Μπορούμε να συζητάμε ώρες για το πόσο άγγελος, δαίμονας ή τίποτα από τα δύο υπήρξε ο πρόεδρος Τσίπρας, καθώς και για τα επιμέρους πεπραγμένα του, αλλά νομίζω πως όλη η 15ετής παρουσία του στην ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπυκνώνεται στο σχήμα... Μαραντόνα-αντίΜαραντόνα.
Ο πολιτικός αρχηγός Tσίπρας υπήρξε για τον... περισσότερο κόσμο ένα είδος Pibe d' Oro. Για άλλους ήταν, πρωτίστως, ο άνευ προηγουμένου απατεώνας με το «χέρι του Θεού» και για άλλους ο απαράμιλλος μπαλαδόρος που ντρίμπλαρε τη μισή Αγγλία κι έβαλε το γκολ του αιώνα. Όπως το(ν) έβλεπε και το(ν) βλέπει ο καθένας.
Φυσικά, όπως έχουν καταγράψει και οι κάλπες, οι πρώτοι ήταν σαφώς περισσότεροι από τους δεύτερους. Υπάρχουν και υποκατηγορίες, βεβαίως, όπως των κλινικά ηλιθίων «αντίΜαραντονικών».
Που καταλογίζουν στον Τσίπρα -με το γνωστό ασίγαστο μένος- ακόμη και σήμερα, ότι παραιτήθηκε χωρίς να προβεί, λέει, σε αυτοκριτική ή ανάληψη ευθύνης, λες και η συγκεκριμένη παραίτηση δεν αποτέλεσε εξ ορισμού μία τέτοια πράξη, λες κι ο Τσίπρας είπε ότι εγκαταλείπει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ επειδή θέλει ν' ανοίξει μπαράκι στην Αντίπαρο ή για να κάνει τον γύρο του κόσμου με πιρόγα.
Ή η άλλη υποκατηγορία, των μικροπρεπών, που την κάλυψε μόνος του ο υπέρκομψος Μωυσής του νωπού 40,5%. Αν σας ρωτήσει κανείς για τον ορισμό της αστικής ευγένειας, να του δείξετε τη χθεσινή δήλωση Μητσοτάκη...
Η Ιστορία θα γράψει -μεταξύ άλλων- ότι αν και ο Τσίπρας μιλούσε χάλια αγγλικά, που έδειχναν ότι με το ζόρι είχε πάρει το Λόουερ, εντούτοις και το Μαξίμου παρέδωσε κανονικότατα στον εκλεγμένο διάδοχό του το 2019 (κάτι που δεν έκανε ο Σαμαράς με αυτόν) και δήλωση για άλλον πολιτικό αρχηγό / αποχωρούντα μετά από ήττα, σαν αυτή που έκανε ο Μητσοτάκης, δεν ξεστόμισε ποτέ...
Από το Facebook του Νίκου Σαρίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.