Νέοι καιροί, νέα ήθη...

Γιώργος Σταματόπουλος

Τα φέραμε από δω, τα φέραμε από κει και τα καταφέραμε [να συγκεντρώνει η Δεξιά και η καραδεξιά το 55% των Ελλήνων ψηφοφόρων της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης].

Είναι εντούτοις μία θαυμάσια ευκαιρία να... αναρωτηθεί κανείς πού πάει η πολιτική ζωή, ποιος είναι ο ρόλος του στη διαμόρφωση αυτής της ζωής, αν πρέπει να συμμετέχει στα κοινά, εάν έχει αποφασίσει να εκχωρήσει το μέλλον του σε τέτοιους ανθρώπους, εάν είναι με τα καλά του, εάν θέλει να παραμείνει εσαεί υπήκοος και λοιπά, φαιδρά και λυπηρά –και για τον εαυτό του και για τη χώρα του.

Δεν χωράνε πλέον συναισθηματισμοί και αδιαφορία, αδράνεια και απομάκρυνση από πολιτικές ζυμώσεις, ακριβώς διότι πρέπει να αναταχθεί η χώρα, να ταρακουνηθεί, να ανασάνει και ίσως κάποτε να τραγουδήσει και να χορέψει την απελευθέρωσή του από τον σκοταδισμό και τον συντηρητισμό, την αλαζονεία και τον αυταρχισμό του (ακρο)δεξιού κράτους –αυτά τα περί φιλελευθερισμού ας μείνουν στην άκρη κι ας μη μας σκοτίζουν τον νου για ευρωπαϊσμούς και άλλες πομφόλυγες· κουράζουν αλλά και ενοχλούν και προκαλούν. Σε τούτη τη χώρα αν θέλει κάποιος να νιώθει άνθρωπος οφείλει να επανεξετάσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος ή, τουλάχιστον, τι σημαίνει γι’ αυτόν να γίνει άνθρωπος.

Βεβαίως δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά κάποια αρχή φαντάζει εκ των ων ουκ άνευ προσπάθεια ώστε να «εθιστεί» κάποιος στον αναστοχασμό και στις εξεγερσιακές ηδονές και μυρωδιές του πλαγκτού του. Ετούτα δεν είναι μπιχλιμπίδια και λογιοσύνη τάχα, είναι απλώς μια δυνατότητα –και όπως όλοι ξέρουμε πλέον, ο άνθρωπος είναι οι δυνατότητές του, αλλά πρέπει να τις ανακαλύψει επειδή ποτέ δεν είναι αργά να γίνει κάτι τέτοιο όσο και να μας βιάζουν το μυαλό και την ψυχή με την προπαγάνδα τους και τη σκαιά, απέναντι στον λαό, συμπεριφορά τους.

Ολη αυτή η υποβάθμιση και ο αυτοεξευτελισμός της δημοσιογραφίας πρέπει να σταματήσει –τι διάολο, δεν υπάρχει η παραμικρή τσίπα εκ μέρους όλων αυτών που την υπηρετούμε, στην πραγματικότητα την εκμεταλλευόμαστε. Υπηρέτες της αλήθειας, της αντικειμενικότητας; Σιγά, καλέ, το χαβιάρι που μας ταΐζουν [όχι όλους ασφαλώς] να είναι καλά και να μας χορηγείται εν αφθονία και ανελλιπώς και ας φτάσει στα βάραθρα της ανυποληψίας η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια του πολίτη, του κάθε πολίτη.

Δεν είναι τυχαία η εξάπλωση της πολλών εκφάνσεων Δεξιάς, μπορεί να είναι και απαραίτητη μπας και ξυπνήσει καμιά δημοκρατική συνείδηση, που έχει εξοριστεί τα τελευταία χρόνια. Για την Αριστερά έχουν γραφεί τόσα και τόσα και έχει επέλθει το πλήρωμα του χρόνου για αυτοκριτική και επανείσοδο στη νέα πραγματικότητα των καιρών των νέων μορφών εργασίας και της ραγδαία εξελισσόμενης τεχνολογίας, διότι ναι μεν νέοι καιροί νέα ήθη, χωρίς όμως να χαθούν διαιώνιες αξίες και ιστορικές αναφορές. Δεν ήρθε δα το τέλος του κόσμου. Ο κόσμος είναι νέος εφ’ ημέρη.

Efsyn.gr