Αυτά είναι τα καίρια ερωτήματα που μου εξέφρασε φίλος απόστρατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, όταν ζήτησα τη γνώμη του επί του θέματος του στρατιωτικού δυστυχήματος στη Λιβύη:
1. Γιατί το δυστυχές συμβάν... χαρακτηρίστηκε τροχαίο ατύχημα, πριν να υπάρξει πόρισμα αρμόδιας αρχής;
2. Γιατί έπρεπε η ελληνική βοήθεια να φτάσει 200 χιλιόμετρα μέσα στην ενδοχώρα της Λιβύης, όπου κυριαρχεί η γνωστή μετα-Καντάφι αστάθεια με την ισχυρή παρουσία ΜΙΤ, ISIS και ανεξέλεγκτων φυλάρχων, ενώ οι αποστολές άλλων χωρών περιορίστηκαν σε ακτίνα έως 40 χιλιομέτρων;
3. Γιατί χρησιμοποιήθηκε πούλμαν και δεν χρησιμοποιήθηκαν θωρακισμένα οχήματα για τη μεταφορά του στρατιωτικού μας προσωπικού; Σχολική εκδρομή ήταν σε ένα ήρεμο τουριστικό περιβάλλον;
4. Γιατί δεν έγινε κατόπτευση πρώτα και μετά να ξεκινήσει η αποστολή προς τον όποιο προορισμό της;
5. Για ποιο τροχαίο μιλάνε; Οπως όλοι είδαμε στις φωτογραφίες, σε έναν τέτοιο χωματόδρομο δεν μπορεί κανένα όχημα να αναπτύξει ταχύτητα μεγαλύτερη των 30-40 Km/h.
6. Το τζιπ που προπορευόταν πού εξαφανίστηκε;
7. Γιατί δεν υπήρχαν δορυφορικά τηλέφωνα;
8. Ποια τοπική αρχή εγγυήθηκε για την ασφάλεια της αποστολής;
9. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη τελικά και τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
Κώστας Βέργος (οικονομολόγος, διεθνολόγος (PhD))
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου