«Η Ελλάδα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει!»...

 

Ο 38χρονος σκοποβόλος Μάκης Μίτας, αν και εξόριστος (!) για προετοιμασία, έφερε παγκόσμια πρωτιά στη «χώρα της οπλοφοβίας». Συμφιλιώνει όπλο και στόχο. Περήφανος; «Ναι, αλλά θα έχω να πληρώσω το νοίκι;»...

Ηπαρουσία του εμπεριέχει τόσο τον Ελβετό χωρικό-απελευθερωτή, τον τοξοβόλο Γουλιέλμο Τέλλο, όσο και τον διάσημο Αμερικανό κατακτητή, σκοπευτή Κάρλος Χάτσκοκ, εκείνον που πέρασε, στον πόλεμο του Βιετνάμ, τη σφαίρα στη διόπτρα του αντίπαλου σκοπευτή! Επειδή αγαπάς τη σκοποβολή. Τη χρίζεις μέσο σου, όπως ο 38χρονος Μάκης Μίτας, ώστε να γίνεις πρώτος στον κόσμο. Πόσο μάλλον όταν «δεν ξέρεις αν θα έχεις να πληρώσεις το νοίκι σου», ο οραματιστής της ελευθερίας Τέλλος αλλά και ο πολέμαρχος Χάτσκοκ συνυπάρχουν αρμονικά.

Κινούμενοι πήλινοι στόχοι σε ανοιχτό χώρο, το αγώνισμα «σκιτ» της σκοποβολής. Ακούσαμε τις διηγήσεις του παγκόσμιου πρωταθλητή, του είπαμε πως «ούτως ή άλλως η ανασφάλεια της καθημερινότητάς του προσφέρει αναρίθμητους κινούμενους στόχους-προβλήματα». Οπως στο Μπακού. Στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζαν δοκιμάστηκαν οι αντοχές του καθ’ οδόν προς την κορυφή του πλανήτη:

«Τρεις μέρες δηλητηρίαση, εμετοί, διάρροια ώς την τελευταία μέρα που κρίθηκε το χρυσό στις δύο τελευταίες βολές μου, αληθινή δοκιμασία. Το σκιτ, αγώνισμα κινούμενου στόχου, θέλει ηρεμία, σκέψη, ισορροπία σκέψης-κίνησης και να νικάς το κακό μυαλό σου. Η άρνηση πως «δεν θα καταφέρεις» καραδοκεί, κακό μυαλό! Αλλά αν θέλεις κάτι πολύ τα καταφέρνεις».

● Το χρυσό μετάλλιο κρίθηκε με τις δύο τελευταίες βολές.

Πριν από αυτές τις βολές, με τα χέρια να βαραίνουν και την καρδιά να χτυπά, πέρασαν απ’ το μυαλό η ανάγκη να πετύχω, η οικογένειά μου, τι θα γίνει στη ζωή μου, τα πάντα.

● Ηχεί υπερβολική η υπαρξιακή φόρτιση.

Δεν έχετε δίκιο, είναι απολύτως λογική. Οταν έχεις παρόμοιο δύσκολο αγώνα όπως το Παγκόσμιο, όταν έχεις προετοιμαστεί με τέτοια εμπόδια, είναι εύλογες οι ίδιες σκέψεις. Οταν η Αττική ήταν στο πορτοκαλί λόγω καύσωνα, αντί να μας δίνει η Πολιτική Προστασία άδεια προπόνησης σε πρωινές ώρες, ήταν κλειστό το σκοπευτήριο στον Ωρωπό λόγω δασώδους έκτασής του. Πήγαινα στην Καλαμάτα, ναι, στην Καλαμάτα και άλλοτε δύο φορές στα Χανιά, καλά ακούσατε, στα Χανιά για προπόνηση. Ετσι κύλησε η κορύφωση της προετοιμασίας μου, νομίζω ότι δεν χρειάζεται άλλη εξήγηση ώστε να καταλάβετε γιατί είχα τις ίδιες σκέψεις συνολικά για τη ζωή μου στις κρίσιμες βολές.

● Μαθημένος στα προβλήματα. Κάτοχος, θυμόμαστε, δύο παγκόσμιων ρεκόρ το 2014, τότε συμμετείχατε σε αγώνες με χρήματα από τη σύνταξη της γιαγιάς...

Α, το θυμάστε; Ναι, έτσι είναι. Πάντα δυσκολίες, άλυτα προβλήματα σε βασικά θέματα που θα μπορούσαν να βρουν λύση, ίσως και εύκολα αν υπήρχε διάθεση από αρχές του αθλητισμού, της κοινωνίας μας. Αλλά ξέρετε κάτι; Πάντα έτσι θα είναι. Είμαι 38 χρόνων, αρκετά μεγάλος ώστε να είμαι σίγουρος πως στη χώρα μας πάντα έτσι θα είναι. Ποτέ δεν θα δοθούν 100% λύσεις ακόμη και σε αυτονόητα προβλήματα, στην περίπτωσή μου ανθρώπου-αθλητή που εκπροσωπεί την Ελλάδα μέσω του αθλητισμού. Λες και μας κυνηγά ως χώρα μια κατάρα… Μιλώ για αυτονόητα, επαναλαμβάνω. Δυστυχώς έχω πειστεί πως αυτό δεν θ’ αλλάξει ποτέ στην Ελλάδα!

Είμαι 38 ετών, έχω δύο παιδιά, προπονούμαι καθημερινά εντατικά ώστε να είμαι έτοιμος όταν η χώρα μου το ζητήσει και δεν μπορώ να δουλέψω αν και θέλω! Μόνιμη εργασία, παράλληλα με την εντατική αθλητική προετοιμασία, αυτό είναι το αίτημα. Αν υπήρχε διάθεση από πολιτικές και αθλητικές αρχές θα υπήρχε λύση.

● Αιτήματα ίδια, έστω ανάλογα με άλλες κοινωνικές ομάδες.

Ναι, και σέβομαι, αναγνωρίζω τα προβλήματα κάθε συμπολίτη. Δεν ζητώ ευνοϊκή μεταχείριση. Ευτυχώς έχω καταφέρει ύστερα από 23 χρόνια στον αθλητισμό να με πεισμώνουν οι δυσκολίες και να συνεχίζω τις διακρίσεις. Αυτό όμως αρκεί για να ζεις αξιοπρεπώς, άνετα με την οικογένειά σου; Οχι!

● Την ώρα του αγώνα, πιο σημαντική είναι η σχέση με τον στόχο ή με το όπλο;

Το όπλο είναι φίλος μου. Αλλά και ο στόχος δεν είναι εχθρός. Ο στόχος που κοιτάζω με έλξη γίνεται σύμμαχος, φίλος κι αυτός, σαν να με καλεί.

● Αναγνωρίζετε πως το αθλητικό όπλο τρομάζει αμύητους και μη;

Ναι, επειδή στην Ελλάδα υπάρχει οπλοφοβία, σας βεβαιώνω. Για τη σκοποβολή ακούω από πολίτες αλλά και αθλητές από άλλα αθλήματα πως «η σκοποβολή δεν είναι αθλητισμός».

● Τι τους απαντάτε;

Τι να απαντήσεις σ’ έναν άσχετο;

● Διηγηθείτε, παρακαλώ, την ώρα της προσπάθειας.

Λιώνεις! Πεθαίνεις από την ένταση. Η πλάτη, ο αυχένας, η σπονδυλική στήλη, από τις επιβαρύνσεις που απαιτεί η σωστή θέση σώματος, χεριών, κεφαλιού. Από τους ίδιους πόνους είναι τραγική η ποιότητα της ζωής μου τα τελευταία πέντε χρόνια.

Efsyn.gr