Διαλογή καρκινοπαθών, για να μειωθεί το νοσοκομειακό κόστος...

...προτείνει υποψήφιος της Ν.Δ...

Η αλαζονεία και ο κυνισμός των αρίστων της Νέας Δημοκρατίας, που θεωρώντας ότι έχουν στο τσεπάκι τους τη νίκη στις 25 Ιουνίου, δεν έχουν όριο. Τουλάχιστον αυτό μπορεί κανείς να συμπεράνει από τις δηλώσεις του Σπύρου Πνευματικού, καθηγητή Ιατρικής και υποψήφιος στην Εύβοια.

Από... τη ραδιοφωνική συχνότητα του ΣΚΑΪ και την εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε έκανε μια «ρηξικέλευθη» πρόταση για να μειωθεί το κόστος στα νοσοκομεία και στο σύστημα υγείας το «triage», δηλαδή τη διαλογή ασθενών και συγκεκριμένα καρκινοπαθών, στη λογική της αναλογίας «κόστους-οφέλους» (cost benefit ratio). Και φυσικά, όπως είπε, αυτό είναι... ανθρώπινο.

Όλα αυτά ενώ έχουμε τόσα περιστατικά ανθρώπων που πέθαναν περιμένοντας ένα ασθενοφόρο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπόσχεται χαρακτηρίζει «προσωπικό του στοίχημα την αναμόρφωση του ΕΣΥ»... 

Είπε, λοιπόν, ο κ. Πνευματικός, χωρίς κανένα άλλο σχόλιο:

«Πρέπει να δούμε την αξιολόγηση των πράξεων. Πόσες απ’ αυτές τις πράξεις που κάνουμε κάθε μέρα χρειάζονται; Δηλαδή ένα κόστος τεραστίων διαστάσεων μπορεί να γίνει αν περιορίσουμε μερικά πράγματα απ’ αυτά που δεν χρειάζονται να γίνουν. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τον άρρωστο αν πάμε και του πούμε ότι δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτό για σας. Ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό... Δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων. Υπάρχει ένα σημείο που δεν έχεις λόγο να κάνεις κάτι παραπάνω. Θα μου πει κάποιος ότι ο καλός Θεός έχει αποφασίσει διαφορετικά. Μα πράγματι, αλήθεια είναι αυτό το πράγμα, στο τέλος της ημέρας όμως τι θα γίνει;».

Και φέρνοντας ως παράδειγμα τις ΗΠΑ, πρόσθεσε: 

«Αυτά τα πράγματα τα έχουν δει… Η Αμερική είναι ένα τρομακτικό παράδειγμα. Ψάχνουν τα πάντα, ψάχνουν το κόστος των πράξεων, το cost benefit ratio σε μία πράξη κτλ. Όταν είχαμε πάει με τη γυναίκα μου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην Αμερική, η πρώτη συζήτηση που είχαμε ακούσει είναι πόσο ακριβό είναι το αμερικάνικο σύστημα. Γιατί ήταν τόσο ακριβό; Γιατί όλοι φτάνανε στο νοσοκομείο, σε όποια κατάσταση κι αν ήταν και γινόντουσαν τα πάντα για όλους. Και με αυτό τον τρόπο ανακαλύψανε ότι μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορούσαν υπηρεσίες σε κανέναν. Άρα θα πρέπει να κάνουν μια σχετική επιλογή το πόσο μπορούν να ξοδέψουν. Ακούγεται λίγο κυνικό, αλλά δεν είναι κυνικό, είναι ανθρώπινο».