Φοβάμαι, μα πιο πολύ ντρέπομαι...

Το ψάξαμε από ‘δω, το ψάξαμε από ‘κει και όλοι  καταλήξαμε πως οι διακινητές φταίνε για τα όσα τραγικά έγιναν στο μακάβριο ναυάγιο...

Διακινητής είναι αυτός που διακινεί παράνομα ανθρώπους διαμέσου συνόρων.

Τους διακινεί, αν και εφόσον επιθυμούν. Και πώς μπορεί κάποιος να μη το επιθυμεί, όταν η φυγή είναι η μόνη του ελπίδα;

Αυτούς συλλάβαμε, αυτούς ανακρίναμε, αυτούς προφυλακίσαμε. Μ’ αυτούς ασχολούμαστε!

Δεν ρωτήσαμε όμως ποτέ, πώς όλοι αυτοί που κάνουν την βρώμικη δουλειά στα πολυτελή ξενοδοχεία της χώρας, τα εστιατόρια, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, τους κήπους και τα χωράφια, αυτούς που έχουμε στα σπίτια μας σαν οικιακούς βοηθούς, δεν ρωτήσαμε ποτέ πως έφτασαν στη χώρα μας. Όχι μόνο στη χώρα μας αλλά όπου αλλού βρήκαν τα στοιχειώδη.

Το βέβαιο είναι πως οι περισσότεροι εξ αυτών δεν μετακινήθηκαν νομίμως.

Διακινητές τους έφεραν και διακινητές – έμποροι θα συνεχίσουν να τους φέρνουν, να τους πνίγουν, να τους εκμεταλλεύονται, να τους λοιδορούν και να τους κλέβουν.

Διακινητές υπήρχαν και θα υπάρχουν.

Για να μπορούν αυτοί να επιτελούν το ελεεινό τους έργο, κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Και θα ήταν φαιδρό να πούμε πως φταίει ο τάδε λιμενικός που δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση, όταν μια ολόκληρη ΕΕ κλείνει τα μάτια της και προσπαθεί δια της εξαγοράς αποθηκευτικών χώρων ανθρώπων να λύσει το πρόβλημα.

Η συζήτηση για το αν τους πέταξαν σχοινί ή όχι, αν πήραν τα τρόφιμα ή όχι, αν το πλοιάριο ήταν στα διεθνή ή σε άλλα νερά, αν εγκαίρως αντιδράσαμε ή αντέδρασαν, είναι μια συζήτηση που πάντα γίνεται και θα γίνεται εκ των υστέρων.

Γίνεται και θα γίνεται πάνω σε ναυάγια, πνιγμένους ανθρώπους, χωρίς όνομα, πατρίδα και ηλικία.

Όσο οι συνθήκες ζωής τους είναι άθλιες, ανεξαρτήτως ποιος δημιουργεί το πρόβλημα (το κλίμα – οι πόλεμοι – η έλλειψη στοιχειωδών υποδομών – η φτώχεια – η εκμετάλλευση των πηγών τους από πλούσιες χώρες) το πρόβλημα δεν θα λύνεται και οι διακινητές θα είναι το άλλοθι για τις προηγμένες δυτικές κοινωνίες…

Δε φταίμε εμείς… οι διακινητές φταίνε.

Αυτοί  διακινούν μελλοθάνατους με σαπιοκάραβα κι εμείς διακινούμαι την αναισθησία μας με ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Μη μας κατηγορήσουν και για έλλειψη οικολογικής ευαισθησίας!

Η εγκληματική αδιαφορία των προηγμένων κοινωνιών δεν έχει τέλος, είναι θέμα χρόνου μέχρι να μάθουμε για το επόμενο ναυάγιο και να ακούσουμε νέες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων…

Νομίζω πως το δράμα των  πέντε  με ονοματεπώνυμο που ρίσκαραν την ζωή τους για να θαυμάσουν τον βυθισμένο κουφάρι του Tιτανικού στον Ατλαντικό, έχει απασχολήσει  περισσότερο την κοινή γνώμη απ το δράμα 700 ανωνύμων που κυνηγούσαν τ’ όνειρο κι έγιναν οι ίδιοι ένα με το κουφάρι στο βυθό της Μεσογείου.

Κοιτάζω το ημερολόγιο και ψάχνω κενά για ολιγοήμερες διακοπές σε κάποιο νησί.

Οι θάλασσες ξεβράζουν πτώματα,

φοβάμαι, μα πιο πολύ ντρέπομαι...

Λάμπης Ταγματάρχης 

Η Ναυτεμπορική