— Τι σηματοδοτεί το γεγονός ότι αυτές είναι οι πρώτες εκλογές χωρίς ακραία διλήμματα;
Οι φετινές εκλογές, μέχρι στιγμής, δεν εμφορούνται από την πόλωση της προηγούμενης δεκαετίας, παρά το αυξημένο πολιτικό ενδιαφέρον που αποτυπώνεται στις έρευνες γνώμης. Είναι σίγουρα μια ένδειξη υποχώρησης των διαιρέσεων. Η αντίθεση μεταξύ... μνημονιακών και αντιμνημονιακών αλλά και μεταξύ φιλοευρωπαίων και ευρωσκεπτικιστών έχει υποχωρήσει σημαντικά. Αντ’ αυτών, βλέπουμε τους πολιτικούς να προσπαθούν να προσεταιριστούν ψηφοφόρους, βάζοντας ο καθένας το δίλημμα που κρίνει ότι τον ευνοεί: η ΝΔ προτάσσει την οικονομία και την εξωτερική πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ τη Δικαιοσύνη.
Αυτές, όμως, οι πλαισιώσεις γύρω από τις προτεραιότητες των πολιτών αφορούν αναμενόμενα, κλασικά πολιτικά διακυβεύματα που εντάσσονται στις παλαιές διαιρέσεις αριστεράς - δεξιάς στα ζητήματα της οικονομίας και προοδευτικών - συντηρητικών στα ζητήματα κοινωνικοπολιτισμικού ενδιαφέροντος. Είναι μάλλον η διαχειριστική ικανότητα που επικρατεί όμως ως κριτήριο παρά η διαίρεση γύρω από διαφιλονικούμενες θεματικές.
— Πώς πιστεύετε ότι θα κινηθούν οι νέοι και γιατί πέρασαν στη λήθη οι κινητοποιήσεις των Τεμπών;
Το γεγονός ότι το πένθος δεν πολιτικοποιήθηκε μέσα στην προεκλογική εκστρατεία δεν σημαίνει ότι τα Τέμπη ξεχάστηκαν. Το συλλογικό πένθος έχει στάδια και οι άνθρωποι σταδιακά διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και αρχίζουν να αποδέχονται την πραγματικότητα, προκειμένου να είναι λειτουργικοί. Το εκλογικό αποτύπωμα των Τεμπών θα φανεί στα exit polls, αν και πρέπει να θυμόμαστε ότι τόσο οι νέοι όσο και οι μεγαλύτεροι ψηφοφόροι αποφασίζουν λαμβάνοντας υπόψη ένα σύνολο παραγόντων.
Τα Τέμπη θα βαρύνουν στην απόφαση των νέων, αλλά δεν θα είναι ο μόνος παράγοντας επιλογής, κι αυτό το βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις. Φέτος, λόγω των Τεμπών αλλά και του σημαντικού αριθμητικού μεγέθους των ψηφοφόρων 17-29 ετών (έχουμε 440.000 περίπου νέους ψηφοφόρους), υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για την εκλογική τους συμπεριφορά: οι νέοι δεν φαίνεται να πηγαίνουν «μονοκούκι» σε κάποιο κόμμα. Είναι ως επί το πλείστον αριστερόστροφοι (κεντροαριστεροί και αριστεροί), αλλά δεν ταυτίζονται με κάποιο κόμμα. Ειδικά οι νεότεροι έχουν αρκετά κριτική στάση, ενδιαφέρονται για την πολιτική πραγματικότητα, «ψάχνουν» την ταυτότητά τους, την οποία τώρα διαμορφώνουν.
Έχουν μεγαλώσει μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκών κρίσεων και αυτό τους κάνει να μη θεωρούν τίποτα δεδομένο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πάρα πολλοί από τους φοιτητές, στις ηλικίες 18-24, είναι και εργαζόμενοι. Αυτή η διπλή κοινωνική ένταξη δημιουργεί μια διαφορετική πολιτική συνείδηση και διαφορετικές προσδοκίες από την πολιτική τάξη σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, που ήταν πιο προστατευμένες και από την οικογένεια αλλά και από το κράτος. Είναι απαιτητικοί, αλλά δεν φαίνεται να αναδύεται κάποιος άκρατος αντισυστημισμός ή αντίδραση στα αιτήματά τους.
Για να διαβασετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου