Από την εποχή των μνημονίων και μετά, οποιαδήποτε δυσμενής μεταβολή στα εργασιακά παρουσιάζεται ως "δικαίωμα". "Δικαίωμα" του εργαζόμενου να δουλεύει "αν το επιλέξει" 16 ώρες την ημέρα. "Δικαίωμα" του εργαζόμενου να δουλεύει 10ωρα χωρίς καταβολή υπερωριών, για να έχει το "δικαίωμα" να μαζέψει τις ελιές του. "Δικαίωμα στην εργασία" ασκεί ο απεργοσπάστης. "Δικαίωμα" του καταναλωτή να... ψωνίζει τις Κυριακές και "δικαίωμα" του εργαζόμενου να εργάζεται για να τον εξυπηρετήσει.
Το εργασιακό τοπίο παρουσιάζεται ως ένας ροζ παράδεισος όπου εργοδότες και εργαζόμενοι ασκούν δικαιώματα και έχουν μάλιστα και τα ίδια συμφέροντα. Και όλοι μαζί αδελφωμένοι βοηθούν στο δικαίωμα της πατρίδας να αναπτύσσεται.
Αυτό δεν είναι πολιτική πλέον. Είναι το "Η Barbie κάνει μεροκάματο".
Dimitris Soultas (FB)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου