Οι δέκα μικροί Κυριάκοι...

Δημήτρης Ψαρράς

Στενοί συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη εξαφανίζονται με δική του απόφαση από την πολιτική σκηνή, μόνο και μόνο επειδή κάνουν ό,τι ακριβώς έκανε και κάνει ο ίδιος.

Ο τρόπος που επιλέγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να τιμωρήσει τους στενούς του συνεργάτες, όταν... κρίνει ότι υπάρχει κίνδυνος να φθαρεί η δική του πολιτική εικόνα από τις ενέργειές τους, θυμίζει έντονα το παλιό αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκαθα Κρίστι, που εκδόθηκε το 1939, με τον τίτλο «Οι δέκα μικροί Νέγροι» και αργότερα μετονομάστηκε για ευνόητους λόγους «Κι έπειτα δεν έμεινε κανένας».

Η λύση για τον κ. Μητσοτάκη είναι η ολική εξαφάνιση αυτών των συνεργατών του. Το τελευταίο παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς το ζήσαμε πριν από λίγες μέρες, με τη διπλή εξαφάνιση του υπουργού Νότη Μηταράκη και του περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη. Μια παρόμοια διπλή εξαφάνιση αποφάσισε πριν από έναν χρόνο ο κ. Μητσοτάκης, όταν απέπεμψε τον διοικητή της ΕΥΠ, Παναγιώτη Κοντολέοντα, και τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης, Γρηγόρη Δημητριάδη, μόλις αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών.

EUROKINISSI

Μη βιαστεί κανείς να σκεφτεί ότι αυτές οι εξαφανίσεις οφείλονται στον ακέραιο χαρακτήρα του πρωθυπουργού που «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του». Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει καθόλου, όπως αποδεικνύεται από μια πρόσφατη διπλή «επανεμφάνιση», δηλαδή την απόφαση του κ. Μητσοτάκη να ανακαλέσει ταυτόχρονα τη διαγραφή δύο στελεχών, τα οποία είχε ο ίδιος διαγράψει, αποδίδοντάς τους βαριά πολιτικά παραπτώματα.

Τον δήμαρχο Σπάρτης Πέτρο Δούκα υποχρεώθηκε να αποβάλει, όταν δημοσιοποιήθηκε ένα βίντεο του 2022, όπου ακουγόταν να λέει για τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 ότι «είχαμε κατέβει κάτω με τσάντες και αποζημιώναμε όλους αυτούς» και ότι «κυριολεκτικά γυρίσαμε το παιχνίδι, εκεί που πέφταμε με 15%, θα καταστρεφόμασταν, πήγαμε εκεί και με δύο κινήσεις γύρισε όλο το παιχνίδι». Οσο για τον δήμαρχο Αργους, Δημήτριο Καμπόσο, αυτός διαγράφτηκε, επειδή, το 2018, δικαιολογούσε τη φασιστική επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη («αυτή είναι η μοίρα των προδοτών») και τη συνόδευε με ακραία αντισημιτικά σχόλια («Γιατί νομίζει ότι είναι Δούκας και Καμπόσος ο κ. πρωθυπουργός;», «Εφ.Συν.», 22.7.2023, https://tinyurl.com/2c9jtzlu).

Τώρα αποκαθίστανται και οι δύο, επειδή το επιβάλλει η συγκυρία των αυτοδιοικητικών εκλογών και οι κομματικοί συσχετισμοί στην Πελοπόννησο. Ενώ, δηλαδή, βλέπουμε να τιμωρείται τώρα ο κ. Μηταράκης, επειδή αποκάλυψε η φιλοκυβερνητική «Καθημερινή» ότι είχε αρχίσει τις διακοπές του εν μέσω πυρκαγιών, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα αποκαθίσταται ο κ. Δούκας, που είχε αποκαλύψει την κυνική εκστρατεία εξαγοράς συνειδήσεων, μετά τις φονικές πυρκαγιές του 2007. Υπάρχουν, βέβαια, και οι διαρροές από το Μαξίμου, που συνδέουν την αποπομπή Μηταράκη με τη διπλή του γκάφα για την ίδρυση της «έφιππης» και την κατάργηση της «πανεπιστημιακής» αστυνομίας, αλλά για τον κ. Πατούλη δεν υπήρξαν παρόμοιες εξηγήσεις.

Δεν ισχύει τίποτα τέτοιο. Ο λόγος που προχώρησε στις κινήσεις αυτές ο κ. Μητσοτάκης ήταν απολύτως προσωπικός: δείχνοντας τον Μηταράκη και τον Πατούλη ως αναίσθητους απέναντι στην εθνική πύρινη τραγωδία, θεώρησε ότι παρέχει τεκμήρια για τη δική του ευαισθησία. Το ίδιο συνέβη και με την άμεση απομάκρυνση δύο δικών του προσωπικών επιλογών (Κοντολέοντα και Δημητριάδη), μόλις έγινε γνωστό το σκάνδαλο των υποκλοπών. Μ’ αυτή την κίνηση, πίστεψε ότι απομακρύνει τον κλοιό της ενοχής από τα ενδότερα του μεγάρου Μαξίμου.

Αλλά μήπως τον αδικούμε; Μήπως είναι πράγματι λόγοι ευαισθησίας εκείνοι που τον οδήγησαν σ’ αυτές τις αποφάσεις; Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη διαθέτουμε όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η πρώτη του έγνοια από τη στιγμή που εκλέχτηκε βουλευτής ήταν να εξασφαλίζει την προσωπική του καλοπέραση, τις διακοπές και την απουσία από τα πολιτικά καθήκοντα, αδιαφορώντας για το τι γίνεται γύρω του. Στα επίσημα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής είναι καταγραμμένα με λεπτομέρειες όλα τα αιτήματα που υπέβαλε στο προεδρείο από το 2004 που εκλέχτηκε μέχρι το 2019 που ανέλαβε την πρωθυπουργία, για να του δοθεί «άδεια απουσίας» στο εξωτερικό.

Μια απλή καταγραφή αυτών των αιτημάτων αναδεικνύει τον κ. Μητσοτάκη πρωταθλητή της απουσίας από το Κοινοβούλιο. Προτού ακόμα μιλήσει στη Βουλή ως νέος βουλευτής είχε προλάβει να αιτηθεί «ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό» (4.5.2004). Αλλά και την επόμενη φορά που θα αναφέρει ο πρόεδρος της Βουλής το όνομά του θα είναι επειδή «αιτείται ολιγοήμερη άδεια απουσίας στο εξωτερικό» (15.6.2004). Η συνέχεια της κοινοβουλευτικής του δραστηριότητας ήταν ανάλογη (βλ. Δημήτρης Ψαρράς, «Μια Καριέρα. Η πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη», εκδ. Νήσος, Αθήνα 2022, σελ. 117, 118, 119, 120, 122, 123, 124, 126, 128, 135, 144, 152, 153, 156, 165, 174, 175, 176, 183, 186, 189).

Πρωταθλητής στις απουσίες

Ο πρωταθλητής, λοιπόν, της απουσίας από τα πολιτικά καθήκοντα δεν έχει άλλο τρόπο να εμφανιστεί ως εργασιομανής και αφοσιωμένος στις υποχρεώσεις του, παρά μόνο αν δεν ξυριστεί για τρεις μέρες και, κυρίως, αν θυσιάσει ορισμένους δικούς του, στρέφοντας τα πυρά των φιλικών του μέσων ενημέρωσης σε άλλη κατεύθυνση από τη δική του. Αυτή η μέθοδος είναι βέβαια η πεμπτουσία του λαϊκισμού, που πάντα αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, για να συγκαλυφθούν οι ευθύνες του βασικού ενόχου.

Βέβαια, οι αμαρτίες που απέδωσε ο κ. Μητσοτάκης στους Μηταράκη - Πατούλη (κοπάνα - ζεϊμπέκικο) είναι απλά πταίσματα, αν συγκριθούν με τις ευθύνες που επωμίστηκαν για χάρη του οι Κοντολέων - Δημητριάδης. Αλλά, όπως φάνηκε και από τους χειρισμούς του κ. Μητσοτάκη στη συγκρότηση και του υπουργικού του συμβουλίου, ο πρωθυπουργός και αρχηγός της Ν.Δ. διατηρεί μια σταθερή αρχή απέναντι στους συνεργάτες του: ουδείς αναντικατάστατος, πλην του ιδίου. Και επειδή δεν συγκεντρώνει τις ηγετικές ικανότητες παλιότερων πολιτικών αρχηγών, φροντίζει να περιστοιχίζεται από στελέχη δεύτερης σειράς, τα οποία εξαρτούν την τύχη τους αποκλειστικά από τον ίδιο. Ποιος άλλος πρωθυπουργός θα ανέθετε στα ίδια πρόσωπα τρίτης διαλογής (Κοντολέων, Δημητριάδης, Πατούλης, Μηταράκης) τόσο κεντρικούς πολιτικούς ρόλους;

Αυτός είναι ο λόγος που όλοι οι αποπεμπόμενοι φιλούν με σεβασμό το χέρι του και περιμένουν αγόγγυστα την αποκατάστασή τους, όπως συνέβη με τον Δούκα και τον Καμπόσο. Αλλωστε, είχαμε και προχτές μια ακόμα «αποκατάσταση», με την προσχώρηση του Γιώργου Βουλγαράκη στην παράταξη του Κώστα Μπακογιάννη. Ποιος θυμάται σήμερα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, τις υποκλοπές του 2005 ή τις απαγωγές των Πακιστανών από την ΕΥΠ επί των ημερών του;

efsyn.gr