Συνήθως το παρόν κείμενο το γράφω βράδυ, γιατί τότε με πιάνουν οι πολυβιταμίνες που παίρνω το πρωί... Λέω «συνήθως», ενώ είναι πάντα. Λέω «πιάνουν», ενώ δεν λειτουργούν ούτε ως πλασίμπο.
Ωστόσο, έχω πείσει εαυτόν πως... γι' αυτό γράφω το παρόν κείμενο βράδυ και μάλιστα έχοντας πλήρη διαύγεια (σαν του Δημοσίου ένα πράμα), τρομερή ενέργεια (σαν του Αδώνιδος ένα πράμα) αλλά και απίστευτη σιγουριά πως όλα τα παραπάνω ισχύουν (σαν του Κασσελάκη ένα πράμα) - όλο λάθος...
Ελα όμως που τελικά το μυαλό είναι μεγάλος μπήχτης: έτσι και του καρφωθεί κάτι, δεν του το ξεσφηνώνεις ούτε με τανάλια αρχιτορναδόρου σε ρόλο οδοντιάτρου. Νομίζει ο τορναδόρος ότι μπορεί να βγάζει φρονιμίτες; Πιο πιθανό είναι να βγεις με λακκάκια στα μάγουλα, καθώς θα σου λείπουν τα πίσω δοντάκια, παρά να του βγάλεις την ιδέα από το μυαλό. Τα 'χει αυτά η ανθρωπότης: μυαλωμένη μεν, στενόμυαλη δε.
Βγαίνουν, σου λέει, κάτι εργάτες και διεκδικούν ωράριο και μισθό με τον οποίο να μπορούν να ζουν και μάλιστα καλά, δηλαδή όχι να επιβιώνουν αλλά να ζουν (!), και συνθήκες ανθρωπινές στην εργασία τους και δικαίωμα στην απεργία και στον συνδικαλισμό και και και... Ευτυχώς όχι στην Ελλάδα όλα τούτα, αλλά εκεί που είναι τα μισά ξαδέρφια μας: στην Αυστραλία. Βρήκαν όμως τον τορναδόρο/οδοντίατρο/μάστορά τους - ευτυχώς όχι μόνο στην Αυστραλία, αλλά και στην Ελλάδα. Γιατί εμείς τα πονάμε τα μισά μας ξαδέρφια. Και έχουμε τον αντίστοιχο Τιμ Γκέρνερ στην Ελλάδα που τον λένε Σπύρο αλλά τον φωνάζουμε Αδωνι, γιατί... - ξέρω κι εγώ; Γιατί του πάει μάλλον...
Ο γνήσιος πάντως Τιμ, που δεν τον φωνάζουν Γερολυμάτο επειδή «του πάει», αλλά απλά Τίμπο (ως υποκοριστικό), είναι εκατομμυριούχος, από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Αυστραλία, με χρήματα κανονικά στις τράπεζες και όχι σε μαύρες σακούλες μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας, και ως τέτοιος, ως γνήσιος και φανερός νεοφιλελεύθερος βγήκε προψές και είπε, δίχως καν να περιπαίξουν τα βλεφαριδόνια του, χωρίς καν να στεγνώσει η καταπιόνα του, πως η ανεργία πρέπει να φτάσει στην Αυστραλία στο 50% ώστε να καταλάβουν επιτέλους οι εργάτες ότι αυτοί έχουν ανάγκη τ' αφεντικά τους και όχι τ' αντίστροφο. Και έτσι να σταματήσουν να ζητάνε, γιατί κάπου μπάστα κι αράξαμε, Αϊ-Νικόλα, έγια μόλα λέμε!
Είναι αυτός ο ίδιος που όταν οι άνθρωποι εκεί σαπέρα έχαναν τα σπίτια τους κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2010, βγήκε και είπε πως αρκεί να τρώνε ένα απλό «αβοκάντο τοστ» για brunch και όχι και αυγά ποσέ... κάνοντας κάθε ανθρώπινη συνειδητότητα μαρέγκα. «Πρέπει να κάνουμε την οικονομία να πονέσει», είπε τώρα. Βγήκε μετά και δήλωσε πως μετάνιωσε γι' αυτά, αφού βέβαια τον είχε κράξει ο μισός πλανήτης (της ηπείρου του συμπεριλαμβανομένης).
Αλλά τέτοιοι είναι αυτοί εκεί σαπέρα. Δεν κατσικώνεται το μυαλό τους σε μια σκέψη και να μη λέει να φύγει. Αν δουν τα σκούρα, στο πιτς φιτίλι την αλλάζουν και όπου φύγει φύγει! Ενω οι δικοί μας... Κατ' αρχάς είναι όλοι της μεθόδου Στανισλάφσκι: με αυτή, σου λέει, προετοιμάζονται ακόμη και για να πάν' τουαλέτα!
Δεν είδες τι είπε ο Βαρβιτσιώτης στον «περί παραίτησης» λόγο του, ποστάροντας στωική φωτογραφία εν ώρα εργασίας (ο Στανισλάφσκι που λέγαμε); Πως η δήλωσή του με την οποία εξίσωνε ξεκάθαρα τους δολοφόνους του Αντώνη Καρυώτη με τον ίδιο τον δολοφονημένο «παρερμηνεύτηκαν». Και πως του κάναμε επίθεση «με τοξικά χαρακτηριστικά» (με τοξικά καθαριστικά να φοβάται μην του κάνουν «επίθεση», θα 'πρεπε με τα όσα λέει, αλλά ποιος να του το πει...).
Ο δυτικός κόσμος δίνει τεράστια σημασία στο μυαλό. Ξεχνώντας πως και αυτό που λέμε «ψυχή», από εκεί εκπορεύεται. Μήτε από θεούς, μα ίσως από δαίμονες. Γιατί με τις δηλώσεις και τις πράξεις ξένων μεγαλοκαπιταλιστών και εγχώριων κυβερνοληστών, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τα λόγια μια επιζήσασας του Αουσβιτς, η οποία μου είπε πριν από χρόνια: «Μη με ρωτάς για το ανθρώπινο είδος, γιατί δεν έχω να πω ούτε μία ευγενική λέξη».
Νόρα Ράλλη
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου