Αυτές τις ημέρες που ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο βιώνει τη σταδιακή αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, εδώ, στη χώρα της... φαιδράς πορτοκαλέας, οι πιο χιουμορίστες αναπαράγουν αστεία για τα πλαστικά καλαμάκια που δεν κατάφεραν να σώσουν τον πλανήτη και οι πιο σοβαροί θυμούνται μια φορά που το θερμόμετρο στο Άργος είχε χτυπήσει τους 50 βαθμούς και άρα όλα αυτά τα περί κλιματικής κατάρρευσης τα αναπαράγουν κάτι τσιράκια του Σόρος, κάτι χαζοχαρούμενες συμμαθήτριες της Γκρέτα και φυσικά οι πανταχού παρόντες πράκτορες του ιμπεριαλισμού.
Με λίγα λόγια, σωτηρία δεν υπάρχει. Γιατί χειρότερη και από την κλιματική κρίση είναι η ανθρώπινη ανοησία και η πεισματική άρνηση της πραγματικότητας. Μια πεισματική άρνηση που προκύπτει από την πεισματική προσκόλληση σε ένα συγκεκριμένο παραγωγικό μοντέλο όχι από την πλευρά των παραγωγών, που είναι και το αναμενόμενο, αλλά από την πλευρά των καταναλωτών, γεγονός που αναδεικνύει το πρόβλημα την ανοησίας και το οποίο απαιτεί άμεσα λύση. Γιατί όσο υπάρχουν καταναλωτές τόσο πιο εδραιωμένη είναι η εξουσία των καταστροφέων του περιβάλλοντος και της φύσης. Γιατί όσο αμφισβητούνται οι εναλλακτικές μορφές παραγωγής και απαξιώνονται οι αγώνες για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και της φύσης τόσο λιγότερος χρόνος μένει για την αναστροφή της κατάστασης.
Και είναι πραγματικά τραγικό αυτή η αμφισβήτηση και η άρνηση να προέρχονται από τα κάτω. Και είναι τραγικό γιατί την ευθύνη αυτής της τραγικής πραγματικότητας την έχουν οι πολιτικές δυνάμεις, που υποτίθεται πως έχουν μια προνομιακή σχέση επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με την κοινωνική βάση. Πολιτικές δυνάμεις που είτε ξέχασαν τις παραδοσιακές τους σχέσεις με το περιβαλλοντικό κίνημα είτε ξορκίζουν δογματικά οτιδήποτε σχετίζεται με μια «πράσινη» ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Και αυτό είναι κάτι που είτε στη μία είτε και στις δύο περιπτώσεις οφείλει να διορθωθεί άμεσα...
Πέτρος Κατσάκος
Η ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου