Μητσοτάκης ή Τσίπρας;...

Έκραξαν, έσκουξαν, (παρα)πληροφόρησαν, προπαγάνδισαν αλλά πια η 21η του Μάη είναι εδώ. Πόσους έπεισαν;

Είναι πολλοί όσοι διστάζουν να πάνε ως το εκλογικό τμήμα της γειτονιάς τους. Κι ας έχουν τόσες επιλογές...

Σχετικό βέβαια αυτό. Γιατί δεσπόζει η επιλογή Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.: Μητσοτάκης ή Τσίπρας.

Οι άλλες επιλογές –με εξαίρεση το αυτοαπομονωμένο ΚΚΕ– ακόμα κι όταν προτείνουν νέες ιδέες και λύσεις, μόνο δεκανίκια για το κόμμα που δε θα πετύχει την πλειοψηφία για να σχηματίσει κυβέρνηση, μπορούν να θεωρηθούν.

Αυτόν τον ρόλο αναθέτουν πολλοί στο ΠΑΣΟΚ, θυμίζοντας και τους διαδόχους του ριζοσπάστη Ανδρέα Παπανδρέου – για την περίπτωση συμμετοχής σε κυβέρνηση Τσίπρα. Και τις ποικιλόμορφες ή τις παλαιές συμπράξεις του ΠΑΣΟΚ με τη Δεξιά.

Βέβαια, σύμπραξη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ δεν είναι κάτι το νέο. Είτε χωριστά είτε μαζί, συν μερικοί αριστεροί. Ευθύνονται ιστορικά για το «φαλιμέντο» (που λένε και στη Ζάκυνθο) που οδήγησε στα μνημόνια. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνίδια την απέκλεισε. Προσοχή όμως: περιόρισε το θέμα στον «κρατιστή» Ανδρουλάκη, το θύμα της ΕΥΠ. Σχεδιάζει προφανώς η Ν.Δ. προσχώρηση αποστατών «πράσινων» βουλευτών;

Πόσο διαφορετικά όμως είναι τώρα τα πράγματα; Θύμισε πολλά ως προς αυτό η πρόσφατη νεοδημοκρατική ενωτική φιέστα στο Ζάππειο.

Πολλά. Και δυσάρεστα. Και κυρίως το πώς η παράταξη του τόσο διαφορετικού σε σχέση με πριν από το 1967 μεταπολιτευτικού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ουσιαστικά τον «ξέχασε», συμμάχησε και ως ένα σημείο υποτάχτηκε με ανάδοχο τον Σαμαρά στην αυταρχική Ακροδεξιά και στον πιο σκληρό οικονομικό νεοφιλελευθερισμό. Δηλαδή στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αντίθετα, τα όσα προηγούμενα σύγκλισης Αριστεράς-ΠΑΣΟΚ δεν προδικάζουν αυριανές συμμαχίες. Το ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε εκλογικά απομυζώντας αριστερές ψήφους. Που επέστρεψαν σταδιακά στην Αριστερά κυρίως μέσω Τσίπρα.

Φυσικά, τίποτε δεν αποκλείεται στην πολιτική, όπως το δίδαξε π.χ. η συνεργασία της μακαρίτισσας ΔΗΜΑΡ, συνιστώσας του Συνασπισμού, με τον Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα με τον Καμμένο...

Και από την επομένη των εκλογών;

Τη συνέχεια των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων υπόσχεται η Ν.Δ., χωρίς ίχνος κριτικής για το κοινωνικό κόστος που προκαλούν και τον αυταρχισμό του «επιτελικού κράτους», που αναγκαστικά τις συνοδεύει ακόμα και με σκάνδαλα υποκλοπών.

Την αλλαγή σε σχέση με αυτά θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Προς όφελος των «ταπεινών και καταφρονεμένων»: των νέων και της μεσαίας τάξης. Χωρίς αμφισβήτηση της ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι ας βρίσκεται και αυτή σε πολλαπλή θεσμική και πολιτική κρίση.

Και όμως, παρά τη διάχυτη δυσαρέσκεια, οι δημοσκοπήσεις δεν προβλέπουν την πολιτική αλλαγή. Το πόσο αξίζουν θα το δούμε την Κυριακή το βράδυ. Η διάψευσή τους στην Τουρκία επιβάλλει κάθε επιφύλαξη.

Ευτυχώς. Παρά τους προπαγανδιστές των ΜΜΕ, στις εκλογές ψηφίζει ο πολίτης. Μόνος. Με συντροφιά τις ελπίδες του και τη συνείδησή του.

Ριχάρδος Σωμερίτης

efsyn.gr