Οι Αμερικανοί έτσι πιστεύουν. Το ίδιο και ο -κατά μεγάλη πιθανότητα- επόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης. Η μετεωρική του άνοδος στα δημόσια πράγματα έχει κάνει πολλούς να ανησυχούν. Οπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1965 μιλούσε για «αερόλιθο εξ Αμερικής» για τον Ανδρέα, έτσι και σήμερα ο γιος του, πανίσχυρος πρωθυπουργός, ίσως αισθάνεται πια πως θα αποκτήσει επιτέλους αντίπαλο. Κάτι που θα του κάνει πολύ καλό. Γιατί η κυβερνητική μηχανή δείχνει μετά από δύο μεγάλες εκλογικές νίκες πρωτοφανή σημάδια παραίτησης...
Ο Κασσελάκης έχει κάνει πολλούς να ανησυχούν. Κυρίως τους «καθεστωτικούς» του ΣΥΡΙΖΑ, τη βαριά νομενκλατούρα, που αισθάνεται πως η κοινωνία θέλει λόγια και όχι λύσεις και η αποδοχή οιουδήποτε στελέχους μετριέται μόνο με αριστερές περγαμηνές. Μια τάση εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που συνεχώς έχει στραμμένο το βλέμμα στο κόμμα και όχι στη χώρα. Αλήθεια, πόσο προοδευτικό είναι αυτό; Το ποσοστό που έλαβε στον πρώτο γύρο ο Κασσελάκης αποτελεί για όλους αυτούς μια πρώτης τάξεως απάντηση.
Αν επικρατήσει ο Κασσελάκης με εμφατικό τρόπο στον β΄ γύρο, προφανώς αυτό δεν θα είναι ένα έργο καθαρού συριζαίικου ρεαλισμού. Θα είναι μια εξέλιξη που αφορά την κοινωνία η οποία ψάχνει από κάπου να εκφραστεί. Και γύρω της βλέπει ανεπάρκεια, βόλεμα και ιδιοτέλεια. Και δεν αποδέχεται την ντε φάκτο άκοπη μακροημέρευση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξουσία. Και σε αυτό επάνω πρέπει να δουλέψει ο Κασσελάκης. Για να πείσει πως η επικράτησή του δεν είναι απλά μια πράξη εσωκομματικών συσχετισμών και εκείνος δεν είναι αυτός που θα μοιράσει τιμάρια για να τους έχει όλους ευχαριστημένους.
Ο Κασσελάκης καλείται να αποδείξει πως η νίκη του δεν είναι συγκυριακή. Και πως δεν είναι μια λανθάνουσα αντίδραση ενός παιδιού που έχασε την πατερναλιστική φιγούρα του Τσίπρα. Του οποίου η πολιτική σκιά θα εξακολουθεί να πέφτει πάνω και στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον νέο του αρχηγό. Και όπως ο Τσίπρας «σκότωσε» τον Αλαβάνο, έτσι ίσως και ο Κασσελάκης χρειαστεί κάποια στιγμή να κάνει με τον Τσίπρα. Αλλά και να φροντίσει να εμπεδώσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα πως έχει πολιτική πρόταση και όχι απλώς την ευχέρεια διαχείρισης της δημόσιας εικόνας του. Αν κάνει αυτό το λάθος, η απαξίωση θα έρθει πολύ γρήγορα.
Η κοινωνία έχει τα μάτια της και τα αυτιά της επάνω του. Είναι στο χέρι του να αποδείξει αν μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση. Λύση κυβερνητική. Αξιόπιστη. Οχι απλά μια λύση εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μια πρόταση που θα συγκινήσει όσους δεν ασχολούνται ή αισθάνονται πως δεν υπάρχει «πεδίο δράσης» για εκείνους. Αν το καταφέρει αυτό, το μικρό του «θαύμα» θα αρχίσει να γίνεται μεγαλύτερο.
Μέχρι τις ευρωεκλογές έχει μόνο εννιά μήνες για να αρχίσει να του δίνει σάρκα και οστά...
Διονύσης Γ. Γράψας (Ιστορικός, εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση)
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου