Δεν τους καταλαβαίνω..

Μπορώ να καταλάβω τον εικοσάρη που δεν μπόρεσε να ψηφίσει γιατί έπρεπε να δουλεύει σε κάποιον τουριστικό προορισμό. Κατανοώ και τον ...απογοητευμένο ψηφοφόρο που είτε απελπίστηκε με το αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών είτε έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως τίποτα δεν θα αλλάξει, ό,τι και αν ψηφίσει. Οπως επίσης μπορώ να καταλάβω τον άνθρωπο που υπολόγισε πόσο θα του κοστίσει, σε βενζίνες και άλλα έξοδα, να πάει στο χωριό του να ψηφίσει και αποφάσισε να καθίσει σπίτι του. Αυτόν που δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω είναι τον συμπολίτη μας που πήγε για μπάνιο, ταξίδεψε για ένα κοσμικό γεγονός ή αποφάσισε να μην αλλάξει τις διακοπές του και απλά δεν ψήφισε. Δεν είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι ανάμεσά μας. Συχνά διακρίνονται από ευμάρεια και υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Α, ναι, έχουν και άποψη. Τους αρέσει να κάνουν κριτική στα πάντα αντιμετωπίζοντας την πολιτική μέσα από μια ελαφριά και αφελή σκοπιά. Τους συγκρίνεις με τους 80άρηδες και 90άρηδες που, παρά τη ζέστη και τις ουρές, πηγαίνουν να ψηφίσουν και αναρωτιέσαι πόσο ανεύθυνοι μπορεί να είναι. Ηταν σαν οι ηλικιωμένοι που ψήφισαν να γνώριζαν και να ζύγιζαν τι διακυβεύεται την ώρα που μερικά εκλογικά τμήματα σε εύπορες περιοχές ήταν σχεδόν άδεια τις ώρες αιχμής.

Τα νούμερα έδειξαν τη μειωμένη συμμετοχή σε σχέση με τις πρώτες εκλογές. Η χώρα θα μπορούσε, θεωρητικά, να έχει κατρακυλήσει σε μία μεγάλη περιπέτεια αστάθειας και υψηλού ρίσκου αν κάποιοι δεν είχαν κάνει το καθήκον τους. Η αδιαφορία θα είχε κοστίσει ακριβά.

Αυτή η χώρα πάσχει δεκαετίες τώρα από την έλλειψη μιας κρίσιμης μάζας αστικής τάξης που παίρνει στα σοβαρά την πολιτική, αλλά και γενικότερα τα δημόσια πράγματα στη χώρα. Προτιμά να ασχολείται με την καλοπέραση και το εύκολο κέρδος και έχει τη συνήθεια να πανικοβάλλεται εύκολα. Είναι εκπληκτικό πως οι ίδιοι άνθρωποι που πριν από τρεις μήνες έτρεμαν στην ιδέα μιας κυβέρνησης ηττημένων, τώρα αποφάσισαν ότι δεν χρειαζόταν καν να ψηφίσουν. Δεν τους καταλαβαίνω, ομολογώ...

Αλέξης Παπαχελάς

Η Καθημερινή