Ο Χάρος και ο Πνευματικός του...

Νόρα Ράλλη

(Σούρουπο. Από μακριά ακούγεται ανάλαφρος ήχος από γουργουριστικό, κολοσυρτό κελάρυσμα μικρού παραπόταμου, όπου στα πεντακάθαρα νερά του πλατσουρίζουν ανέμελα ψαράκια του γλυκού νερού -ακούγεται και το ανέμελο πλατσούρισμα- και στις όχθες του αναγεννάται η φύσις, με... χιλιάδες χορταράκια κι αγριολουλουδάκια να ξεπροβάλλουν γεμάτα αθωότητα και εκμαυλιστικές μυρωδιές.

Ενα ανάλαφρο αεράκι φέρνει από μακριά τις αθώες μα εκμαυλιστικές συνάμα αυτές μυρωδίτσες, ενώ ο ήλιος γέρνει στην αγκαλιά της γης, κοκκινίζοντας από ντροπή καθώς την αγγίζει. 

Οι γκιόνηδες έχουν ξεκινήσει να καλωσορίζουν το βράδυ, ενώ τα τριζόνια με το τραγούδι τους προαναγγέλλουν του καλοκαιριού την άφιξη... 

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη! Και γαλάζια πεταλούδα έχει ο μπαξές και προβατάκια μπόλικα κι απ' ούλα. Εκεί, ανάμεσα σε όλα αυτά τα απ' ούλα, πάνω σε μαύρη πέτρα ολόχρυση, κάθεται ο Χάρος και σιμά, είν' ο Πνευματικός του.)

Χάρος: Πνευματικέ, αναφέρσου!

Πνευματικός: Εχουμε 40 νεκρούς από κορονοϊό ανά βδομάδα, μα αναμένουμε αύξηση. Ο Θάνος έκοψε τις μάσκες στα μέσα μεταφοράς, ο Κώστας έχει μειώσει τα δρομολόγια, έχουν ήδη τιγκάρει στο τουριστομάνι - όλα πάνε κατ' ευχούλα! Και τα έκαναν από μόνοι τους να φανταστείς - δεν χρειάστηκε καν να παρέμβω!

Χάρος: Δεν μου φτάνουν αυτοί οι νεκροί. Θέλω guest star. Ξέρεις πόσο μ' αρέσει να έχω guest star! Κάνα τρένο παίζει;

Πνευματικός: Μην είσαι αχόρταγος. Ηδη το παρακάναμε με τα Τέμπη...

Χ.: Τολμάς και αντιμιλάς; Πρόσεξε μην τραβήξω κι εγώ μια γραμμή και σε σβήσω στη στιγμή! Δεν λες πάλι καλά που βρήκαμε μια κυβέρνηση που μπορούμε να συνεννοηθούμε και έναν λαό που δεν νοιάζεται; Καρφάκι δεν τους κάηκε με τους νεκρούς στα Τέμπη. Δώσαμε κάτι παραπάνω στα κανάλια βέβαια, αλλά χαλάλι. Ωστόσο, να τους κόψεις τον βήχα. Ζητάν πολλά - θύμισέ τους πως με τον Χάρο διαπραγματεύονται, όχι με τον Κυριάκο... Λέγε το λοιπόν: Τι άλλο έχουμε;

Π.: (Χαμηλώνει το βλέμμα και μαζεύεται) Μην ανταριάζεις, αφέντη. Καλά τα κατάφερα: πέντε θάνατοι αλλά όλοι ένας κι ένας.

Χ.: Δηλαδή; (Η φωνή παραμένει αυστηρή. Τα πουλάκια γύρω βουβάθηκαν)

Π.: Μία την πήραμε ενώ ήταν σε καρότσα - δεν βρέθηκε ασθενοφόρο. Το ίδιο και μια άλλη, τουρίστρια. Μία ακόμα μετά από ώρες πόνου - τζακ ποτ ήταν αυτή, καθώς ήταν και έγκυος και νέα. Εναν νεαρό τον πήραμε καθώς δεν υπήρχαν κρεβάτια ΜΕΘ και μεταφερόταν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο...

Χ.: Χμμ... καλά τα πήγες, Πνευματικέ. Ωραίες περιπτώσεις, αβανταδόρικες για την υστεροφημία μου.

Π.: Μα... εσύ δεν θα πεθάνεις. Για ποια υστεροφημία μιλάς, αφέντη;

Χ.: Για την τωρινή! Του απέθαντου η υστεροφημία είναι η παρούσα φήμη.

Π.: Εμένα έχεις για Πνευματικό σου, μα Συ είσαι ο σοφός...

Χ.: Ετσι μπράβο - να σέβεσαι! Για πες μου τώρα: Κανένας δεν αντέδρασε με όλα τούτα που μου περιγράφεις; Τόσο πολύ έχουν νεοδημοκρατέψει εκεί στην Ελλάδα; Από τον Μένγκελε είχα να θυμηθώ τέτοιες δόξες. Κι όμως, στην Ελλάδα τον κέρδισαν τον ναζισμό. Τι (τους) άλλαξε;

Π.: Οχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά έβαλα κι έναν μικρανίψι μου γιατρό, να τους πει πως θα κάνουν διαλογή ασθενών, εσύ ζεις/αυτός πεθαίνει, και να, στο τσακ ήταν να τον βγάλουν και βουλευτή!

Χ.: Εύγε, Πνευματικέ! Αφού θέλουν να γίνουν αμερικανάκια, ας τους βοηθήσουμε. Αχ... δεν κάνω δουλειά εγώ - λειτούργημα κάνω! Απορώ πώς δεν με έχουν αγιοποιήσει ακόμα...

Π.: Εχω μιλήσει σχετικά - κάτι υπογραφούλες μένουν...

Χ.: (Χαμογελάει χαιρέκακα) Είδες που σ' τα 'λεγα; Η ζωή δεν κερδίζει. Ο θάνατος πουλάει. Ψήφους αβγατίζει, πρωθυπουργούς επανεκλέγει.

Π.: (Με φωνή μελωμένη, παρακαλετή) Μήπως να πούμε τώρα και για εκείνη την αυξησούλα που λέγαμε; (Με φωνή ίσα που ακούγεται) Θα 'θελα να κάνω ιδιωτικό ασφαλιστήριο υγείας...

Ο Χάρος γελάει δυνατά! Η σκηνή κλείνει με τον ίδιο να φεύγει προς το ηλιοβασίλεμα, ενώ ο Πνευματικός τηλεφωνεί στον ασφαλιστή του...

efsyn.gr