Είναι ντροπή κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να εκτίθενται και να εκθέτουν σε απίστευτο βαθμό τον ίδιο τον Τσίπρα, που τον... εμφανίζουν ως έναν πρωθυπουργό επιλήσμονα των καθηκόντων του. Να έχει αναθέσει δηλαδή στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Τσακαλώτου το σύνολο της διαπραγμάτευσης και τις βασικές επιλογές (ρύθμιση χρέους- «μαξιλάρι» 37 δισ.). Να έχει εκχωρήσει με αυτόν τον ανεύθυνο τρόπο, την κορυφαία αρμοδιότητα του πρωθυπουργού μετά το 3ο Μνημόνιο, προκειμένου η χώρα να πετύχει το στόχο της «εξόδου» από τα Μνημόνια και την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.
Είναι, ανήκουστο: «εξαπτέρυγα» και «εξ απορρήτων» που δικαιολογούσαν ακόμη και ανθρώπινα λεκτικά lapsus του Τσίπρα, να βγαίνουν σήμερα και να τον εξευτελίζουν με αυτό τον τρόπο. Να τον εμφανίζουν ως άσχετο και ανίκανο πρωθυπουργό που απλώς «προήδρευε». Προκειμένου, με «συντροφικά μσχαιρώματα» να πλήξουν, πρωτίστως, την υποψηφιότητα του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Όταν, μάλιστα, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναφερθεί στην αρχιτεκτονική της διαπραγμάτευσης, στο σχήμα «τίποτα δεν έκλεισε αν δεν κλείσουν όλα» και στο δικό του ρόλο, να επιλύει σε συνεννόηση με τους ομολόγους του Προέδρους και πρωθυπουργούς τα θέματα στα οποία είχε μπλοκάρει η διαπραγμάτευση.
Όσοι το πράττουν αυτό, όπως έκανε στο 3ο Συνέδριο ο Παύλος Πολάκης ή πρόσφατα ο Νίκος Παππάς, οικοδομώντας το προφίλ των «Ρομπέν των δασών» της μεσαίας τάξης ή το μύθο «εμείς τα λέγαμε», οφείλουν, τουλάχιστον, να δώσουν στη δημοσιότητα ένα δημόσιο ή ακόμη και εσωτερικό κείμενό τους, που να επιβεβαιώνει την έγκαιρη διαφωνία τους. Αλλιώς, αυτό που κάνουν τώρα είναι καθαρή ανεντιμότητα. Που τους εκθέτει σε βαθμό ... κακουργήματος.
Που ήταν ο Πολάκης και ο Παππάς, όταν ο Νίκος Φίλης σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας εξέφρασε τη διαφωνία του με την παραγωγή υπερπλεονασμάτων για το 2016 ύψους 7,3 δισ. ευρώ (4,2% του ΑΕΠ) έναντι μνημονιακού στόχου 0,5% του ΑΕΠ (900 εκ.); Που ήταν όταν δημοσιεύονταν άρθρα που ασκούσαν έντονη κριτική στην "παθητική" επίτευξη της δημοσιονομικής προσαρμογής αντί της "ενεργητικής" (ανάπτυξη, δημόσιες επενδύσεις, μείωση ανεργίας);
Τότε, όλοι αυτοί μαζί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο επέμεναν ότι η οικονομική πολιτική που ασκούνταν ήταν μονόδρομος. Ότι ο Φίλης «αριστέριζε», ότι πρότεινε να εγκαταλείψουμε τη διακυβέρνηση, ή ότι μιλούσε κάτω από την πικρία της αποπομπής του από το υπουργείο Παιδείας.
Δεν τον άκουγαν όταν ζητούσε εξηγήσεις για την αχρείαστη (εν μέσω υπερπλεονασμάτων κατάργηση του ΕΚΑΣ το 2017). Δεν τον άκουσαν όταν έχοντας βγει από τα Μνημόνια μειώνονταν στους ολιγάρχες και στους ραντιέρηδες των μερισμάτων στο 10% ο φόρος από 15%. Δεν του έδωσαν σημασία όταν ζήτησε στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ να μην κοπούν τα τελευταία 35 ευρώ του ΕΚΑΣ (δηλαδή, μια ετήσια σύνταξη) τον Δεκέμβριο του 2018.
Τον άκουσαν ευτυχώς σε σχέση με τη επαπειλούμενη νέα περικοπή στις συντάξεις, αφού στην αρχή (Απρίλιος του 2018) όταν πρωτοέθεσε το θέμα τον λοιδόρησαν ότι βιάζεται ή ότι "δεν ξέρει το συναξιοδοτικό".
Ας είμαστε έντιμοι και ειλικρινείς.
Τσίπρας, Παππάς, Τσακαλώτος, Δραγασάκης, Αχτσιόγλου, Τζανακόπουλος, Χουλιαράκης (για να αναφερθούμε μόνο σε πολιτικά πρόσωπα) λειτούργησαν σε απόλυτη συνεννόηση στα μείζονα ζητήματα της διαπραγμάτευσης και της υλοποίησης του 3ου Μνημονίου.
Δική τους ήταν η ευθύνη για την υπερβάλλουσα επίτευξη πλεονασμάτων 4% και 4, 5%, πάνω από τους στόχους του 3ου Μνημονίου. Δική τους η επιλογή να ψηφιστεί "ιδιώνυμο" για τις αντιδράσεις απέναντι στους πλειστηριασμούς ή να μην ακολουθηθεί και στην Ελλάδα το Κυπριακό μοντέλο. Για να μη μιλήσουμε για ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις που άλλον αριθμό μας είπαν μετά τη διαπραγμάτευση και άλλες, πολύ περισσότερες υλοποιήθηκαν στη συνέχεια. Ας μην πούμε τίποτα σε αυτή τη φάση για την κατάσταση στις Τράπεζες και σε μελανές σελίδες, όπως π.χ. η χρηματοδότηση του Καλογρίτσα από την Τράπεζα Αττικής.
Όλα αυτά και πολλά άλλα κρύφτηκαν κάτω από το χαλί και δεν συζητήθηκαν κριτικά και αυτοκριτικά μετά την ήττα του 2019. Το εκλογικό αποτέλεσμα, όμως, επιτάσσει έστω και αναδρομικά, να τεθεί στο επίκεντρο και η περίοδος της διακυβέρνησης, όχι μόνο η αντιπολίτευση που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2019- 2023. Μαζί με την εκλογική τακτική και το "ναυάγιο" της επιλογής να εγκαταλειφθεί η αριστερή ταυτότητα του κόμματος προς όφελος μιας ασπόνδυλης και ανερμάτιστης "διεύρυνσης".
Αν κάποιοι/ες έχουν μετανιώσει ευκαιρία να βγουν να μιλήσουν για πολλά από αυτά. Μόνο αξιοπιστία θα τους προσδώσει τώρα μάλιστα που κατέρχονται ως υποψήφιοι/ες.
Παππάς και Πολάκης όμως, πάει πολύ να μιλούν για θέματα που όταν ετίθεντο, υπερθεμάτιζαν ή κρύβονταν.
Σε κάθε περίπτωση, η πρόκληση να δώσουν στη δημοσιότητα αποδείξεις για τις τότε υποτιθέμενες διαφωνίες τους, ισχύει...
Τάκης Κατσαρός
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου