουργεί σαν κόμμα. Ούτε τάσεις, ούτε φατρίες, ούτε επαναστάσεις, ούτε εσωτερική αντιπολίτευση. Οποιος δεν θέλει, ας κάτσει στην άκρη».

● Επειδή πολλά λέγονται περί ενότητας, συνεχίζω να έχω την απορία πώς σκοπεύουν να συνεργαστούν με τον νέο πρόεδρο όσοι τον αποκαλούσαν απαξιωτικά Τραμπ, Μπέπε Γκρίλο, μεταπολιτική, όργανο των Αμερικανών και των συμφερόντων κ.λπ. Συνεχίζοντας τον άτυπο χανιώτικο εσωκομματικό εμφύλιο, ο Πολάκης απάντησε χθες στην ατάκα Σταθάκη περί Μπέπε Γκρίλο, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «απέρριψε με πάταγο όλους τους αυτοδιορισμένους θεματοφύλακες και ιδιοκτήτες του, της μηδενικής αντιπολίτευσης και της μειοψηφικής ανύπαρκτης κοινωνικής απεύθυνσης». Ωχ, και ακόμη δεν αρχίσαμε.

Χάρης Ιωάννου

efsyn.gr