Άλλοι μιλούν για 4ήμερη εργασία...

...κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη για 16ωρα...

Κανένας, μα απολύτως κανένας, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έπεσε από τα σύννεφα ακούγοντας χθες το πρωί τον Άδωνη Γεωργιάδη να αφήνει στην… ελεύθερη βούληση του κάθε εργαζομένου την, και καλά, επιλογή να δουλεύει δύο οκτάωρα μέσα στην ημέρα, σε δύο διαφορετικούς εργοδότες - η διευκρινιστική του δήλωση, με... την οποία μεγάλωσε το 24ωρο, θα προκαλούσε θυμηδία αν δεν ήταν τόσο τραγικό το θέμα. 

Και δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πέφτει από τα σύννεφα γιατί τον ασκό του Αιόλου τον έχει ανοίξει εδώ και χρόνια ο ίδιος ο Μητσοτάκης, θεωρώντας κατ’ αρχήν παρωχημένο το οκτάωρο και την πενθήμερη εργασία και ανοίγοντας την προοπτική της επταήμερης εργασίας - «με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων», έλεγε και τότε, κουνώντας μάλιστα το δάχτυλο σε όσους «εξακολουθούν να νομίζουν ότι μπορούμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα του '80. 

Αυτή η Ελλάδα τελείωσε» δήλωνε από το 2019. Άλλωστε, ποιος ξεχνάει ότι, απαντώντας στους επιχειρηματίες, που ζητούσαν να μην κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους οι έλεγχοι, ο Μητσοτάκης διατυμπάνιζε περήφανα την πρόθεσή τους «να σαρώσουμε ως οδοστρωτήρες τα εμπόδια που κρατούν δέσμια την επιχειρηματικότητα». «Δεν πρέπει να μπλέξουμε στα χωράφια των εργαζόμενων και των επιχειρηματιών οι οποίοι έχουν συμφωνήσει τι είναι καλό για τους ίδιους», ισχυριζόταν στρώνοντας το χαλί της πλήρους απορρύθμισης της εργασίας, πρώτα από τον Χατζηδάκη και τώρα από τον σημερινό υπουργό Εργασίας του.

Την ώρα που ακόμα και στα προπύργια του προηγμένου καπιταλισμού μιλάνε για τετραήμερη εργασία, με τις ίδιες απολαβές, και γενικότερα για μείωση των ωρών απασχόλησης, αν μη τι άλλο διότι οι σημερινές συνθήκες εργασίας (και ζωής) θεωρούνται αντιπαραγωγικές -για τους ίδιους τους καπιταλιστές-, το δίδυμο Μητσοτάκη - Γεωργιάδη επιμένει στο μοντέλο τού πιο καθυστερημένου και βάρβαρου βαλκανικού καπιταλισμού, που στηρίζεται στον εκβιασμό τού όλο και πιο φτωχοποιημένου εργαζόμενου. Η αναγκαιότητα μιας συλλογική πολιτικής και συνδικαλιστικής απάντησης είναι εκ των ων ουκ άνευ...

H ΑΥΓΗ