Τις τελευταίες ημέρες μάλλον μπλέξαμε τις έννοιες αυτοδυναμία, παντοδυναμία, τυραννία. Με πολιτικούς όρους, αυτοδυναμία είναι η... επίτευξη απόλυτης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από ένα κόμμα, που του επιτρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση, χωρίς να έχει την ανάγκη υποστήριξης από άλλα κόμματα.
Παντοδυναμία λογίζεται η μεγάλη πολιτική ισχύ που μπορεί να διαθέτει ένα κόμμα και τυραννία είναι ένα είδος πολιτεύματος στο οποίο την εξουσία παίρνει ένα άτομο, ο τύραννος, είτε διά της βίας είτε διά της απάτης.
Έχοντας πλέον περάσει στον δεύτερο προεκλογικό γύρο, διαπιστώνουμε ότι τα δύο βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης εστιάζουν την πολιτική τους ρητορική στην έννοια της παντοδυναμίας και ένα εξ αυτών ενίοτε και στην έννοια της τυραννίας, αναφερόμενα στο ενδεχόμενο η Νέα Δημοκρατία να κερδίσει τις εκλογές με ποσοστό αισθητά υψηλότερο του 40% και με περισσότερους από 160 ή και 170 βουλευτές (ανάλογα πάντα με το πόσα κόμματα θα εισέλθουν στη Βουλή).
Προφανώς και ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα εξασφάλιζε στη Ν.Δ. μια ιδιαιτέρως ισχυρή θέση στο Κοινοβούλιο, όχι όμως την παντοδυναμία, και, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν θα οδηγούσε σε καθεστώς τυραννίας, καθότι στα δημοκρατικά καθεστώτα οι εκλογές «γεννούν» πρωθυπουργούς και όχι τύραννους.
Από την αναμέτρηση της 21ης Μαΐου ο ισχυρός λαός έδειξε ότι δεν επιθυμεί ακρότητες, αναζητεί τον θετικό, οραματικό λόγο και σε κάθε περίπτωση δεν επιδιώκει την τιμωρία, δεν αισθάνεται ότι απειλείται από κάτι και κυρίως μετρά, αξιολογεί και αποφασίζει.
Αν, ωστόσο, κάποιος ή κάποιοι θεωρούν ότι απειλούμαστε από παντοδύναμες κυβερνήσεις ή καθεστώτα… τυραννίας(!), ας διεκδικήσουν, με συγκροτημένο λόγο και ισχυρή πολιτική αντιπρόταση είτε την κυβέρνηση είτε μια ισχυρή αντιπολίτευση...
Πλάτωνας Τσούλος
Η Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου