Δεν ξέρω τι κυκλοφορεί και τι δεν κυκλοφορεί για τις σχέσεις του Νίκου Ανδρουλάκη με τον Νίκο Παπανδρέου, πάντως στη χθεσινή εκδήλωση, που έκανε ο ευρωβουλευτής στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου, ήταν και πολλά... στελέχη κοντινά, που λένε, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Με πρώτο και καλύτερο τον γραμματέα του Κινήματος και εξ απορρήτων του Ανδρουλάκη, Ανδρέα Σπυρόπουλο.
Οι φήμες ότι υπάρχει σύγκρουση, ψυχρό κλίμα μεταξύ των δύο και μάλιστα ότι η ηγεσία θέλει να κάψει από το ευρωψηφοδέλτιο του 2024 τον Παπανδρέου δεν επιβεβαιώθηκαν χθες -το αντίθετο μάλιστα, ειδικά εάν οι ευρωεκλογές γίνουν με σταυρό.
Σε κάθε περίπτωση, έτσι όπως έχουν τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ, μία σύγκρουση Ανδρουλάκη – Παπανδρέου θα ήταν όχι πολυτέλεια, αλλά ένδειξη αυτοκαταστροφικών τάσεων.
Λεπτές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ
Παρακολουθώ πόσο ρευστή είναι η κούρσα διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και πόσο προσπαθούν να μην κάνουν λάθη οι υποψήφιοι – τα λάθη είναι πάντα απρόβλεπτος, αλλά καθοριστικός παράγοντας σε τέτοιες μάχες.
Προσπαθούν όλοι, πλην του Στέφανου Κασσελάκη για την ακρίβεια.
Ο οποίος, λίγο από άγνοια για το πώς λειτουργούν τα πράγματα στην εγχώρια πολιτική, λίγο από άγχος να προλάβει σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, κάνει αμφιλεγόμενες επιλογές. Δεν μπορώ να καταλάβω για παράδειγμα, γιατί επέμεινε εξ αρχής να θέσει θέμα παραδικαστικού, όταν δεν είναι ούτε εύκολο να εξηγηθεί σε τόσο ασφυκτικούς χρόνους, ούτε όμως και τόσο σχετικό με τη δική του καμπάνια στον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και βρέθηκε να πιέζεται (και να εκνευρίζεται) σε χθεσινή τηλεοπτική του συνέντευξη.
Ίσως να έχουν εν μέρει δίκιο όσοι λένε ότι θα έπρεπε να περιμένει λίγο, να «τριφτεί» στις μυλόπετρες της καθημερινής πολιτικής μάχης για κάποιο διάστημα και μετά να κάνει το βήμα. Ίσως… Ίσως πάλι όχι… θα φανεί την Κυριακή.
Πάντως ο Κασσελάκης έχει ξεχωρίσει σε… δύο ταχύτητες τους αντιπάλους του στη μάχη της διαδοχής.
Στη μία ταχύτητα είναι η Έφη Αχτσιόγλου και ο Νίκος Παππάς με τους οποίους θα μπορούσε, λέει, να συνεργαστεί άριστα – την Έφη θα την έκανε και πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας εάν εκείνη ήθελε, με τον Παππά έχει πολλά σημεία συμφωνίας στα προγραμματικά.
Στη δεύτερη ταχύτητα είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Στέφανος Τζουμάκας. Με τον πρώτο δεν έχει αναπτύξει σχέσεις, παρότι τον εκτιμά προσωπικά, με τον δεύτερο δεν δείχνει να θέλει να έχει ιδιαίτερη επαφή.
Προς την πλευρά Ευκλείδη ήταν κυρίως οι αιχμές περί αριστερής καθαρότητας του κόμματος, που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στο 10% με 15%.
Αν δεν έχει νικηφόρα έκβαση η μάχη για τη διαδοχή, σας πληροφορώ ότι ο Κασσελάκης θα ρίξει το βάρος του στην κοινωνική δράση και την τοπική αυτοδιοίκηση.
Και μία διευκρίνιση για να μην υπάρχει μπέρδεμα.
Ο Κασσελάκης μπορεί να γίνει βουλευτής εάν παραιτηθεί ο Όθωνας Ηλιόπουλος, που εξελέγη δεύτερος με τη λίστα επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν χρειάζεται δηλαδή να παραιτηθούν όλοι οι ενδιάμεσοι υποψήφιοι, από την τρίτη θέση (3 έβγαλε το κόμμα) έως και την όγδοη για να έρθει η σειρά του ένατου, που ήταν ο ίδιος.
Ο Ηλιόπουλος ήταν υποψήφιος ως Απόδημος, όπως και ο Κασσελάκης. Αν παραιτηθεί ο πρώτος τη θέση του θα πάρει ο δεύτερος, διότι έτσι απαιτεί ο νόμος.
Έτσι έμαθα, αλλά όλα αυτά θα αποκτήσουν σημασία εάν νικήσει την Κυριακή (ή το άλλο Σάββατο) ο Κασσελάκης την αρχηγία.
Χθες παρατήρησα ότι οι της πλευράς Τσακαλώτου (Φίλης, πχ) δηλώνουν ότι προτιμούν την Αχτσιόγλου ως εναλλακτική λύση ή στο πλευρό του Ευκλείδη.
Δεν ξέρω γιατί ένιωσαν την ανάγκη να κάνουν τέτοια τοποθέτηση, αλλά έχω την εντύπωση ότι με κάτι τέτοια θέλουν να αποδυναμώσουν την Έφη, ως προς τη διείσδυσή της στους πασοκογενείς και άλλες κεντροαριστερές δυνάμεις του κόμματος. Σαν να λένε σε αυτό το κοινό «η Έφη είναι κόκκινη».
Έξυπνο, δεν λέω. Αλλά και παλιό κόλπο..
Κάλχας
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου