Οι απαραίτητες διορθώσεις...

Ηχηρά μηνύματα με αποδέκτες εντός και εκτός κόμματος, αλλά και ένα πρώτο δείγμα της στρατηγικής που θα ακολουθήσει στον σύντομο πολιτικό χρόνο που απομένει μέχρι την κάλπη καταγράφει μια πρώτη αποκωδικοποίηση της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησε την πρώτη ομιλία του μετά την... βαριά ήττα της Κυριακής, με ξεκάθαρη στόχευση να μπει τέλος στην εσωστρέφεια και τα ερωτήματα για την κατάρρευση στα ποσοστά. Με το βλέμμα στραμμένο στις 25 Ιουνίου και την ανάγκη για δραστική και άμεση αλλαγή πλεύσης στην προεκλογική καμπάνια του κόμματος. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαία η αναφορά του πως πρέπει να μπει τέλος στο πένθος, με τον Αλέξη Τσίπρα να κερδίζει αρκετές φορές το δυνατό χειροκρότημα σε μια συνεδρίαση, όπου κυριάρχησε η ενότητα και η διάθεση για συσπείρωση.

Περαιτέρω αποφάσεις για τα βήματα μέχρι τις δεύτερες κάλπες θα ληφθούν στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, όμως τα πρώτα μηνύματα από τον Αλέξη Τσίπρα φάνηκαν από τη χθεσινή ομιλία.

Λήξη στο πένθος, συναγερμός για μάχη

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι πρέπει να μπει τέλος στην εσωστρέφεια, ζήτησε άμεση στροφή στη σοβαρότητα, τη συλλογικότητα και τη συντροφικότητα.

Στο πλαίσιο της ομιλίας του χάραξε το πλάνο των επόμενων κινήσεων σε τέσσερα βασικά σημεία: 

Να οργανώσουμε από σήμερα συντεταγμένα την παρουσία μας στη νέα εκλογική αναμέτρηση.

 

Να ανασυντάξουμε την κεντρική εκλογική επιτροπή και τις εκλογικές επιτροπές σε όλη τη χώρα.

 

Να καταλήξουμε σε μια εκλογική καμπάνια που θα λάβει υπόψη τα νέα δεδομένα. 

 

Και να εγγυηθούμε ταυτόχρονα με τη στάση, την πράξη και το λόγο μας τη δική μας αλλαγή και ανανέωση. Ότι λάβαμε το μήνυμα και διορθώνουμε στη πράξη τις αστοχίες και τα λάθη μας. 

Τα τρία βασικά στοιχεία που έφεραν την ήττα

Η πρώτη αιτία, κατά την άποψή μου είναι ότι η ΝΔ κατάφερε να επιβάλει την ατζέντα της.  Την ατζέντα του φόβου. Και να υποστηρίξει έτσι στο δίπολο σταθερότητα – αλλαγή, ως πλειοψηφική τη τάση του δικού της αφηγήματος. Να μην αλλάξουμε γιατί τα πράγματα μπορεί να γίνουν χειρότερα. Και αυτό το κατάφερε αξιοποιώντας διαρκώς και δικά μας λάθη. Πολλά εκ των οποίων αδιανόητα και καθοριστικά.

 

Η δεύτερη αιτία ήταν η αναγκαστική επιλογή υπεράσπισης μιας στρατηγικής που εξαιτίας της άρνησης των άλλων προοδευτικών δυνάμεων, αντικειμενικά δεν μπορούσε να περπατήσει. Της στρατηγικής της απλής αναλογικής και της κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας. 

Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτέλεσε μια στρατηγική ήττα της Απλής Αναλογικής και ταυτόχρονα ήττα της στρατηγικής μας για την Απλή Αναλογική. Η διαρκής άρνηση των προοδευτικών δυνάμεων έδινε την εικόνα μιας μη ρεαλιστικής και άρα αναξιόπιστης πρότασης διακυβέρνησης.

 

Και η τρίτη και καθόλου έσχατη αιτία είναι η εικόνα μας. Η εικόνα μας ως κόμματός, ως συλλογικού υποκείμενου, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ιδίως όμως τις κρίσιμες ημέρες πριν τη κάλπη. Δεν ήταν μια εικόνα που εξέπεμπε συνοχή, ευθύνη, συγκρότηση. 

Οι άστοχες δημόσιες τοποθετήσεις, ακόμα και τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές, οι παλινωδίες, το έλλειμα υπευθυνότητας, ακόμα και αντίληψης πόσο καχύποπτο ήταν το εκλογικό σώμα απέναντί μας, πόσο ρευστό και ευμετάβλητο, μας κόστισαν πανάκριβα...