Μιλώντας με έναν φίλο τραγουδοποιό για θέματα συναισθηματικής φύσεως, που συνήθως αποτελούν τροφή για στιχουργικές... αναζητήσεις, μου έλεγε ότι έχει καταλήξει σε ένα βασικό συμπέρασμα: «Κάποια στιγμή, μία ή και περισσότερες φορές, η ζωή σού φέρνει ξαφνικά ένα πακέτο που δεν φαίνεται καθόλου καλό... Θα μπορούσε ακόμα και το περιτύλιγμα να αναγράφει με κεφαλαία γράμματα κάτι πολύ άσχημο... Ας το πούμε καταστροφή...
Αν έχεις την ψυχραιμία και δεν μείνεις εσαεί “στα πατώματα”, την καρτερία να περάσει (όσο επώδυνο και αν είναι) το αρχικό σοκ, τότε μπορείς να βρεις τη δύναμη να ανοίξεις το πακέτο για να δεις το περιεχόμενο.
Και τελικά να ανακαλύψεις ότι τα πράγματα όχι μόνο δεν είναι τόσο άσχημα, αλλά το “πακέτο” να κρύβει μέσα άλλα πράγματα».
Πολύ καλή για να είναι αληθινή μια τέτοια προσέγγιση. Αλλά συζητώντας σχεδόν σε καθημερινή βάση από τις 25 Ιουνίου και μετά, αρχίζω να πιστεύω στη θεωρία του. Ναι, είμαστε ακόμα υπό την επήρεια του σοκ. Όχι μόνο του αποτελέσματος αλλά και της αποχώρησης από την προεδρία του Αλέξη Τσίπρα. Ναι, πρέπει να βρούμε τη δύναμη πρώτα να συνέλθουμε και μετά να ανοίξουμε το «πακέτο» που μας ήρθε, για τους περισσότερους αναπάντεχα.
Δουλεύοντας τη θεωρία του φίλου, φτιάχνω το παζλ της μεγάλης εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή ο χώρος της στήλης είναι περιορισμένος, θα αναφέρω επιγραμματικά τι είδα αρχικά σε αυτό το «μαύρο κουτί».
Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξόδεψε ούτε δύο μέρες να συζητήσει δημοσίως για τον συμβιβασμό του 2015. Αρκούσε ένα διαρκές συνέδριο κάποιο σαββατοκύριακο, αφιερωμένο στη μεγάλη περιπέτεια. Τι βρήκε μπροστά του, τι περιθώρια είχε, πόσο ασφυκτικοί ήταν οι συσχετισμοί, γατί επέλεξε εντέλει (σωστά, λέω εγώ) τον συμβιβασμό. Το χρωστάει στα περίπου 2,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους που από το 2012 τον επέλεξαν στην κάλπη περισσότερες από μία φορές.
Δεύτερον, η λειτουργία του κόμματος από το 2015 και μετά έγινε υποτονική, υποτιμήθηκε ο ρόλος του σημαντικά. Τρίτον, η απόφαση μετά το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2019 να γίνουν εκλογές μέσα στον Ιούλιο ήταν λάθος, όπως αποδείχθηκε λάθος το «να αλλάξουν όλα» μετά την ήττα με ένα σημαντικό ποσοστό 31,5%.
Η συζήτηση και τώρα μπορεί να αρχίσει από εκεί. Και το ψάξιμο «στο κουτί» να συνεχιστεί...
Μιλώντας με έναν φίλο τραγουδοποιό για θέματα συναισθηματικής φύσεως, που συνήθως αποτελούν τροφή για στιχουργικές αναζητήσεις, μου έλεγε ότι έχει καταλήξει σε ένα βασικό συμπέρασμα: «Κάποια στιγμή, μία ή και περισσότερες φορές, η ζωή σού φέρνει ξαφνικά ένα πακέτο που δεν φαίνεται καθόλου καλό... Θα μπορούσε ακόμα και το περιτύλιγμα να αναγράφει με κεφαλαία γράμματα κάτι πολύ άσχημο... Ας το πούμε καταστροφή...
Αν έχεις την ψυχραιμία και δεν μείνεις εσαεί “στα πατώματα”, την καρτερία να περάσει (όσο επώδυνο και αν είναι) το αρχικό σοκ, τότε μπορείς να βρεις τη δύναμη να ανοίξεις το πακέτο για να δεις το περιεχόμενο.
Και τελικά να ανακαλύψεις ότι τα πράγματα όχι μόνο δεν είναι τόσο άσχημα, αλλά το “πακέτο” να κρύβει μέσα άλλα πράγματα».
Πολύ καλή για να είναι αληθινή μια τέτοια προσέγγιση. Αλλά συζητώντας σχεδόν σε καθημερινή βάση από τις 25 Ιουνίου και μετά, αρχίζω να πιστεύω στη θεωρία του. Ναι, είμαστε ακόμα υπό την επήρεια του σοκ. Όχι μόνο του αποτελέσματος αλλά και της αποχώρησης από την προεδρία του Αλέξη Τσίπρα. Ναι, πρέπει να βρούμε τη δύναμη πρώτα να συνέλθουμε και μετά να ανοίξουμε το «πακέτο» που μας ήρθε, για τους περισσότερους αναπάντεχα.
Δουλεύοντας τη θεωρία του φίλου, φτιάχνω το παζλ της μεγάλης εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή ο χώρος της στήλης είναι περιορισμένος, θα αναφέρω επιγραμματικά τι είδα αρχικά σε αυτό το «μαύρο κουτί».
Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξόδεψε ούτε δύο μέρες να συζητήσει δημοσίως για τον συμβιβασμό του 2015. Αρκούσε ένα διαρκές συνέδριο κάποιο σαββατοκύριακο, αφιερωμένο στη μεγάλη περιπέτεια. Τι βρήκε μπροστά του, τι περιθώρια είχε, πόσο ασφυκτικοί ήταν οι συσχετισμοί, γατί επέλεξε εντέλει (σωστά, λέω εγώ) τον συμβιβασμό. Το χρωστάει στα περίπου 2,5 εκατομμύρια ψηφοφόρους που από το 2012 τον επέλεξαν στην κάλπη περισσότερες από μία φορές.
Δεύτερον, η λειτουργία του κόμματος από το 2015 και μετά έγινε υποτονική, υποτιμήθηκε ο ρόλος του σημαντικά. Τρίτον, η απόφαση μετά το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2019 να γίνουν εκλογές μέσα στον Ιούλιο ήταν λάθος, όπως αποδείχθηκε λάθος το «να αλλάξουν όλα» μετά την ήττα με ένα σημαντικό ποσοστό 31,5%.
Η συζήτηση και τώρα μπορεί να αρχίσει από εκεί. Και το ψάξιμο «στο κουτί» να συνεχιστεί...
Ανδρέας Πετρόπουλος
H AYΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου