Ο Στέφανος και το καρφί του Καρτερού για τον Τσακαλώτο...

Θανάσης Καρτερός

Ο Στέφανος Κασσελάκης πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Το απροσδόκητο, το αδιανόητο, το όνειρο, ο εφιάλτης, η μεγάλη ελπίδα -διαλέγετε... και παίρνετε- έγιναν πραγματικότητα. Κι αν αφήσουμε λίγο στην άκρη τις χαρές, τους θρήνους, τα δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά και τα ηρωικά και πένθιμα γενικώς, αυτό που μένει είναι κάποια κρίσιμα ερωτήματα. Για όσους τον ψήφισαν, για τους άλλους που ψήφισαν την Έφη Αχτσιόγλου, για επώνυμους και ανώνυμους. Αλλά κυρίως για τον ίδιο. Και τώρα; Διότι η εκλογή ήταν το πρώτο βήμα και όχι το πιο δύσκολο. Τα δύσκολα της δυσκολίας αρχίζουν τώρα. Και η περίοδος χάριτος θα είναι σύντομη. Αν υπάρξει…

Η πολιτική δεν περιορίζεται στο επιχειρείν. Τα κόμματα είναι ζωντανά και δύστροπα. Και το πρώτο ερώτημα είναι πώς θα διαχειριστεί τον κόσμο του κόμματος. Και εκείνους που τον πιστεύουν και τους άλλους που τον αντιμετωπίζουν με εχθρική καχυποψία. Πώς θα ενώσει, με λίγα λόγια. Πώς θα πείσει -κι εδώ δεν φτάνουν τα λόγια- ότι είναι πρόεδρος όλων των μελών. Πώς θα καταστείλει εν τη γενέσει τους διάφορες εκδικητικές ανοησίες που ακούστηκαν και γράφτηκαν την προεκλογική περίοδο. Τι επιλογή συνεργατών θα κάνει και με ποια κριτήρια. Και κατά πόσο τον πρώτο ευαίσθητο καιρό θα αποκαταστήσει μια νέα ομαλότητα στη λειτουργία και στη δράση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κέρδισε την ψήφο της πλειοψηφίας των μελών. Συγχαρητήρια. Τώρα πρέπει να κερδίσει κάτι περισσότερο. Την εμπιστοσύνη και τη στράτευσή τους. Να δούμε στην πράξη τα περί πρώτου και δεύτερης. Κάτω από μεγεθυντικό φακό θα είναι κάθε του κίνηση και λέξη. Μέσα κι έξω από το κόμμα. Και οι αγάπες των ΜΜΕ, λίγο αριστερά, λίγο δεξιά και λίγο lifestyle, δεν κρατούν πολύ. Η πράξη, κριτήριο της εικόνας. Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για όσους βρέθηκαν απέναντί του. Θα βαθμολογούνται εξίσου αυστηρά. Στηρίζουν την επιλογή των μελών ή κρατούν ομπρέλα; Και ας πούμε παρεμπιπτόντως ότι δεν παίρνει καλό βαθμό η πρώτη δήλωση Τσακαλώτου.

Τελευταίο, αλλά όχι ασήμαντο. Και γι’ αυτόν, όπως για όλους, ισχύει το σοφό του λαού: Θεέ μου, φύλαξέ με από τους φίλους μου, γιατί από τους εχθρούς μου φυλάγομαι μόνος μου. Ο νοών νοήτω…

Η ΑΥΓΗ