Στη διεθνή βιβλιογραφία της πολιτικής φιλοσοφίας και των πολιτικών επιστημών χρησιμοποιούμε τον όρο «περίπτωση» για ένα «πράγμα» του οποίου δεν έχουμε συλλάβει τη διανοητική δυναμική του, αλλά ούτε και την πραγματολογική ισχύ του.
Οπότε... δικαιούμαι να χρησιμοποιήσω αυτόν τον δόκιμο όρο, «περίπτωση», για να ερμηνεύσουμε τι ακριβώς συμβαίνει με τον Στέφανο Κασσελάκη. Στο πλαίσιο των ενδιάμεσων εκλογικών αναμετρήσεων (21 Μαΐου και 25 Ιουνίου 2023) ο Στέφανος Κασσελάκης «μπήκε» στη λίστα του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. με πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα. Και τώρα είναι υποψήφιος πρόεδρος στο κόμμα της Αριστεράς!
Για να κατανοήσουμε την «περίπτωση Κασσελάκη» επιβάλλεται να επιχειρήσουμε μια στοιχειώδη κριτική ανασυγκρότηση όλων των πολιτικών πραγμάτων που έχουν συμβεί και συντελούνται μετά το έτος-τομή 2008 για την ελληνική οικονομία και για τον ελληνικό κοινωνικό βιόκοσμο. Ο Κασσελάκης ως υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν προέκυψε από μηδενική βάση. Δεν γεννήθηκε με τον κρίνο της Παναγίας για την Αριστερά! Στον βιόκοσμο της ελληνικής κοινωνίας και ειδικότερα στη σφαίρα της πολιτικής, παίζεται ένα παιχνίδι που ονομάζεται «θέατρο σκιών».
Η μεταπολεμική Αριστερά στην ελληνική πολιτική κοινωνία έπαιξε πολλούς ρόλους. Ο πρώτιστος πολιτικός ρόλος της ήταν η συνθήκη της πολιτικής συμφιλίωσης με την αστική τάξη, με τον επονομαζόμενο αστισμό. Μολονότι μια τέτοιου τύπου αστική τάξη δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, μπορούμε να δεχθούμε ότι τα εκάστοτε διαμορφούμενα (από τις ιστορικές συγκυρίες) πολιτικά κόμματα της ανανεωτικής Αριστεράς συμμετείχαν στην επεξεργασία προγραμμάτων κοινωνικής ειρήνης και συστημάτων κράτους δικαίου.
Για να μιλάνε όλοι για τον Κασσελάκη σήμερα, έχουν συντελεσθεί τρεις ριζικές αλλαγές στο πολιτικό σύμπαν: Η πρώτη είναι αυτή, την οποία στις παρεμβάσεις μου τονίζω με έμφαση: το οικονομικό σύστημα έχει αποκτήσει τα «πρωτεία» έναντι της πολιτικής. Η δεύτερη συνθήκη του πολιτικού παρόντος έχει να κάνει με αυτό που ονομάζω «ψηφιακή και τεχνολογική αμνησία».
Στο παγκόσμιο χωριό και ειδικότερα στην Ελλάδα, ο περιώνυμος ψηφιακός μετασχηματισμός έχει επιπτώσεις στις μαθησιακές διαδικασίες υποδοχής και επεξεργασίας της ιστορικής παράδοσης. Μας οδηγεί ως πολίτες στην εξασθένηση της μνήμης, αλλά προπάντων μας τοποθετεί μπροστά στον «γκρεμό» αφού το ποτάμι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω!
Η τρίτη αλλαγή που έχει συντελεσθεί στην πολιτική σφαίρα έχει να κάνει με την ίδια τη συνθήκη που ανέδειξε τον Κασσελάκη ως υποψήφιο. Η Αριστερά ή εάν θέλετε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα που επιδιώκει να ανασυγκροτηθεί, δηλαδή να ανταποκριθεί στις συνθήκες της εποχής μας, δεν χρειάζεται να παίξει στο παιχνίδι που ονομάζεται «θέατρο σκιών». Ο Κασσελάκης μπορεί να διεκδικήσει έναν ρόλο στα τηλεοπτικά παιχνίδια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Και έτσι θα αποφύγει να υποδύεται τον ρόλο κάποιου ήρωα στην ελληνική πολιτική επιθεώρηση.
Για να σοβαρευτούμε λέω με απλά λόγια το εξής: η Αριστερά ως ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα ανασυγκροτηθεί ως πολιτικό κόμμα με κοινοβουλευτικές αξιώσεις και θεσμικά αιτήματα για την κοινωνία μας. Εάν μάλιστα μελετήσει τη νέα ριζοσπαστική ιδεολογία της «θεωρίας των κοινών» θα βρεθεί μπροστά από την κοινωνία, όπως συνέβη στην εποχή του Καρλ Μαρξ (1818-1883). Τότε που η θεωρία βρέθηκε μπροστά από την κοινωνία. Η «περίπτωση Κασσελάκη» λειτουργεί ως δούρειος ίππος για να καταστρέψει η αστική ηγεμονία την αριστερή δημιουργική παράδοση και το ίδιο το πνεύμα της αλλαγής.
Θεόδωρος Γεωργίου (Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου