Οι γυναίκες, πλάσματα χαρακτηριστικά για τη δυναμικότητά τους και την ικανότητά τους να εφευρίσκουν λύσεις, που αναβαθμίζουν την κοινωνία μας, έχουν δώσει το «παρών» σε τομείς ανδροκρατούμενους, με χαρακτηριστική την επιφάνειά τους στον χώρο της πολιτικής και ιδιαίτερα της Αριστεράς, η οποία φαίνεται πως διαχρονικά προσπαθεί να ενισχύσει την ανάδειξή τους...
Αξίζει να ρίξουμε μια ιστορική ματιά στη συμβολή ισχυρών γυναικών στον χώρο της Αριστεράς, καθώς είναι και η πρώτη που ανέδειξε αρχηγούς κομμάτων γυναίκες. Οφείλω να αναφέρω σε αυτό το σημείο την πρώην γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, την πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ Μαρία Δαμανάκη, την πρώην πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά καθώς και τη δυναμική διάθεση της υποψήφιας προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Εφη Αχτσιόγλου. Πρόκειται για προσωπικότητες με ισχυρά βιογραφικά που αναβαθμίζουν την Αριστερά αλλά και την πολιτική στο σύνολό της.
Φυσικά, γυναίκες είναι παρούσες και στον χώρο της Δεξιάς, όμως πρέπει να επικεντρωθούμε στο ποια πλευρά δυναμώνει την παρουσία μας και μας παρέχει περισσότερες ευκαιρίες, σε έναν χώρο όπου τα περισσότερα καταστατικά θέτουν ως βάση της πολιτικής την πατριαρχία, διατηρώντας τους «παραδοσιακούς» θεσμούς. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Δημοκρατική Ενωσις ήταν το κεντροαριστερό κόμμα που πάλεψε για δεκαετίες ώστε να μπορέσουν οι γυναίκες να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα.
Σε βουλευτικές εκλογές, μας δόθηκε το δικαίωμα ψήφου πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου 1956, οπότε η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και η Βάσω Θανασέκου της Δημοκρατικής Ενωσης κέρδισαν την είσοδό τους στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, καθώς οι καιροί αλλάζουν και οι γυναίκες έχουμε πια αποκτήσει ενεργό ρόλο στην κοινωνία, διατηρώντας ταυτόχρονα και τον παραδοσιακό της γυναίκας-μητέρας, πρέπει να στηρίζουμε τις ιδέες που μας στηρίζουν και συγκεκριμένα τις σοσιαλδημοκρατικές ιδέες. Είναι δίκαιο να αποφασίσουν άντρες (και αναφέρομαι στους υπουργούς) για ζητήματα που σαφώς μας επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό;
Ακόμα και οι ίδιες οι γυναίκες της παρούσας κυβέρνησης δεν μας αναγνωρίζουν θεμελιώδη δικαιώματα. Συγκεκριμένα, η Χριστίνα Αλεξοπούλου, νέα υφυπουργός Υποδομών, έχει τοποθετηθεί στο παρελθόν κατά της άμβλωσης και της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος, μιλώντας για τη θεωρία του «αγέννητου παιδιού». Γνωρίζουμε, λοιπόν, πολύ καλά όλες μας ποια πλευρά είναι υπέρ μας. Ετσι, οφείλουμε κι εμείς να την στηρίξουμε, ώστε να αποκτήσουμε ενεργότερο ρόλο στα κοινά και να καταρρίψουμε οποιεσδήποτε απαρχαιωμένες αντιλήψεις θέλουν τη γυναίκα να κατέχει μόνο τον ρόλο της μητέρας.
—
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 4/9/23.
Εύα Καραμπάση
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου