Από τους καύσωνες στις πλημμύρες: μία κλιματική κρίση (κακοφτιαγμένος) δρόμος...

Σε τέτοιες περιστάσεις, με οικουμενικές διαστάσεις αν το καλοσκεφτούμε (αφού η κλιματική κρίση και οι διάφορες εκφάνσεις της είναι παγκόσμιο και όχι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο), προσπαθώ να μην υπερβάλλω. Δεν θέλω να γράψω κάτι ξεχωριστό. Απλά να βγάλω, κάπως άτακτα, αυτό που έχω στο νου μου... Αυτό που έχει γίνει στη Θεσσαλία μας «περιορίζει» όλες και όλους σε δευτερεύοντες και τριτεύοντες ρόλους. Όταν η φύση βρυχάται, ο άνθρωπος ντύνεται κομπάρσος για να κρύψει τη γύμνια του... Και καλό είναι να προσπαθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να συγκρατούμαστε γιατί το επιτάσσουν οι ίδιες οι συγκυρίες...

Αυτές τις μέρες έχω χάσει κάθε όρεξη για ιδεολογικο-πολιτικές, ή πολιτισμικές αναζητήσεις... Τι νόημα (θα) έχουν όλα αυτά άλλωστε αν δεν γίνει γρήγορα κάτι σημαντικό και καίριο, όταν συχνά πυκνά πια θα διακυβεύονται όλα όσα θεωρούσαμε για δεκαετίες αυτονόητα και βασικά; Κάποιες φορές το δέος, πάντως, μας βοηθάει να βρούμε το δρόμο μας...

Η Γη εκπέμπει SOS και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία είναι ένα ακόμα σημάδι που ανάγεται στην απορρύθμιση του κλίματος εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Όπως είπε πρόσφατα και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, κάνοντας παράλληλα λόγο για κλιματική κατάρρευση που βρίσκεται σε εξέλιξη, ΕΞΑΙΤΙΑΣ του εθισμού της ανθρωπότητας στα ορυκτά καύσιμα... Πλέον, το κλίμα ξεδιπλώνει όλες τις πιθανές πατέντες εκτροπής. Και φαίνεται πως διαθέτει ποικιλομορφία στη φαρέτρα του. Αν αρχίζει να σπάει και τα ρεκόρ ως προς τις ΕΝΤΑΣΕΙΣ των φαινομένων, τότε όλα τα ζητούμενα θα έχουν λάβει διαφορετική χροιά. Μάθαμε εσχάτως να κοιτάμε τις θερμοκρασίες, τις ριπές των ανέμων, θα μάθουμε να μελετάμε και τα χιλιοστά της βροχής και τους τόνους νερού ανά στρέμμα. Μία συνήθεια είναι όλα, να μου επιτραπεί το περιπαικτικό του ύφους...

Γενικώς, και ειδικώς..., πολλά ακραία συμβαίνουν στη χώρα μας τους τελευταίους μήνες που δεν τα χωράει όντως ο νους μας. Δεν είναι μόνο τα καιρικά... Το θέμα είναι πως όλα αυτά δεν γίνονταν. Πλέον θα παρακαλάμε να μην ξαναγίνουν σύντομα... Επιστρέφω στα κλιματικά-καιρικά. Για να συμβεί μία παρόμοια κατάσταση πραγματικής Αποκάλυψης όπως όσα βίωσε τις προηγούμενες μέρες η Θεσσαλία, πρέπει να «ευνοήσουν» διάφορες συνθήκες. Βαρομετρικά χαμηλά, συγκεκριμένη κατεύθυνση ανέμων, θερμοκρασία θάλασσας, φαινόμενο Ωμέγα, κοκ. Τι θα συμβεί φερ΄ειπείν αν κάποια στιγμή κάτσει και αλλού ή στο ίδιο σημείο ένας τέτοιος ή ένας χειρότερος συνδυασμός; Γιατί οι κρατικές ευθύνες και παραλείψεις είναι απεριόριστες, οι κοινωνικές απάθειες μεγάλες, αλλά και ο καιρός κάποιες φορές στην κυριολεξία κάνει τα δικά του...

Πλέον είμαστε κοντά στο πρωτοφανές εδώ και αιώνες στάδιο στο οποίο οι υποδομές και οι ψυχές θα εξαρτώνται μονάχα από τα κέφια της φύσης. Και ίσως σε κάποιες δεκαετίες, ακόμα και η εντατική και εύστοχη ανθρώπινη μέριμνα, να μην αρκεί και τόσο... Αυτά τα λόγια μπορεί να φαίνονται κινδυνολογίες, εσχατολογισμοί, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά εύλογες σκέψεις που προκύπτουν από τις πιο σοβαρές επιστημονικές προβλέψεις και τον εμπειρικό πλούτο που εδώ και κάποια χρόνια διαρκώς συσσωρεύεται... Και για να τα λέμε και όλα, μάλλον πρέπει να γνωρίζουμε πως οι επίσημες δημοσιολογίες είναι για λόγους αποτροπής κοινωνικού πανικού πάντα πιο «διαλλακτικές», πιο «ουδέτερα εύπεπτες», και λιγότερο «καταστροφικές»...

YΓ. Για την κυβερνητική ευθύνη δεν θα πω πολλά, γιατί συνειδητά αυτές τις μέρες δεν θέλω να πολιτικολογήσω. Εξάλλου, αυτή την ευθύνη την καταλαβαίνουν πλέον ακόμα και σεσημασμένοι κυβερνητικοί υπερασπιστές. Το περιλάλητο 41% δεν καθαγιάζει τίποτα απολύτως, η ιστορία έχει γράψει για το είδος της σημερινής διακυβέρνησης. Η Ύβρις οδηγεί στη Νέμεσις και από εκεί στην ιστορική καταγραφή των εκδοχών της Τιμωρίας. Αν και στη σημερινή Ελλάδα ξεκινάμε από την τιμωρία...

Άσχετα αν αυτή η τιμωρία αφορά στους πολλούς και όχι στους αρμόδιους ή τους υπεύθυνους. Πολλοί αναζητούν αυτές τις μέρες τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα λάμβαναν χώρα παλιότερα. Αρκετά παλαιότερα, πια, θα προσέθετα εγώ. Όταν, και αν..., θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τη διαφορά που έχει το πέρασμα από τη συνείδηση του (ανόθευτου) Ανθρώπου, στο (επιτηδευμένο) Άτομο και στην περαιτέρω εξαντλητική εξατομίκευση «κβαντικού τύπου», έως τον Μετα-άνθρωπο που εκκολάπτεται και εδραιώνεται σταδιακά ως κυρίαρχο υπόδειγμα, τότε κάτι μπορεί να κάνουμε όσοι περισσότεροι το κρίνουμε απαραίτητο...

ΥΓ1. Για το θέμα της δολοφονίας του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά δεν θέλω να πω κάτι γιατί αυτό που έγινε ξεπερνά κάθε όριο προσωπικής ανεκτικότητας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και με αφορμή το τραγικό αυτό περιστατικό ας συνετιστούν όσοι περισσότεροι νταήδες γίνεται... Προς την κατεύθυνση αυτή, θα συμβάλλουν τα μέγιστα και ο καλύτερος έλεγχος, και η (συλλογικής υφής) αποτροπή τέτοιων συμπεριφορών όπου και από όποιους εμφανίζονται. Η κοινωνία θα σώσει την κοινωνία...

Κώστας Μαρούντας

efsyn.gr