Αχόρταγα εταιρικά στελέχη...

...εξαφάνισαν την αγοραστική δύναμη του πολίτη...

Στα τέλη Ιουνίου αναρτήθηκε ένα άρθρο στο blog του ΔΝΤ που συνυπογράφουν οι Νιλς Τζέικομπ Χάνσεν, Φρέντερικ Τοσκάνι και... Ζινγκ Ζου, το οποίο έβαλε στο στόμα των μεγάλων ΜΜΕ τον όρο greedflation, ή Πληθωρισμός της Απληστίας, χωρίς να τον χρησιμοποιεί. Πρόκειται για έναν όρο που όπως φαίνεται θα συνεχίσουμε να ακούμε και να «νιώθουμε» στην τσέπη μας και επί της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη. 

Σε αυτό το κείμενο, οι συντάκτες προσδιορίζουν την προσπάθεια των μεγάλων επιχειρήσεων να διατηρήσουν ή και αυξήσουν την κερδοφορία τους, σαν καθοριστικό παράγοντα της κορύφωσης του πληθωρισμού στην ΕΕ το φθινόπωρο του 2022. Σημειώνουν ταυτόχρονα ότι «από κάτω» την ακρίβεια τροφοδοτούν επίσης τόσο η αύξηση στο κόστος των μεταφορών, όσο και στο κόστος εργασίας που προκαλεί η ανάγκη των εργαζόμενων να αντισταθμίσουν την απώλεια πραγματικού εισοδήματος από την ακρίβεια.

Επιβεβαιώνουν έτσι την σπουδή των εταιρικών κολοσσών να κερδίσουν όσο περισσότερα μπορούν πριν η ακρίβεια οδηγήσει σε απαιτήσεις των εργαζόμενων για αυξήσεις αποδοχών. Ταυτόχρονα, την απροθυμία τους να περιορίσουν έστω στη συνέχεια την δική τους κερδοφορία με μειώσεις ή έστω συγκράτηση τιμών. 

Είναι χαρακτηριστική η ανάλυση του πληθωρισμού ανά «πηγή», αν συγκρίνει κανείς το τέταρτο τρίμηνο του 2021 με το τέταρτο τρίμηνο του 2022, ένα χρόνο μετά:

Εταιρικά κέρδη: από το 1,51% εκτοξεύτηκαν στο 3,72%

Κόστος εισαγωγών: από το 1,08% εκτοξεύτηκε στο 2,65%

Κόστος εργασίας: από το 0,37% αυξήθηκε στο 1,9%

Φορολογία: από το 0,46% υποχώρησε στο μηδέν

Υπενθυμίζεται ότι τον Οκτώβριο του 2022 ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη έκανε υψηλό ρεκόρ στα 10,6%.

Όπως τονίζουν, τα εταιρικά κέρδη αποτελούν σχεδόν τον μισό πληθωρισμό στην ΕΕ την τελευταία διετία «καθώς οι εταιρείες αύξησαν τις τιμές περισσότερο από το υψηλό κόστος της εισαγόμενης ενέργειας» και αυτό παρότι η μείωση της φορολογίας τους είχε δώσει επιπλέον περιθώριο κινήσεων.

Η ανάλυση συνεχίζει με άλλες «θετικές» παραμέτρους αυτής της συμπεριφοράς των εταιρειών, όπως το ότι έχουν θωρακιστεί καλύτερα απέναντι σε μία κρίση ακρίβειας, σε σχέση με τους ίδιους τους εργαζόμενούς τους, που στην πράξη έχουν υποστεί μείωση των πραγματικών αποδοχών τους κατά περίπου 5%.

Το χειρότερο από όλα, είναι ότι με την χαρακτηριστική κοινωνική αναλγησία που μας έχει συνηθίσει το ΔΝΤ, διατυπώνονται και προειδοποιήσεις για να μην αυξηθούν γρήγορα οι αποδοχές των εργαζόμενων και αποκατασταθεί αυτή η απώλεια. Γιατί, όπως λένε, θα πρέπει να μειωθούν τα εταιρικά κέρδη. Κάπως έτσι, όταν ένας απλός εργαζόμενος κοιτάει το γράφημα που συνοδεύει την ανάρτηση, θα πρέπει να αισθάνεται και ικανοποίηση που ο ίδιος δεν βγάζει το μήνα επειδή τα στελέχη της εργοδοσίας φρόντισαν να κερδίσουν γρήγορα και περισσότερα μέσα στην κρίση...

Η ελληνική εκδοχή αυτής της κατάστασης είναι ακόμη χειρότερη, καθώς συνδυάστηκε με την μεθοδική προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να δώσει χώρο στους κερδοσκόπους και ειδικά στους μεσάζοντες στην αγορά τροφίμων να θησαυρίσουν. Η έκρηξη τιμών στα αγροτικά προϊόντα, στα γαλακτοκομικά, τα αυγά και το κρέας, δεν ωφέλησε σε τίποτα τους ανθρώπους της πρωτογενούς παραγωγής, που ζουν και εργάζονται στην περιφέρεια, πολλές φορές στην παραμεθόριο και τις ακριτικές περιοχές.

Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαίωσαν ότι ήδη το 2022 και σε τρία χρόνια κυβέρνησης Μητσοτάκη είχαν χαθεί 13.000 κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις που ζούσαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες στην ελληνική περιφέρεια και σχεδόν 600.000 ζώα από το ζωϊκό κεφάλαιο της χώρας. Και τα σούπερ μάρκετ έχουν κατακλυστεί με εισαγόμενα κρέατα και υποκατάστατα φέτας, κεφαλοτυριού και άλλων παραδοσιακών ελληνικών προϊόντων, προκειμένου να «κρυφτεί» η καταστροφή.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα στις τράπεζες, αυτές που «διέσωσαν» πολλαπλά οι Έλληνες φορολογούμενοι αλλά δεν μπορούν να βρουν ρευστότητα και δανεισμό χωρίς «γαλάζιο» μέσο. Τα επιτόκια είναι στα ύψη σχεδόν παντού, ενώ παραμένουν σε ισχνά επίπεδα για τις καταθέσεις. Οι τράπεζες από την άλλη μοιράζουν φθηνό χρήμα σε όλες τις προνομιακές «επενδύσεις» που γίνονται εκ του ασφαλούς από τους εκλεκτούς του Μαξίμου.

Κάπως έτσι, δεν εκπλήσσει κανέναν το ό,τι συναντώνται ο νέος «τσάρος» της οικονομίας Κωστής Χατζηδάκης και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας και δεν έχουν καμία διάθεση να ενοχλήσουν «τις αγορές» για θέματα επιτοκίων και ακρίβειας. Αυτό που εννοούν είναι ότι όταν και αν χορτάσουν με κέρδη οι εταιρείες, τότε μπορεί και να πέσουν λίγο οι τιμές ή τα επιτόκια...

avgi.gr