«Είχαμε θολό αφήγημα στις εκλογές»...

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει αριστερό κόμμα»...

Από το Impact Hub Athens και με έναν λόγο προσανατολισμένο στο αριστερό πρόσημο του ΣΥΡΙΖΑ, ο βουλευτής του κόμματος και πρώην υπουργός, Ευκλείδης Τσακαλώτος έγινε ο... δεύτερος που ανακοινώνει κι επισήμως την υποψηφιότητά του για την προεδρία.

Το κεντρικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι η υποψηφιότητά του περιλαμβάνει το δίπολο «συνέχεια και τομή», για να εξηγήσει ότι «συνέχεια» είναι η παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα «και όσα καταφέραμε όλοι μαζί στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση» για να απαριθμήσει κεντρικές επιτυχίες της περιόδου διακυβέρνησης, όπως η ρύθμιση του χρέους και η έξοδος από τα μνημόνια, ενώ μίλησε εκτενώς για τη σημασία της Συμφωνίας των Πρεσπών και τον καθοριστικό ρόλο του πρώην προέδρου και πρώην πρωθυπουργού.

Παράλληλα, μίλησε και για «τομή» επισημαίνοντας ότι «όταν έχεις χάσει με τέτοια διαφορά προφανώς είναι πράγματα που δεν έχεις κατανοήσει και δεν έκανες καλά» και συμπληρώνοντας ότι «ίσως δεν πείσαμε με τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις μας».

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στις σύντομες δηλώσεις του έδειξε και διάθεση διαφοροποίησης από την πλατφόρμα της Έφης Αχτσιόγλου ξεκαθαρίζοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ένα κομμάτι της Αριστεράς» για να διευκρινίσει ότι «δεν μπορώ να φανταστώ Αριστερά που δεν θέλει να κάνει ανοίγματα»...

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Τσακαλώτου: 

«Σας κάλεσα εδώ να ανακοινώσω την υποψηφιότητά μου. Μετά από μια τόσο μεγάλη ήττα χρειάζεται αναστοχασμός κάτι που δεν μπορεί να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά τρέχουν τα γεγονότα και δεν μπορούμε να περιμένουμε. Η δική μου υποψηφιότητα βασίζεται στο δίπολο συνέχεια και τομή. Η συνέχεια βασίζεται στην παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα για όσα καταφέραμε.

Ως κυβέρνηση βγήκαμε από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια. Είχαμε και τη συμφωνία των Πρεσπών με τον καθοριστικό ρόλο του Αλέξη Τσίπρα, στην ιστορία αυτό θα μείνει. Όταν έχεις χάσει με τέτοια διαφορά, υπάρχουν πράγματα που δεν έχεις κατανοήσει, ίσως δεν πιάσαμε την ψυχολογία όσων ήθελαν μια σταθερή συνέχεια, ίσως δεν πείσαμε με τις προτάσεις και παρεμβάσεις μας. Στη δική μου σύλληψη ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει κομμάτι της Αριστεράς. Δεν μπορώ να φανταστώ Αριστερά που δεν θα θέλει να κάνει ανοίγματα στον κόσμο, σε εργαζομένους όλων των ειδών, από τα delivery μέχρι την εστίαση και τον τουρισμό.

Έχουμε μια πολύ ταξική κοινωνία που καθορίζεται το μέλλον των παιδιών από τη στιγμή που έχουν γεννηθεί. Αλλά θέλουμε να απευθυνθούμε και σε έναν νέο με μια μικρή επιχείρηση, σε έναν νέο επιστήμονα που θέλει ένα αναπτυξιακό Κράτος με κανόνες. Θέλουμε να απευθυνθούμε σε ανθρώπους με αναπηρία και από τον ΛΟΑΤΚΙ χώρο. Θέλουμε να απευθυνθούμε σε πάρα πολύ κόσμο. Είναι άλλη ερώτηση σε ποιον απευθύνεσαι και άλλη ερώτηση ποιος είσαι εσύ που απευθύνεσαι. Όσο ακούμε τον κόσμο πρέπει να εξηγήσουμε τις αξίες μας, τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας. Από αυτή τη συνάντηση μπορεί να βγει κάτι πολύ καλό.

Στις εκλογές είχαμε μια θολή ταυτότητα. Αυτό το λένε Αριστεροί αλλά και αναλυτές. Το στίγμα μας δεν ήταν ξεκάθαρο. Η Αριστερά θέλει να βοηθήσει τον κόσμο για μια καλύτερη ζωή, και στη διαπραγμάτευση υπό τον Αλέξη Τσίπρα το αποδείξαμε αυτό με εμένα επικεφαλής και μαζί με μια μεγάλη ομάδα νέων που δούλεψε πολύ σκληρά, όχι στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, αλλά έχοντας στο μπροστινό μέρος της σκέψης το για ποιον διαπραγματευόμαστε. Έτσι βγήκαμε από το μνημόνιο με την κοινωνία όρθια. Δώσαμε χώρο στον κόσμο στην κοινωνία για να οργανωθεί και να παίξει ουσιαστικό ρόλο.

Η Αριστερά έχει εικόνα για το σύστημα εξουσίας που βάζει εμπόδια. Οι φραγμοί που μπαίνουν στην οργάνωση του κόσμου είναι ιδεολογικοί, θεσμικοί, σε μια Δημοκρατία που γίνεται όλο και πιο φτωχή. Όλα αυτά είναι πεδία μάχης για την επόμενη περίοδο.

Το μεγάλο ζήτημα είναι η ανάπτυξη και το αναπτυξιακό κράτος.

Ξέρουμε πως το μοντέλο που ακολουθήθηκε δεν δούλεψε. Δημιούργησε ανισότητες και δεν έφερε αύξηση του ΑΕΠ και των επενδύσεων. Έχουμε την επιστροφή του Κράτους παντού. Δεν το έκανε μόνο ο Μπάιντεν με τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού για την επαναφορά της βιομηχανικής πολιτικής. Ακόμη και ο Τραμπ και ο Σούνακ λένε πως για τις μεγάλες προκλήσεις χρειάζεται Κράτος που παρεμβαίνει. Έχουμε μια μερική επιστροφή στο έθνος, μια μερική αποπαγκοσμιοποίηση σε αυτό το πεδίο. Έχουμε την άνοδο της ακροδεξιάς.

Πώς απαντάμε σε αυτές τις νέες προκλήσεις; Όχι με ένα επιτελικό Κράτος όπως το φαντάζεται ο κ. Μητσοτάκης με πατερναλισμό, αλλά με ένα αναπτυξιακό Κράτος με στόχους, που ξέρει πού θέλει να πάει η οικονομία και η κοινωνία, που οργανώνει, που βρίσκει συνέργειες, που χρησιμοποιεί τα εργαλεία του Κράτους. Ένα Κράτος που ξέρει να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή.

Ένα Κράτος που βάζει το ζήτημα του ποιος παράγει, τι παράγει, με ποιον τρόπο παράγει. Δεν μπορούμε να πάμε σε μια πράσινη μετάβαση χωρίς να τα θέσει η Αριστερά αυτά τα ζητήματα. Είναι να δεις με ποια εργαλεία και προτεραιότητες μπορείς να τα αντιμετωπίσεις αυτά. Το ίδιος ισχύει για την ψηφιακή μετάβαση και το AI. Αν η Αριστερά την επόμενη περίοδο δεν έχει λύσεις και προτάσεις για όλα αυτά, θα χάσει. Γιατί καμία τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη, έχει σημασία ποιος την παράγει.

Ένα άλλο ζήτημα είναι η οικονομία της φροντίδας.

Η οικονομία της φροντίδας στα νοσοκομεία, στους οικιακούς βοηθούς, έχει ένα τεράστιο μέρος του ΑΕΠ της χώρας και εκεί η Αριστερά δεν έχει τοποθετηθεί αναλυτικά.

Για το μεταναστευτικό, υπάρχει και εκεί οικονομική διάσταση. Είναι σοβαρό ένα αναπτυξιακό Κράτος να μη δίνει λύσεις για τα χέρια εργασίας και να έχει μετανάστες κλειδωμένους σε κέντρα υποδοχής;

Για όλα αυτά πρέπει να είμαστε σε διάλογο με την Αριστερή Σοσιαλδημοκρατία, την Αριστερά και τους Πράσινους. Πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο πέρασε ένας πράσινος νόμος που ψηφίστηκε από αριστερά, σοσιαλιστές, πράσινους και το κέντρο του Μακρόν, όχι από τη δεξιά. Αυτό αποδεικνύει πως υπάρχουν συμμαχίες.

Το Κράτος πρέπει να έχει άποψη και εργαλεία και άμεσες παρεμβάσεις σε κάποιους χώρους. Ο Κέυνς έλεγε πως ''το Κράτος δεν πρέπει να περιορίζει αλλά να δίνει ευκαιρίες και αυτοπεποίθηση και κουράγιο''. Αυτό ισχύει και στον πολιτισμό και σε τομείς της οικονομίας μας.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως χωρίς μια τέτοια προσέγγιση μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα δομικά της προβλήματα, όπως η εξάρτηση από τουρισμό και οικοδομές, το ισοζύγιο πληρωμών, την ερήμωση της χώρας. Δεν υπάρχει τίποτα που να είπε για αυτά ο κ. Μητσοτάκης.

Με λίγα λόγια χρειαζόμαστε ένα αναπτυξιακό, δημιουργικό Κράτος που θα κάνει την Ελλάδα πιο πλούσια. Τα τελευταία χρόνια προσπάθησαν να μας πείσουν πως μόνο ο ιδιωτικός τομέας παράγει. Όταν το Κράτος ανεβάζει την κυκλική οικονομία στον μ.ο. της Ευρώπης τότε δημιουργεί πλούτο. Όταν βρίσκει συνέργειες, φροντίζει την παιδεία, φτιάχνει δρόμους, δημιουργεί πλούτο, όσο κι αν ξοδέψει.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη περίοδο αυτά απαιτούν ομάδες εργασίες. Κι αν κάτι απέδειξα στη διαπραγμάτευση είναι πως ξέρω να φτιάχνω ομάδες.

Αυτές οι ιδέες πρέπει να γίνουν projects. Παρεμβάσεις, για τις τοπικές κοινότητες και την κυκλική οικονομία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν κυβέρνηση έκανε τα σχολικά γεύματα. Τώρα πρέπει να κάνουμε περισσότερα βήματα. Να φτιάξουμε μια αλυσίδα που τελειώνει στα σχολικά γεύματα αλλά αρχίζει από οικολογική παραγωγή, που έχει ανθρώπους που τα οργανώνουν αυτά για να φτάσει από την αρχή στο τέλος. Αυτό είναι ένα παράδειγμα project για το Κράτος.

Οι γονείς θέλουν γευστικά γεύματα, αλλά και οι γονείς να είναι υγιεινά. Δεν θέλουμε γενικολογίες αλλά συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πάνω στις ιδέες και τις αξίες μας.

Μητσοτάκης και Βορίδης μίλησαν για την αξία της ελευθερίας για απελευθέρωση παραγωγικών δυνάμεων, κάτι που δεν έχει φανεί, αλλά και μια συντηρητική ανάγνωση του έθνους που υποτίθεται αγκαλιάζει τους πάντες. Είναι ένα σχέδιο της Δεξιάς που δεν είναι μόνο στην Ελλάδα αλλά υπάρχει αυτό το δίπολο ελευθερίας - έθνους και σε άλλες χώρες. Δεν μιλάμε για σταθερή ισορροπία. Ο κ. Μητσοτάκης δεν είπε τίποτα για τις υποκλοπές και τη Δικαιοσύνη. Οι υποκλοπές είναι ένα σοβαρό οικονομικό ζήτημα. Είναι ζήτημα ισονομίας και διαφάνειας.

Για εμάς τα ζητήματα της Δημοκρατίας, της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και ένας δημόσιος χώρος για διάλογο, είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση. Απαιτούν ιδεολογικές μάχες σε όλα τα επίπεδα. Μπορείς να προστατεύεις τα σύνορά σου αλλά να τηρείς τις διεθνείς συμβάσεις. Να διασφαλίζεις την άμυνα αλλά να έχεις σχέδιο υπέρ της ειρήνης. Να κατανοείς την ανάγκη του κόσμου για ασφάλεια και σταθερότητα αλλά να εξηγείς πως η πραγματική ασφάλεια εξαρτάται από την ασφάλεια στις εργασιακές σχέσεις, στις γειτονιές, στην πρόσβαση στον πολιτισμό.

Όλα αυτά χρειάζονται ένα κόμμα που πρέπει να προσαρμοστεί αλλά και να διατηρήσει τη λογοδοσία, τη συλλογικότητα και τη Δημοκρατία. Οραματίζομαι ένα κόμμα που θα ακούει και θα ενσωματώνει και θα παρεμβαίνει ιδεολογικά.

Θέλω ένα κόμμα που δεν λαϊκίζει, που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, που ακούει αλλά λέει συγχρόνως ότι αυτοί είμαστε, έχουμε πολλά να σας πούμε, να κάνουμε για εσάς, θα υπάρχουν πράγματα που δεν συμφωνείτε, που δεν είστε μαζί μας, αλλά αυτό είμαστε. Διεκδικούμε την κυβέρνηση γιατί είμαστε σίγουροι πως σε αυτά που λέμε υπάρχει ένας κορμός που θα φέρει την Ελλάδα σε μια άλλη κυβέρνηση. Ένα κόμμα που θα λέει πως εννοούμε αυτά που λέμε και λέμε αυτά που εννοούμε».