Kακόμοιρη Οικολογία...

Η Οικολογία είναι όρος που έμαθε ο Έλληνας με καθυστέρηση δεκαετιών. Απλώς τον έμαθε, δεν το ενστερνίστηκε –τον απώθησε. Δεν τον έβαλε στο μυαλό του, τον κρέμασε κάπου στα πόδια του. Κρίνοντας από τον περίγυρό μας, μόνο ένα μικρό ποσοστό ενδιαφέρεται πραγματικά για τον... δυστυχή πλανήτη που άλλοτε φλέγεται, άλλοτε πλημμυρίζει και σχεδόν πάντα ζέχνει σε θάλασσες και αέρα.

Το ενδιαφέρον για την Οικολογία είναι θεωρητικό και πλαδαρό, αλλά η αδιαφορία παρούσα και δυναμική. Σκεφτείτε και κοιτάξτε γύρω σας, στα σπίτια, στα μαγαζιά, πόση σπατάλη φωτός γίνεται –άρα και ενέργειας. Θυμηθείτε φίλους και δικούς σας ανθρώπους που αφήνουν αναμμένες λάμπες, συσκευές, μηχανές χωρίς να υπάρχει λόγος. 

Αναλογιστείτε την κυρία που σπρώχνει τα ξερά φύλλα στις πλάκες της αυλής ή του πεζοδρόμιου, με τη μάνικα χύνοντας άφθονο νερό, αντί να τα σπρώξει πρώτα με μια σκούπα και μετά να πλύνει τις επιφάνειες. 

Ανακαλέστε στη μνήμη σας τον συνάδελφο στη δουλειά (εμάς μας έχει τύχει στα δημοσιογραφικά γραφεία) που φεύγει τελευταίος από τον χώρο του αφήνοντας σε λειτουργία υπολογιστές, φώτα και κλιματιστικά –για να τα βρει έτσι ακριβώς ο πρώτος πρωινός ή και ο ίδιος μετά από ένα εικοσιτετράωρο.   

Τους χειμώνες το τζάκι, που συχνά καίει μαζί με το καλοριφέρ, αδιαφορεί για τα αερολύματα που φορτώνει τον αέρα –αρκεί η θαλπωρή να ευφραίνει τις καρδιές εκείνων που την απολαμβάνουν.  

Τα καλοκαίρια στις αμμουδερές παραλίες ακμάζει η τσιγαροκαλλιέργεια με χιλιάδες γόπες φυτεμένες στην άμμο από αναίσθητους/αναίσθητες.

Και όλο το χρόνο τόνοι απίθανων υλικών –από πλαστικά μέχρι σίδερα, από εξατμίσεις αυτοκινήτων μέχρι καταστραμμένα λάστιχα, από ξαπλώστρες μέχρι ποδήλατα– ανασύρονται από τον βυθό της θάλασσας χάρη στην ανιδιοτελή προσφορά εθελοντών δυτών που μαζεύουν ό,τι η διαστροφική ανθρώπινη μανία έχει ρίξει στο νερό.

Αυτοί, οι εθελοντές, είναι οι «από εδώ» στον πόλεμο της καταστροφής. Μικροί λόχοι συνειδητοποιημένων απέναντι στα τάγματα των ασυνείδητων αδιάφορων. Στις μικρούς λόχους, στους ταγμένους με το περιβάλλον, και μια ηλικιωμένη κυρία που τη θυμόμαστε παλιά στη Φωκίωνος Νέγρη να συγκεντρώνει σε μεγάλες σακούλες, σιωπηλή αλλά πεισμωμένη, τα πλαστικά μπουκάλια και τα μεταλλικά κουτιά αναψυκτικών από τα καλάθια του Δήμου για να τα πάει στον κοντινότερο κάδο ανακύκλωσης. 

Το έκανε την ίδια ώρα που άλλοι –εκείνοι των ταγμάτων αδιαφορίας– πετάνε στους μπλε κάδους σκουπίδια και στους πράσινους, των σκουπιδιών, ανακυκλώσιμα υλικά. Βιάζοντας εξακολουθητικά, μαζί με πολλούς άλλους, την κακόμοιρη Οικολογία...

Διονύσης Βραϊμάκης

harddog-sport.blogspot.com