Τελικά είναι τριπλό το κακό...

Πέτρος Κατσάκος

Διπλό ήταν το κακό που φοβόμασταν το Σάββατο, τριπλό είναι αυτό που μας ξημέρωσε τη Δευτέρα. Ένα κακό σαν τη Λερναία Ύδρα. Τέρας που του έκοψες ένα κεφάλι και φύτρωσαν άλλα δύο στη θέση του. 

Ένα τέρας που ζει και βασιλεύει εντός της... κοινωνίας. Ένα τέρας που τρέφεται με φόβο, με μίσος και με αίμα. Ένα τέρας που απλώς αλλάζει ονόματα και πρόσωπα, μα στον πυρήνα της ύπαρξής του παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο. Και ας καμώνονται κάποιοι βολικά πως ξαφνιάζονται όταν το βλέπουν να ορθώνει και πάλι απειλητικά το ανάστημά του και να δείχνει τα δόντια στους εχθρούς του.

Εδώ ήταν το τέρας, εδώ είναι και εδώ θα παραμένει όσο υπάρχει τροφή να το θεριεύει. Και από τροφή, μπόλικη και παντού. 

Στα καφενεία, στα σχολεία, στις πλατείες και στα κανάλια. Εκεί που καθημερινά χάνεται και μια μικρή μάχη. Εκεί που βρίσκει φαΐ το τέρας και ψωμώνεται. Και το κακό ξανάγινε. Και όχι διπλό, αλλά τριπλό. Και τα κάθε λογής ακροδεξιά μορφώματα ξαναγέμισαν τη Βουλή. 

Και με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας η αντιμετώπιση μιας σειράς κοινωνικών προβλημάτων μετατοπίστηκε σε ακόμα πιο συντηρητική βάση. Και το ακόμα χειρότερο είναι πως για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας λογίζεται ως αντισυστημική ψήφος η ψήφος σε όλα αυτά τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας που έχει καταφέρει να διεισδύσει σε ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σήμερα αλλά και για το αύριο.

Τριπλό το κακό, λοιπόν, και ευθύνη όσων το αντιλαμβάνονται είναι και να το αντιμετωπίσουν και να το γιατρέψουν, γιατί περί κοινωνικής μόλυνσης πρόκειται. Αλλά για να αντιμετωπίσεις το τέρας, πρώτον, δεν πρέπει να του μοιάσεις, όπως φρόντισαν να του μοιάσουν οι νικητές, και για να γιατρέψεις τη μόλυνση πρέπει πρώτα να γιατρευτούν οι ηττημένοι...

ΑΥΓΗ