Μια πυρκαγιά που ξεκινά από τη διαχωριστική νησίδα λεωφόρου καίει δέντρα, σπίτια, γειτονιές, ζώα –και ευτυχώς αυτή τη φορά δεν καίει, τουλάχιστον, ανθρώπους.
Εικόνες καταστροφής σε οθόνες που... φλέγονται, πιστά αντίγραφα προηγούμενων καλοκαιριών, παλαιότερων σπαραγμών, επαναλαμβανόμενων δακρύων και ανακυκλωμένης αγανάκτησης. Κάθε περίοδο το ίδιο χρονικό μιας προαναγγελθείσης συμφοράς που επιβεβαιώνει τη σιγουριά της πρόβλεψης για τη φωτιά που έρχεται.
Η ίδια προαναγγελία της πυρκαγιάς και τώρα: όλοι την έβλεπαν, τη φοβόντουσαν και την εξόρκιζαν με εκκλήσεις για «προσοχή», αλλά κανείς δεν την απέτρεψε. Ο καύσωνας των τελευταίων ημερών και η αναμενόμενη έλευση των ανέμων προανάγγειλαν τις φλόγες που κατέφθαναν (ο κλήρος έπεσε σε Αττική, Κορινθία και Βοιωτία) όπως οι αστραπές και οι μακρινές βροντές προαναγγέλλουν την καταιγίδα που έρχεται.
Οι μεγάλες φωτιές ήρθαν πάλι με φυσική νομοτέλεια. Ούτε οι ικεσίες στους πολίτες έπιασαν τόπο (πώς να ξεκινάει μια πυρκαγιά από διαχωριστική νησίδα χωρίς ανθρώπινη ευθύνη;) ούτε το κράτος με τη διακηρυγμένη ετοιμότητα, απέτρεψαν την τραγωδία των καμένων σπιτιών, των ξεσπιτωμένων ανθρώπων, τα νέων εγκαυμάτων στο ήδη πυρπολημένο περιβάλλον.
Η καταστροφή και η δυστυχία έγινε εποχικός κύκλος. Από την Εποχή των Βροχών περνάμε στην Εποχή του Κάρβουνου με μια επίμονη επανάληψη εδώ και δεκαετίες. Ανήμποροι να αντισταθούμε. Μοιραίοι, άβουλοι και νικημένοι...
harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου