Πολλά και διάφορα, άλλα ευτράπελα, άλλα συνωμοτικά, άλλα χυδαία και ακόμη ανάρμοστα λέγονται και ακούγονται για την υποψηφιότητα Κασσελάκη και την αιφνίδια είσοδό του στην πολιτική ζωή της χώρας και μάλιστα στον χώρο της πολύπαθης Αριστεράς....
Καλό είναι να δίνει κανείς σημασία μόνο σε εκείνα που πράγματι προβληματίζουν, που έχουν βαρύτητα και αξιοπιστία στην τέχνη, εφόσον αυτό το πράγμα υπάρχει ακόμη, της πολιτικής· στην ανάλυση έστω καινοφανών φαινομένων, άξιων προς παρατήρηση και αξιοποίηση. Μένει έκπληκτος κανείς, εντυπωσιάζεται έστω, από την προσέγγιση των ανθρώπων σε αυτή την υποψηφιότητα.
Τις πρώτες δέκα μέρες του Σεπτέμβρη στο Ρέθυμνο οι συζητήσεις αναλίσκονταν σε αυτό το θέμα και πολλοί ήσαν αυτοί που μιλούσαν θετικά για τον νέο υποψήφιο: παλιοί αριστεροί, δικαιωματιστές, νέοι άνθρωποι, άσχετοι με την πολιτική, ακόμη και εκείνοι που βλέπουν τη σύγκρουση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης σαν αγώνα αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων - και δεν είναι λίγοι οι τελευταίοι... ακόμη και πολλοί φιλελεύθεροι παντός καιρού.
Προφανώς ο κόσμος θέλει μια άλλη, νέα Αριστερά, μακριά από αγκυλώσεις, οξειδωμένο παρελθόν και παρωχημένα συνθήματα. Δεν αρκούν στον κόσμο ο στείρος καταγγελτικός λόγος και οι κραυγές εναντίον εκείνων που καταστρέφουν πράγματι τη χώρα· απαιτεί νέες προτάσεις, γήινες, κοινωνικές, προτάσεις με αντίκρισμα στα βάσανα και στις πραγματικές ανάγκες του ελληνικού λαού. Είτε το θέλουμε είτε όχι, οι αυριανές εκλογές στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνονται κρίσιμες, όχι για το ίδιο αυτό κόμμα όσο για το μέλλον της ανάπηρης ελληνικής δημοκρατίας - και βεβαίως δεν έχουν καμία σημασία οι δημοσκοπήσεις που λένε το ένα ή το άλλο.
Πολλοί ακόμη διαφωνούν με αυτή την υποψηφιότητα, αλλά το νερό έχει μπει πια στ' αυλάκι. Οι διαφωνούντες θέλουν, λέει, κάποιον με πολιτικό λόγο καθαρό και τολμηρό, ψημένο στην πολιτική αντιπαράθεση και στην εσωτερική δομή του κόμματος και όχι κάποιον με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και αμερικανιές όπως πράττει ο νέος υποψήφιος.
Είναι ευκαιρία πάντως για όποιον κι αν εκλεγεί να κάνει σφοδρή και γόνιμη κριτική στην παραπαίουσα, εσωτερικά κι εξωτερικά, κυβέρνηση, που δείχνει, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, να μην καταλαβαίνει πού πατά και πού πηγαίνει, να ενώσει όσους ξέρουν ακόμη τι σημαίνει μέτωπο κατά των αυθαιρεσιών και των κατασταλτικών μέτρων στα οποία καταγίνεται κάθε κυβέρνηση και, τέλος, να εμπνεύσει τους παραιτημένους και δυσαρεστημένους από την πολιτική εν γένει ζωή ψηφοφόρους και μη ψηφοφόρους.
Σαφώς και δεν γίνονται αυτά από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά αν γίνει μια αρχή όλα θα μπουν στον δρόμο τους ή θα βρουν αυτόν τον περιβόητο δρόμο της ανάκαμψης αρχικά και της επανάκαμψης περαιτέρω στους δαιδάλους της εξουσίας. Για την εξουσία δεν συμβαίνουν όλα που συμβαίνουν γύρω μας [αλλά και μέσα μας]; Να λείψουν οι παθογένειες, λέμε, του ελληνικού κράτους. Με τέτοιον πολιτισμό και τέτοια νεοκουλτούρα, ό,τι και να ευχηθεί κάποιος είναι σχεδόν μάταιο, αλλά ασφαλώς δεν πρέπει να μένει κανείς αμέτοχος...
Γιώργος Σταματόπουλος
Efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου