Για γερά νεύρα...

Η αποτελεσματικότητα των κανονιστικών ασφαλιστικών δικλίδων όσον αφορά την ομαλή κοινοβουλευτική λειτουργία, καθώς και... τα αντανακλαστικά των θεσμικών οργάνων, αναμένεται να δοκιμαστούν κατά τη διάρκεια της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, εξαιτίας των χαρακτηριστικών που έχει η εθνική αντιπροσωπεία με την οκτακομματική σύνθεση την οποία ανέδειξε η κάλπη της 25ης Ιουνίου.

Ο δοκιμασμένος σε κάποιες δύσκολες καταστάσεις την περίοδο 2019-2023 Κων. Τασούλας, που επαναπροτάθηκε από τη Ν.Δ. και προφανώς θα επανεκλεγεί εκ νέου πρόεδρος της Βουλής, αλλά και η «τραυματική», κυρίως εξαιτίας της παρουσίας και δράσης των χρυσαυγιτών, εμπειρία της –επίσης οκτακομματικής– Βουλής που προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, θεωρείται πως συνιστούν καλή βάση για τη διαχείριση προβληματικών καταστάσεων οι οποίες εκτιμάται πως θα προκύψουν από ακτιβιστικού χαρακτήρα συμπεριφορές και ακρότητες προερχόμενες κυρίως από τα μικρά, νεοεισελθόντα κόμματα. Η προσοχή, μεταξύ άλλων, εστιάζεται και στο μόρφωμα Σπαρτιάτες, το οποίο συνδέεται, μέσω του έγκλειστου Ηλ. Κασιδιάρη, με τη Χ.Α. του 2015.

Ως γνωστόν, η νέα Βουλή θα συγκληθεί για πρώτη φορά την ερχόμενη Δευτέρα, με μοναδικό αντικείμενο την ορκωμοσία των βουλευτών. Την Τρίτη θα γίνει εκλογή προέδρου και σε αμέσως επόμενη συνεδρίαση η ψηφοφορία για την εκλογή αντιπροέδρων, κοσμητόρων και γραμματέων. Σύμφωνα με τον Κανονισμό, το πρώτο κόμμα εκλέγει τους ιεραρχικά τρεις πρώτους αντιπροέδρους και στη συνέχεια αναδεικνύεται ένας αντιπρόεδρος για κάθε κόμμα. Βεβαίως, μπορεί –όπως συνέβη και το 2015 με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής– κάποιο ή κάποια κόμματα να μην αναδείξουν αντιπρόεδρο, αφού για την εκλογή του χρειάζεται απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων, όχι μικρότερη των 75 βουλευτών.

Η χωροταξία

Πέραν τούτων, πρώτο «αγκάθι» που προκύπτει έχει διαδικαστικό περιεχόμενο και αφορά συγκεκριμένα τη χωροταξική διανομή τόσο των κομματικών γραφείων, μια και ως γνωστόν οι χώροι του μεγάρου της Βουλής είναι εξαιρετικά περιορισμένοι, όσο και –κυρίως– των εδράνων στην αίθουσα της Ολομέλειας.

Ως προς αυτό το τελευταίο, παραδοσιακά «αμετακίνητα» στις θέσεις που έχουν θα είναι η Ν.Δ., μπροστά και δεξιά του προεδρείου, δηλαδή σε ολόκληρη τη δεξιά πτέρυγα, το ΚΚΕ, μπροστά και στο αριστερό άκρο, ο ΣΥΡΙΖΑ, δίπλα στους «κόκκινους», και το ΠΑΣΟΚ, επίσης μπροστά, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.

Προβλήματα σε αυτό το επίπεδο είχαν ανακύψει κυρίως όταν είχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση η X.A., καθώς τότε οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν ήθελαν να τοποθετηθούν ακριβώς δίπλα στα έδρανα του κόμματος Μιχαλολιάκου – Κασιδιάρη, μιας και αμφότερα τα σχήματα εκείνα, πολιτικά, έπρεπε να τοποθετηθούν στα ορεινά και άκρως δεξιά σε σχέση με το προεδρείο.

Η λύση επί του συγκεκριμένου είχε δοθεί με το να δοθούν στο δεξιό άκρο των «ορεινών» εδράνων, πίσω από τη Ν.Δ., θέσεις στους χρυσαυγίτες και, με μικρό αριθμό «γαλάζιων» να κάθονται ανάμεσα, θέσεις στους βουλευτές του Π. Καμμένου.

Μικρή μετατόπιση

Επικρατέστερο σενάριο είναι τώρα, με μικρή μετατόπιση προς τα κεντροδεξιά των «ορεινών», να τοποθετηθούν κατά σειρά οι Σπαρτιάτες, η Νίκη και η Ελληνική Λύση.

Οπως προαναφέρθηκε, ο βαθμός δυσκολίας για το νέο προεδρείο θα ανέβει στο κόκκινο δεδομένου ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οι ηγεσίες των όποιων νεοεισερχόμενων σχημάτων έχουν προϊδεάσει για τακτικές που θα δοκιμάσουν τα όρια αντοχών του γνωστού για την «ελαστικότητά» του Κανονισμού της Βουλής. Τα ακραία σενάρια μιας τέτοιας εξέλιξης δίνουν την αίσθηση πως η διανομή γραφείων και εδράνων στην αίθουσα της Ολομέλειας θα είναι «παιχνίδι» μπροστά σε όσα θα επακολουθήσουν στις συνεδριάσεις.

Υπό αυτή την έννοια, ήδη συζητείται το ενδεχόμενο να είναι μια από τις πρώτες μέριμνες μιας ευρύτερης πλειοψηφίας η αλλαγή διατάξεων του Κανονισμού, ώστε να αντιμετωπιστούν ριζικά και αποτελεσματικά προσπάθειες από κάποιες πλευρές να κάνουν καταχρηστική εκμετάλλευση της ελαστικότητας ή ασαφειών που υπάρχουν σε αρκετές εξ αυτών των διατάξεων...

Γιώργος Μπουρδάρας

Η Καθημερινή