Δεν με θέλεις εσύ, δεν σε θέλω κι εγώ...

Νίκος Ανδρουλάκης: «Δεν ξεχνά ο λαός τι σημαίνει Δεξιά, τι σημαίνει συντήρηση». Μάλιστα. Το ξέχασε όμως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2012 και συγκυβέρνησε με τη Δεξιά.

Μπορεί να το... ξεχάσει και η σημερινή ηγεσία του, αφού δεν αρνείται τη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία και τη συμμετοχή του κόμματος σε μια κυβέρνηση με κόμμα-κορμό τη Νέα Δημοκρατία, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα είναι πρωθυπουργός ο αρχηγός της Δεξιάς, δηλαδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η Δεξιά, όπως πολύ καλά ξέρει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι μόνο τα πρόσωπα. Κυρίως είναι το ιδεολογικό αφήγημά της και οι πολιτικές προτάσεις της. Οι ηγέτες υπερασπίζονται τις αρχές των κομμάτων τους, έστω κι αν πολλές φορές υποχρεώνονται από τις περιστάσεις να βάλουν νερό στο κρασί τους. Ακόμη κι αν δεχτεί ο κ. Μητσοτάκης να φύγει από τη μέση (απίθανο), θα παραμείνουν στις... θέσεις τους και η ιδεολογία της και η στρατηγική της και οι πολιτικές επιλογές της.

Μπορεί να συνεννοηθεί το ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία; Μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος και να σχηματίσουν κυβέρνηση με άλλον πρωθυπουργό; Είναι δυνατόν η σημερινή Νέα Δημοκρατία (μητσοτακική) να δεχτεί να έχει το κυβερνητικό πρόγραμμα σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό (αυτός είναι ένας από τους τέσσερις όρους που βάζει ο κ. Ανδρουλάκης);

Μόνο στην περίπτωση που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όταν μιλάει για Σοσιαλδημοκρατία, έχει στο μυαλό του τη μεταλλαγμένη Σοσιαλδημοκρατία του Μπλερ και του Σρέντερ. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα η Νέα Δημοκρατία να βάλει την υπογραφή της σ’ ένα σχέδιο που θα έχει αναφορά σ’ αυτούς τους… γίγαντες της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Οι συγκεκριμένοι τύποι την περίοδο που είχαν στα χέρια τους τα ηνία των χωρών τους εφάρμοσαν τόσο νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έκαναν τους θεωρητικούς του νεοφιλελευθερισμού να τρίβουν τα μάτια τους.

Δεν επιχείρησαν να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό (αυτή είναι η γενέθλια συνθήκη της μεταπολεμικής Σοσιαλδημοκρατίας που εγκατέλειψε τον μαρξισμό), αλλά προσπάθησαν να πείσουν τις κοινωνίες τους ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση ή, για να το πούμε διαφορετικά, ότι «ένας άλλος κόσμος δεν είναι εφικτός» και όσοι επιμένουν να αντιστέκονται απλώς ματαιοπονούν.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης όμως υποστηρίζει ότι δεν εννοεί αυτή τη Σοσιαλδημοκρατία, αλλά εκείνη του Πορτογάλου Κόστα και του Ισπανού Σάντσεθ. Δεν ξέρω αν συμφωνούν όλοι στο κόμμα του, αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως πρόβλημα με το οποίο θα αναμετρηθεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ την ώρα που θα πρέπει να πάρει αποφάσεις.

Πόσο πιθανό είναι να συμφωνήσει η Νέα Δημοκρατία με τον άλλο όρο του κ. Ανδρουλάκη για σύσταση εξεταστικής επιτροπής που θα ερευνήσει το σκάνδαλο των υποκλοπών και για κατάργηση των νόμων που ψήφισε η Ν.Δ. σχετικά με τη λειτουργία της ΕΥΠ; Σε καμία περίπτωση. Εκανε και κάνει τα πάντα για να σκεπάσει το σκάνδαλο και θα συνεχίσει, διαφορετικά δεν αποκλείεται να δει στελέχη της, μηδέ του αρχηγού της εξαιρουμένου, να οδηγούνται στο Ειδικό Δικαστήριο.

Στη λογική Ανδρουλάκη «μπορώ με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά χωρίς τον Μητσοτάκη» η απάντηση του επικεφαλής της Δεξιάς είναι: «Δεν έχω πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ γενικότερα, άλλωστε μαζί δώσαμε μάχες εναντίον του λαϊκισμού, αλλά έχω πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη».

Τι λέει ο κ. Μητσοτάκης; «Αφού δεν με θέλεις εσύ, δεν σε θέλω κι εγώ. Εσύ μου λες να φύγω από τη μέση κι εγώ σου λέω να φύγεις εσύ από τη μέση». Οπότε; Διαγωνισμός ελαφρότητας.

Τάσος Παππάς

efsyn.gr