“Σήμερα είχα σκοπό μετά από τέσσερις μέρες που ειμαι πάνω από το κινητό μου και παρακολουθώ τις εξελίξεις για τη φωτιά να πάω ένα μπάνιο στη Νότια Ρόδο για να ξεφύγω από την παράνοια.
Τελικά το πρωι όταν αντικρύσαμε τι ξημέρωσε αποφασίσαμε να πάμε στη Νότια Ρόδο, οχι για... μπάνιο, μα για βοήθεια...
Μετά από ώρες εγκλωβισμού στο αμάξι με το τέρας απέναντι μας αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω αφού αφήσαμε τον πιο μάχιμο να πάει στην κατάσβεση.
Στο δρόμο συνειδητοποίησα ότι καιγόταν το σύμπαν, ότι οι τουρίστες ήταν εγκλωβισμενοι στις παραλίες και ο φίλος μου, ο πιο μάχιμος, όταν το καλούσα στο τηλέφωνο μου έλεγε καίγονται ξενοδοχεία, ο κοσμος ειναι εγκλωβισμενος στις παραλίες, βοηθάμε τον κόσμο να φύγει, γυρίστε Ρόδο.
Ο φίλος μου, ο εθελοντής.
Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν ότι προχθες πενθούσα τους χειμώνες μου και ότι σήμερα πενθω τα καλοκαίρια μου.
Το Νότο μου.
Τις ανέμελες στιγμές μου, τον Παράδεισο μου, το νησί μου.
Νομίζω ότι είναι η πιο άσχημη ημέρα της ζωής μου,
Γιατι δεν πενθω μονο το μέρος, πενθω την ίδια μου την ύπαρξη
Είμαστε η παχιά αγελάδα σας την οποία έχετε απομυζήσει. Μας διαλύσετε, μας καταστρέψετε.
Είμαστε εκεί μόνο για να δίνουμε, είμαστε νούμερα στατιστικών, - " πόσο έχει ανέβει ο τουρισμός φέτος σε σχέση με πέρυσι" , " πόσες αφίξεις είχατε τον Ιούλιο σε σχέση με τον Αύγουστο" - κέρδος και χρήμα αλλά όχι άνθρωποι. Όταν σας έχουμε ανάγκη είστε απόντες.
Σας φωνάζουμε τέσσερις μέρες. Τέσσερις μέρες καλούμε σε βοήθεια. Την πολιτεία, τους φορείς, την τοπική αυτοδιοίκηση.
Η μόνη βοήθεια ήρθε από αυτούς που αποκαλείτε εσείς χωριάτες. Που σαν κατσίκια σκαρφαλώνουν τα βουνά και σβήνουν τις φωτιές, ανοίγουν δρόμους παλεύουν με το τέρας, προστατεύουν τη μητέρα γη τους.
Και ήρθατε την πέμπτη μέρα όλοι, τα ΜΜΕ , τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι φορείς, η πολιτεία όταν η φωτιά έφτασε στην ξαπλώστρα, στο κέρδος, στο χρήμα, στα νούμερα στατιστικών . Όταν η φωτιά απείλησε τον τουρισμό σας.
Σήμερα πενθω την ύπαρξη μου γιατί νιώθω ότι η ζωή η δική μου σε αυτόν τον τόπο δε μετράει και δεν ξέρω ειλικρινά για ποιο λόγο είμαι εδώ.
Μου κάψατε την αισιοδοξία, τον αυθορμητισμό μου, τη ζωντάνια που μου έδιναν τα αιώνια καλοκαίρια μου για τα οποία και καμάρωνα.
Οχι δε φταίει ο καιρός, εσείς φταίτε.
Και θα πληρώσετε.”...
Facebook / Angeliki Chatzistrati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου