Εκεί στα ορεινά του Αλσους Βεΐκου στο Γαλάτσι, το τριήμερο που πέρασε, η αλληλεγγύη (σε πρόσφυγες και μετανάστες και... σε όλα τα θύματα του ρατσισμού) όχι μόνο δεν ναυάγησε, αλλά εκφράστηκε μαζικά, καθώς χιλιάδες κατέκλυσαν τον χώρο για να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις του 24ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ.
Η πάντα ζωντανή επικαιρότητα των αντιρατσιστικών ιδεών και της αλληλεγγύης γίνεται πιο εμφατική από το γεγονός ότι με θεσμική, πολιτική και ιδιαίτερα κυβερνητική ευθύνη το ρατσιστικό δηλητήριο διαχέεται στις κοινωνίες και κανονικοποιεί τις ρατσιστικές ιδέες και πρακτικές δίνοντας τη δυνατότητα στην άκρα Δεξιά να μετατοπίζει διαρκώς την ατζέντα στη δική τους κατεύθυνση.
Μόλις πρόσφατα, η διεθνής προσοχή στράφηκε στη χώρα μας με το πλέον πολύνεκρο ναυάγιο στα ελληνικά ύδατα. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις, οι μαρτυρίες επιζώντων, οι πρωτοβουλίες και πιέσεις των συγγενών τους, οι έρευνες και οι αιτιάσεις ευρωπαϊκών αρχών, η έγερση ζητήματος αποχώρησης της Frontex κ.λπ., αποδεικνύουν ότι η ελληνική (αντι)μεταναστευτική πολιτική έχει πάει τόσο μακριά, ώστε κανείς δεν θέλει να μοιραστεί μαζί της την ευθύνη και το πολιτικό κόστος. Κανείς, εκτός από την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, που βρίσκει στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης το πρότυπο «αποτροπής».
Ομως τα θλιβερά γεγονότα είναι πλέον πυκνά. H δολοφονία με πισώπλατο πυροβολισμό ακινητοποιημένου, στο πλαίσιο αστυνομικού ελέγχου, Σύρου πρόσφυγα επανέφερε τις μνήμες της δολοφονίας του νεαρού Ρομά Νίκου Σαμπάνη, δημιουργώντας πλέον αναλογίες με τα «κατορθώματα» των αμερικανικών διωκτικών αρχών με θύματα μαύρους. Στα καθ’ ημάς, είναι πλέον όχι μόνο εύλογο αλλά και απαραίτητο να πούμε, όπως το αμερικανικό κίνημα αλληλεγγύης, Refugee Lives Matter!
Ενδεικτικό του πόσο μακριά έχει φτάσει η αυτοπεποίθηση των ελληνικών αρχών στην «υλοποίηση της αποτρεπτικής πολιτικής» είναι τα εμπόδια που τέθηκαν σε ευρωβουλευτή να συναντηθεί στην Αμυγδαλέζα με πρόσφυγες-επιζώντες της τραγωδίας στην Πύλο.
Με ευθύνη της κυβέρνησης, η Ελλάδα μετατρέπεται ταχύτατα σε εκλεκτό μέλος της χορείας καθεστώτων εχθρικών προς τους πρόσφυγες και κάθε «διαφορετικό». Το διακύβευμα δεν είναι μόνο η αλληλεγγύη που οφείλουμε στα θύματα κάθε είδους ρατσισμού, αλλά και το σε ποια χώρα ζούμε...
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου