Αυτή η εμμονή των Ελλήνων πολιτικών να καλούν τους ψηφοφόρους να αποφασίσουν σωστά και να στείλουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τους πολιτικούς αντιπάλους τους κρατάει χρόνια.
Το έχουν κάνει τα περισσότερα κόμματα... και σε ταραγμένες περιόδους και σε ήρεμα νερά. Η Δεξιά προσπάθησε στο παρελθόν με όλα τα μέσα να κλείσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την κομμουνιστική Αριστερά.
Την κατηγορούσε ότι θέλει να καταλύσει τη δημοκρατία, ότι δεν υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα και παίρνει γραμμή από το παγκόσμιο κέντρο του κομμουνισμού, δηλαδή τη Σοβιετική Ενωση, την κυνήγησε με πάθος (εκτελέσεις, φυλακές, εξορίες, παρακράτος, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων) αλλά δεν τα κατάφερε. Η κομμουνιστική Αριστερά στις διάφορες εκδοχές της άντεξε, ξεπηδούσε από κει που δεν το περίμεναν οι διώκτες της και τους χαλούσε τη συνταγή και συνεχίζει να υπάρχει. Το ΚΚΕ (το μεγαλύτερο διαχρονικά κομμάτι της) είναι το μόνο κόμμα του πολιτικού συστήματος που κυκλοφορεί από το 1924 με τον ίδιο τίτλο.
Σήμερα πάντως δεν είναι για τη Δεξιά ο πρώτος στόχος. Αλλος σχηματισμός απειλεί την πρωτοκαθεδρία της, αυτόν έχει βάλει στο μάτι και τον παρουσιάζει ως τρομερό κίνδυνο για τη δημοκρατία, την πολιτική σταθερότητα, την «ελεύθερη» οικονομία και καλεί τους ψηφοφόρους να μην του επιτρέψουν να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο γιατί αν διαπράξουν το λάθος και του εμπιστευθούν τις τύχες της χώρας, αν παρασυρθούν από τις κούφιες υποσχέσεις του και τα παχιά λόγια του, θα μας βρουν καταστροφές και συμφορές.
Στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας είχε βάλει και ο Ανδρέας Παπανδρέου τη Δεξιά μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ το 1981. Το πίστευε; Ηταν απλώς ένα ρητορικό σχήμα σε μια στιγμή ενθουσιασμού; Αδιάφορο. Σημασία έχει ότι διαψεύστηκε. Και δεν θα μπορούσε να δικαιωθεί για ευνόητους λόγους. Τα κόμματα πεθαίνουν, αλλάζουν, μεταμφιέζονται, αλλά οι ιδεολογίες που υπηρετούν υπάρχουν και θα υπάρχουν.
Η Δεξιά όχι μόνο δεν μπήκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, αλλά επέστρεψε δριμύτερη και εκδικητική. Εστειλε αυτόν που υποτίθεται πως την είχε στείλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας στο Ειδικό Δικαστήριο ελπίζοντας ότι θα τελειώσει μαζί του οριστικά. Ούτε αυτή πέτυχε τον στόχο της. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε και τη νίκησε καθαρά το 1993. Νεκρανάσταση. Παρόμοια αντίληψη είχε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Αλέξης Τσίπρας. «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» έλεγε στα πλήθη των οπαδών του στις προεκλογικές συγκεντρώσεις αναφερόμενος στη Δεξιά. Ούτε αυτός τους τελείωσε ούτε αυτοί τον τελείωσαν.
Υπάρχουν και οι δύο και διεκδικούν την πρωτιά στις εκλογές. Η Δεξιά ζητά μια δεύτερη ευκαιρία για να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το έργο της, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά μια πρώτη ευκαιρία για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να κυβερνήσει χωρίς τους καταναγκασμούς των μνημονίων και την εποπτεία της τρόικας. Με το χρονοντούλαπο της Ιστορίας άνοιξε παρτίδες και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, προφανώς για να τιμήσει τον ιδρυτή του κόμματός του.
Με τη διαφορά ότι αυτός θέλει να βάλει εκεί δύο πολιτικούς αντιπάλους του. Μιλώντας στον Πύργο Ηλείας κάλεσε τους πολίτες να του δώσουν τη δύναμη για «να κλείσουμε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και τους δύο τραγικούς πρωταγωνιστές των τελευταίων οκτώ ετών». Ποιοι είναι αυτοί; Ο Μητσοτάκης με τον ελιτισμό του και ο Τσίπρας με τον λαϊκισμό του. Συνωστισμός στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Προσοχή στις Κερκόπορτες.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου