Οι παππούδες και οι προπαππούδες μας χρειάστηκε να χύσουν πολύ αίμα για όσα στη γενιά μας πέρασαν ως δικαιώματα, μέχρι που η χώρα πτώχευσε και κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης λοιδορήθηκε ως προνόμιο και κονιορτοποιήθηκε με τους επαχθείς όρους των αλλεπάλληλων δανειακών βρόχων.
Με την Ελλάδα στον ζουρλομανδύα των... μνημονίων για 13 ολόκληρα χρόνια και την αγορά εργασίας σε κατάσταση ζούγκλας, η συλλογική σύμβαση, το 8ωρο, το 5ήμερο, αλλά και η άδεια και το επίδομα αδείας, για αναρίθμητους εργαζόμενους έγιναν άπιαστο όνειρο. Και με την οικονομία παγιδευμένη στο σπιράλ επάλληλων κρίσεων, οι διακοπές έγιναν όνειρο υπερπολυτελείας για τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου.
Τα στοιχεία είναι γλαφυρά για το καλοκαίρι που περιμένει τους εργαζόμενους - ειδικά όσους επιβιώνουν παγιδευμένοι στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί όπου οι υψηλές θερμοκρασίες και η καυτή άσφαλτος μετατρέπουν σε καμίνια τις τσιμεντουπόλεις. Πολλοί δεν θα καταφέρουν να αποδράσουν ούτε για μία μέρα από το σπίτι τους κι όσοι τα καταφέρουν, θα μετρούν μέχρι και το τελευταίο ευρώ.
Κι όμως, η χώρα θα ζήσει μέρες τουριστικής δόξας και πάλι, με τους δημοφιλείς προορισμούς ασφυκτικά γεμάτους και ικανοποιημένους όλους όσοι δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στον τουρισμό - αρκεί να μη βρίσκονται στο σέρβις, στη λάντζα, στην καθαριότητα, σε μια θέση εργασίας στην καλοκαιρινή κόλαση δηλαδή. Ωστόσο, κανένας τόπος δε θα είναι προσβάσιμος στους ντόπιους και τους μετανάστες εργαζόμενους, που πια βλέπουν τα αναρίθμητα νησιά μας μονάχα σε παλιές καρτ ποστάλ.
Οι διακοπές, όμως, εκτός από κατάκτηση της εργατικής τάξης, αναγνωρίζονται και από το άρθρο 24 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: «Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο και ιδιαίτερα σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές».
Αυτό το δικαίωμα έχουν κάνει ακριβό εμπόρευμα οι μεγαλοξενοδόχοι, το χρηματιστικό κεφάλαιο, η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, οι tour operators που θησαυρίζουν σε μια χώρα που πούλησε φτηνά τα ασημικά της, τα λιμάνια, τις μαρίνες, τα αεροδρόμια και έβγαλε μπιρ παρά τους εργαζόμενους στον τουρισμό για να δουλεύουν σαν σκλάβοι.
Το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι για τους πολλούς έχει πεθάνει προ πολλού. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε - εκτός κι αν, επιτέλους, θυμώσουμε...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου