Ντάξει;...

Θανάσης Καρτερός

Ντάξει είπε και ξανάπε η Κοσιώνη όταν ο Τσίπρας αναφέρθηκε στις ανατριχιαστικές δηλώσεις Πνευματικού για το cost benefit ratio. Την αναλογία κόστους-οφέλους. Όχι όμως για τις φακές ή για τα πορτοκάλια. Για την ανθρώπινη ζωή. Αν η πρόγνωση είναι κακή και το κόστος μεγάλο, τραβάμε μια... γραμμή κι αφήνουμε τον ασθενή στη μοίρα του.

Ντάξει όμως. Διότι τι έκανε ο Πνευματικός; Παραβίασε τον κανόνα Καραμανλή ότι στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Κόστος και όφελος, όπου κόστος ίσον κόστος ζωής και όφελος ίσον κέρδη για τους κοστολόγους της υγείας δεν είναι η πολιτική της Ν.Δ.; Αυτό δεν κάνει με το ΕΣΥ; Αλλά μην το λέμε κιόλας.

Ντάξει με τη διάλυση του ΕΣΥ. Με ασθενοφόρα, πληρώματα, ανθρώπους και νοσοκομεία που στενάζουν. Με οικονομική αιμορραγία όσων θέλουν να εξαντλήσουν κάθε πιθανότητα ζωής για τους δικούς τους. Με τη γυναίκα, και την άλλη γυναίκα, και την τρίτη γυναίκα που έχασαν τη ζωή τους σε καρότσες και καθυστερήσεις.

Ντάξει και με τον Πάτση. Με τους πλειστηριασμούς, την αυτοκρατορία των funds και των servicers. Με την πειθάρχηση μπαταχτσήδων και κακοπληρωτών από το μακρύ χέρι δικαστικών επιμελητών και ΜΑΤ. Διότι ντάξει, πρέπει να μπει τάξη - και όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει, όπως είπε ο εντιμότατος Πέτσας.

Ντάξει και με τα Τέμπη. Διαχρονικές, διακομματικές, διαβαλκανικές ευθύνες. Βέβαια, η τηλεδιοίκηση που υπήρχε δεν υπήρχε και ο σταθμάρχης που υπήρχε δεν έπρεπε να υπάρχει και ο υπουργός δεν έπρεπε να είναι μηχανοδηγός και ο Καραμανλής καλώς παραιτήθηκε-ξεπαραιτήθηκε και τελικώς η Ν.Δ. ντάξει. Και τα τρένα θα μας φτιάξει.

Ντάξει και με τις υποκλοπές. Ο ανεψιός ήξερε, ο Μητσοτάκης δεν ήξερε, ο Κοντολέων ήξερε, ο λεγάμενος που τον διόρισε δεν ήξερε, αλλά όταν έμαθε, εξανέστη, επέδειξε γενναιότητα και σθένος, ζήτησε σχεδόν συγγνώμη, ανέθεσε στον Ντογιάκο την εξιχνίαση, άλλαξε και τον νόμο. Δεν άλλαξε την αρμόδια εισαγγελέα βέβαια, αλλά ντάξει.

Ντάξει το ένα, ντάξει το άλλο, το πέρασαν στο σώμα της κοινωνίας, στα πόδια και στην κοιλιά της και προσπαθούν να το απλώσουν στο μυαλό της. Ντάξει όλοι ίδιοι είναι, ντάξει κι εσείς τα ίδια κάνετε, ντάξει τίποτα δεν γίνεται. Κι αυτό το τείχος από ντάξει προστατεύει τη δική τους τάξη, το δικό τους μη βρέξει και μη στάξει κι ό,τι αρπάξει…

Αυτό το ντάξει να σπάσουμε. «Σήμερα πρέπει με τη βαρειά ν’ αποτυπώνεσαι στο καύκαλο του κόσμου» είπε ο ποιητής για την εποχή του. Με τη βαρειά του λόγου, αλλιώς ντάξει, αλλά μην περιμένετε κάτι ν’ αλλάξει...

ΑΥΓΗ