Σταθερά στον δρόμο των ΗΠΑ και των ιδιωτικών φυλακών βαδίζει η κυβέρνηση, μετατρέποντας τον δημόσιο και συνταγματικά κατοχυρωμένο χαρακτήρα των καταστημάτων κράτησης και του σωφρονιστικού συστήματος σε επιχειρήσεις που αποσκοπούν στο κέρδος, εις βάρος των κρατουμένων.
Ηδη... επί εποχής Σοφίας Νικολάου και Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2019 διαβιβαζόταν στο Μαξίμου ένα πόρισμα μόλις 5 σελίδων γραμμένο από αστυνομικούς και στρατιωτικούς για τη μετεγκατάσταση των φυλακών Κορυδαλλού στον Ασπρόπυργο, ενώ παράλληλα στο νομοσχέδιο για την αποκαλούμενη αναδιοργάνωση της πολιτικής προστασίας και του πυροσβεστικού σώματος ψηφίστηκε και η διάταξη που αφορούσε τη μεταφορά των φυλακών Κορυδαλλού μέσω ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα).
Οι επιτελικές «ντρίμπλες» στο Σύνταγμα
Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο του παραπάνω νόμου, «η ανάθεση της σύμβασης για το έργο μελέτης, κατασκευής, συντήρησης και εξοπλισμού νέων εγκαταστάσεων προς μετεγκατάσταση (των δύο κτιρίων) του Καταστήματος Κράτησης Κορυδαλλού, του Ψυχιατρείου και του Νοσοκομείου Κορυδαλλού, του ειδικού κέντρου υγείας και της κεντρικής αποθήκης υλικού φυλακών και η τυχόν παροχή υποστηρικτικών (!) υπηρεσιών, οι οποίες δεν εντάσσονται στον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας, δύναται να πραγματοποιηθεί κατ’ εφαρμογή του άρ. 50 του ν. 4412/16». Πάντα δε με απόφαση του υπουργού (και αυτό ισχύει για το σύνολο των διατάξεων εκείνου του νομοσχεδίου) ορίζονται και εδώ τα όργανα που γνωμοδοτούν και αποφαίνονται για την ανάθεση της σύμβασης.
Σε εκτενές ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.» στις 29.1.2020 επισημαίναμε πως «η πονηρή διάταξη εισάγει πλέον από την πόρτα τη δυνατότητα... εισπήδησης ιδιωτών (μέσω ΣΔΙΤ ή εταιρειών) στο δημόσιο σωφρονιστικό σύστημα της χώρας». Η διάταξη έσπευδε να (αυτο)αποφασίσει ότι δεν διαταράσσεται με τον τρόπο αυτόν ο σκληρός πυρήνας της κρατικής εξουσίας προκειμένου να ξεπεραστεί η ενοχλητική συνταγματική σκόπελος. Φυσικά, στη συνέχεια και μέχρι σήμερα οι φυλακές και η διαβίωση των κρατουμένων εξαθλιώθηκαν ακόμα περισσότερο, σύμφωνα όχι μόνο με ελληνικούς αρμόδιους φορείς και αρχές αλλά και με τις ντροπιαστικές εκτιμήσεις της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT).
Τελικά τον Ιούνιο του 2022 ο νέος γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής Κ. Παπαθανασίου παρουσίασε στη Βουλή το κυβερνητικό σχέδιο για το άμεσο και απώτερο μέλλον των φυλακών και των φυλακισμένων. Μετακύλησε κατά έξι χρόνια, και συγκεκριμένα στο 2028, τις εξαγγελίες της Σ. Νικολάου που δήλωνε ενθουσιασμένη διότι οι νέες φυλακές στον Ασπρόπυργο θα ήταν έτοιμες το 2022 και θα κόστιζαν 130 με 140 εκατ. ευρώ.
Τώρα, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, ο Αδωνις Γεωργιάδης προσθέτει επειγόντως στον χορό της ιδιωτικοποίησης και τις φυλακές. Σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση του απερχόμενου υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, η κυβερνητική Επιτροπή Συμβάσεων Στρατηγικής Σημασίας ενέκρινε την κατασκευή των νέων φυλακών που θα μεταφερθούν, από τον Κορυδαλλό, στο πρώην στρατόπεδο Αμερικανικής Ευκολίας στον Ασπρόπυργο, μέσω ΣΔΙΤ.
Ποιος πληρώνει και ποιος κερδίζει;
Ο χαρακτηρισμός του έργου κατασκευής φυλακών Ασπροπύργου ως επένδυσης στρατηγικής σημασίας δεν είναι φυσικά τυχαίος. Ούτε είναι τυχαίο ότι μεταξύ 2022 και 2023 το κόστος, χωρίς να παρουσιαστεί νεότερο του αρχικού σχεδίου, ανέβηκε από τα 140 εκατ. ευρώ στα 617 εκατ. ευρώ, «με χρηματοδοτική συμβολή του ελληνικού Δημοσίου 50 εκατ. ευρώ ή, εναλλακτικά, στα 700 εκατ. ευρώ, χωρίς συμβολή του Δημοσίου». Ας ληφθεί υπόψη ότι, όπως λένε καλά γνωρίζοντες, σήμερα μια καινούρια φυλακή 600 ατόμων κοστίζει 25 εκατομμύρια.
Με σύμβουλο το ΤΑΙΠΕΔ και με ΣΔΙΤ θα προχωρήσει λοιπόν η κατασκευή «του μεγαλύτερου καταστήματος στη χώρα (έκτασης 100 στρεμμάτων) προκειμένου εκεί να γίνει μια μεγάλη φυλακή άνω των 2.000 θέσεων κρατουμένων μαζί με δικαστικές αίθουσες, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, κέντρο μεταγωγών, αστυνομικό τμήμα κ.λπ., που θα δημιουργήσει και συνθήκες ασφάλειας και στην ευρύτερη περιοχή του Ασπρόπυργου», όπως είχε δηλώσει στη Βουλή ο κ. Παπαθανασίου, χωρίς να δώσει απαντήσεις για το γιγάντιο έργο ή το ετήσιο μίσθωμα αυτής της φυλακής.
«Τι θα πληρώνει ο Ελληνας φορολογούμενος;», είχε ρωτήσει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ι. Γκιόλας, για να πάρει τότε την απάντηση ότι «είναι τέτοια η πολυπλοκότητα του εγχειρήματος και τα χρήματα, γιατί με ρωτήσατε αν υπάρχει κάποια προμελέτη έστω σε επίπεδο οικονομοτεχνικό για να δούμε πόσο θα στοιχίσει για τον ελληνικό λαό αυτό. Σωστή ερώτηση, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να σας πω ακριβώς, διότι είναι ένα έργο το οποίο το ελληνικό κράτος δεν έχει ξανακάνει σ’ αυτό το εύρος».
Ο υπουργός Αδωνις Γεωργιάδης, που δήλωσε υπερήφανος «για το εμβληματικό αυτό έργο στο πλαίσιο των ΣΔΙΤ» και σίγουρος «ότι με τη συνεργασία των υπουργείων Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Προστασίας του Πολίτη και την καθοριστική συμβολή του ΤΑΙΠΕΔ το έργο θα ολοκληρωθεί με υψηλές προδιαγραφές, ταχύτητα και διαφάνεια, εκσυγχρονίζοντας το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας και συμβάλλοντας παράλληλα στην ανάπτυξη της περιοχής του Κορυδαλλού», δεν μπήκε στον κόπο να δώσει απαντήσεις για τον τρόπο χρηματοδότησης του φαραωνικού έργου. Το ίδιο απέφυγαν να κάνουν στις δηλώσεις τους και οι υπόλοιποι κρατικοί αξιωματούχοι που συναποφάσισαν παραμονές εκλογών.
Κανένας δεν μπήκε επίσης στον κόπο να εξηγήσει πώς τα 140 εκατ. το 2022 έγιναν 650 εκατ. ευρώ το 2023, ούτε το πόσο πολύ συμφέρει τους ιδιώτες που θα αναλάβουν για 30 χρόνια την κατασκευή (4 χρόνια), συντήρηση και «υποστηρικτικές ενέργειες» (26 χρόνια) των φυλακών που λειτουργούν με ζεστό κρατικό χρήμα, ούτε πόσο θα τις νοικιάσουν στο ελληνικό Δημόσιο, ούτε πόσα θα κληθούν να βάλουν -αν βάλουν- από την τσέπη τους οι υποψήφιοι ανάδοχοι. Επιπλέον δεν αναφέρθηκε κανείς στο ότι οι επενδύσεις στρατηγικής σημασίας κάθε ευρωπαϊκής χώρας μπορούν να τροφοδοτούνται (μετά την υποβολή και την έγκριση επενδυτικού σχεδίου) και από ευρωπαϊκά κονδύλια (ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης κ.λπ.), που ασφαλώς και αυτά είναι κρατικά κονδύλια και με κρατικά δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Η νεοφιλελεύθερη συνταγή της εισαγωγής ως ιδιοκτήτη ή ως μεσάζοντα του κάθε λογής «ημέτερου» ιδιώτη μέσω του θεοποιημένου μοντέλου των ΣΔΙΤ (είδαμε, π.χ., πού οδήγησε το μοντέλο αυτό το ΕΣΥ της Μ. Βρετανίας) έχει στερήσει δημόσιους πόρους κι έχει αποδώσει αστρονομικά κέρδη στους ιδιοκτήτες/μεσάζοντες. Τις εμμονικές ιδιωτικοποιήσεις και τις ΣΔΙΤ τις ένιωσαν για τα καλά οι πολίτες στην ενέργεια, με τραγικό τρόπο στις μεταφορές, στο ΕΣΥ επί πανδημίας και όχι μόνο, στην Παιδεία, στον πολιτισμό, οσονούπω στο νερό και γενικά σε κάθε δημόσιο τομέα που σβήνει από το «τεφτέρι» της χώρας ο κάθε απερχόμενος υπουργός Μητσοτάκη.
Στη συνεδρίαση της κυβερνητικής Επιτροπής Συμβάσεων Στρατηγικής Σημασίας μετείχαν όλοι οι ενδιαφερόμενοι εκπρόσωποι του επιτελικού κράτους, ενώ «η πρόταση υπαγωγής του έργου στον ν. 3389/2005 περί ΣΔΙΤ προετοιμάστηκε από το ΤΑΙΠΕΔ. Εντός των επόμενων μηνών πρόκειται να εκκινήσει από το ΤΑΙΠΕΔ η διαγωνιστική διαδικασία για την επιλογή του αναδόχου υλοποίησης του εμβληματικού (!) αυτού έργου». Τώρα που όλα τακτοποιήθηκαν, θα περιμένουν πλέον στην ουρά οι εθνικοί ανάδοχοι για να διεκδικήσουν, από τον συνήθη πελάτη Δημόσιο, το νέο φιλέτο.
Αντα Ψαρρά
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου