Φορτίο με ελπίδα φορτωμένο
και την άγνοια τους πυξίδα,
καρφί για το μπλε λιμάνι πάει
και με ρότα προς τα κάτω.
στων χαλκόταυρων τις αγκαλιές,
που τα θαλασσινά χωράφια περιμέναν για
να σπείρουν με δόντια δράκου μελαψού.
Θυσία - ξόρκισμα - εξαγορά
σπονδή για του μηχανισμού τη συγκομιδή,
αντάλλαγμα και καύσιμο
τώρα· επιστρέφουνε ψυχές.
Κλειδωμένοι κι άγνωστοι
βυθίζονται ποιος ξέρει πόσοι,
και αγκαλιασμένους επιτέλους πια
τους σκέπασε το αμπάρι.
Εκτωρ Κουφοντίνας
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου