O “τραμπισμός” στην Ελλάδα, ήταν υπαρκτός, πριν ακόμα εξελιχθεί σε πολιτικό φαινόμενο στις ΗΠΑ και παγκοσμίως, με την κάθοδο του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτική και τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές το 2016.
Αυτό το μείγμα “φουσκωμένων” Εγώ, ναρκισσισμού, δολοφονίας χαρακτήρων, fake news, μπουρδολογίας, ελαφρότητας, κατασκευής της πραγματικότητας και... απουσίας πολιτικών προτάσεων, απέκτησε αυξανόμενη απήχηση και στην ελληνική κοινωνία.
Ήταν βέβαιο ότι ο εγχώριος τραμπισμός, αργά η γρήγορα, θα οδηγούσε σε κάποιο σημαντικό πολιτικό γεγονός.
Πολλοί ανέμεναν ότι αυτό θα ερχόταν πιθανότατα από την άκρα δεξιά, καθώς όλα τα παραπάνω τα συναντούσαμε σε αυτό τον χώρο. Από την εχθροπάθεια (ή μαζί μας ή εναντίον μας) μέχρι την προσδοκία για έναν “σούπερμαν”, που θα οδηγήσει τους πιστούς του στη Γη της Επαγγελίας, δηλαδή στην εξουσία.
Οι εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ όμως, ανέτρεψαν τα δεδομένα καθώς ο Στέφανος Κασσελάκης, ένας απολιτίκ επιχειρηματίας, που κανείς δεν γνώριζε πριν λίγους μήνες στην Ελλάδα, διεκδικεί με καλές πιθανότητες την ηγεσία του κόμματος.
ΑΝΕΛ, Πολάκης, Κασσελάκης
Όσο και αν θεωρείται αδιανόητη, για ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η ευκολία με την οποία ο κ. Κασσελάκης “συναντήθηκε” με τις προσδοκίες ενός μέρους των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, έχει την εξήγησή της.
Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, είχε ήδη δημιουργήσει την ώσμωση δυο διαφορετικών κόσμων και είχε ρίξει δηλητηριασμένο νερό στο κρασί της Αριστεράς.
Ο τραμπισμός του Άδωνι για πολύ καιρό επίσης, είχε απέναντί του τον πολακισμό. Για τους υποστηρικτές του κ. Πολάκη, αυτή ήταν η λύση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και όχι οι “νερόβραστοι Αριστεροί”, που επέμεναν στην πολιτική αντιπαράθεση χωρίς ύβρεις...
Μάνος Χωριανόπουλος
news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου