Το αποτέλεσμα των εκλογών ανέδειξε έναν δύσκολα αναστρέψιμο συσχετισμό υπέρ των συντηρητικών δυνάμεων, με κυριαρχία της Ν.Δ. και με αξιοσημείωτη καταγραφή της Ακροδεξιάς σε σχήματα πέραν της Χρυσής Αυγής εντός και εκτός Βουλής.
Η εκλογική νίκη της Ν.Δ., η οποία σε... μεγάλο βαθμό αποτελεί προσωπικό -και ενδοκομματικό- θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη και του αφοσιωμένου επιτελείου που τον πλαισιώνει, διαμορφώνει συνθήκες ηγεμονίας στο πολιτικό προσκήνιο. Και, με δεδομένη την τετραετία διακυβέρνησης που προηγήθηκε, εμπνέει τον φόβο μιας ανεξέλεγκτης άσκησης εξουσίας σε μια δεύτερη «γαλάζια» θητεία.
Το εκλογικό επιτελείο της Ν.Δ. έχει αντιληφθεί ότι ο φόβος αυτός ενδέχεται να «κουρέψει» την επέλασή της στην επόμενη αναμέτρηση. Γι' αυτό και έχει επιλέξει μια καθησυχαστική πολιτική: την εικόνα της ήρεμης δύναμης από την κυριαρχία της οποίας δεν απειλείται κανείς. Οι διακηρύξεις και προειδοποιήσεις Μητσοτάκη κατά της αλαζονείας και της έπαρσης των θριαμβευτών αυτόν τον φόβο εκφράζει.
Αδύνατον να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση των υποκλοπών, των απευθείας αναθέσεων, της πανεπιστημιακής αστυνομίας, της καταστολής, των ιδιωτικοποιήσεων, της αδιαφάνειας στη διαχείριση του δημόσιου πλούτου τη δεύτερη φορά θα είναι κάτι διαφορετικό.
Από την άποψη αυτή στις δεύτερες εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης, στις οποίες η Ν.Δ. του Μητσοτάκη επιδιώκει συντριπτική αυτοδυναμία, έχει σημασία ποια αντιπολίτευση, με ποια ισχύ και υπέρ ποιου θα έχει απέναντί της.
Είναι προφανές ότι κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα της αριστερής και κεντροαριστερής, δεν αμφιβάλλει για τον νικητή των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Και εξίσου προφανές είναι ότι ανάμεσά τους τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες θα εξελιχθεί έντονος ανταγωνισμός για την ηγεμονία εντός της αντιπολίτευσης. Δηλαδή για το ποιο κόμμα θα σηκώσει το βάρος της αντιπαράθεσης απέναντι σε έναν κυρίαρχο, ανεξέλεγκτο και επικίνδυνο «ηγεμόνα» της διακυβέρνησης.
Αναμενόμενοι είναι οι προεκλογικοί ανταγωνισμοί και διαγκωνισμοί μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΜεΡΑ25, που θα δίνει τη μάχη εισόδου στη Βουλή, για το ποιος θα δώσει τον τόνο στο αναγκαίο μέτωπο απέναντι σε έναν δεύτερο γαλάζιο «οδοστρωτήρα».
Αλλά το κριτήριο του «νικητή» αυτής της «αναμέτρησης εντός της αναμέτρησης» δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό των αναγκών της κοινωνίας. Και ειδικά του πιο αδύναμου και φτωχού τμήματός της που έχει τεθεί εκτός του οικονομικού «success story» του Μητσοτάκη και η φωνή του πνίγηκε στη «γαλάζια» πλημμυρίδα...
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου