Το εκλογικό αποτέλεσμα της Ν.Δ. αποτελεί μια φούσκα που θα σκάσει...

«Η πολιτική συχνά φτιάχνει φυσαλίδες θορύβων στην έρημο της κοινωνικής σιωπής», έλεγε ο Πολ Ελιάρ. Μια από αυτές τις φυσαλίδες είναι και οι πλειοψηφίες που χτίζονται για να κατεδαφιστούν και πάλι.

Τις τελευταίες μέρες μετά τις εκλογές ζούμε... τη φρενίτιδα της πλειοψηφίας που κατέκτησε η Ν.Δ., ή ακόμη καλύτερα θα μπορούσαμε να πούμε την κεφαλαιοποίηση του 40% της εκλογικής της νίκης. Ισως όμως ξεφεύγει από τους αναλυτές μια αλήθεια. Και αυτή η αλήθεια είναι η παράδοξη αντιστροφή ή η αντιμετάθεση της υψηλής εκλογικής κεφαλαιοποίησης που κέρδισε η Ν.Δ. στις εκλογές. Η σιγουριά ενός εκλογικού αποτελέσματος διαχέεται επειδή απουσιάζουν οι πολιτικοί αντίπαλοι αφού θεωρούνται ηττημένοι από τον πρώτο γύρο. Δηλαδή απελευθερώνονται οι ψηφοφόροι από την αιτιολόγηση της νίκης.

Αυτό το 40% μπορεί να διαταραχθεί από μια άλλη λογική και πρόθεση των ψηφοφόρων η οποία αποτελεί μια νέα εξισορροπημένη εκλογική ανταλλαγή. Τι θέλω να πω: Η Ν.Δ. με τη φιλολογία της ότι έχει συντρίψει έναν πολιτικό αντίπαλο και θαμπωμένη από τον θρίαμβο της νίκης της, πιθανόν να χάσει το πλεονέκτημα της συσπείρωσής της.

Οσο και αν πηγαίνει στις επαναληπτικές εκλογές κάτω από ένα α-συγκρουσιακό περιβάλλον, ώστε να μην προκαλέσει την εκλογική βάση. Ετσι το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές (στις 21 Μαΐου) η Ν.Δ., μπορεί να αποδειχτεί στις επαναληπτικές εκλογές φούσκα. Ετσι και αλλιώς δεν θα μπορέσει να θέσει πολιτικούς γρίφους έχοντας απέναντί της ένα κόμμα που έχει πάψει πλέον να αποτελεί έναν αντίπαλο διεκδίκησης αυτοδυναμίας, όπως είναι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης με αντιπάλους με χαμηλά εκλογικά ποσοστά, η Ν.Δ. δεν θα μπορέσει να στηρίξει τις μεγάλες διακηρύξεις της στις επαναληπτικές εκλογές, γιατί εκείνες κερδίζουν έδαφος μόνο όταν υπάρχει ένας αντίπαλος που την απειλεί. Μέσα σε αυτό το κλίμα τα εκλογικά ποσοστά της Ν.Δ. θα υποστούν καθίζηση και αυτό ενδεχομένως να αποτελεί και πρόθεση της εγχώριας ολιγαρχίας, η οποία δεν επιθυμεί έναν αρχηγό υπερόπτη με μια ισχυρή πλειοψηφία, ο οποίος μπορεί να καταστεί και μη ελεγχόμενος.

Ταυτόχρονα η επιθυμία της εγχώριας ολιγαρχίας, των πολιτικοοικονομικών συμφερόντων, προωθεί το κόμμα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. ως κόμμα ειδικού σκοπού ή ως κόμμα-σωσίβιο. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα χρησιμοποιηθεί για να συνταχθεί το συνυποσχετικό για τη Χάγη και επίσης για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Την ίδια στιγμή το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ διαπράττει ένα σοβαρό και ανεξήγητο ολίσθημα. Καταβροχθίζεται από την εσωστρέφειά του. Ολοι οι εντός του κόμματος ως κήνσορες και τιμητές της αράδας βάλλουν κατά του Αλέξη Τσίπρα ως μοναδικού υπευθύνου για το χαμηλό εκλογικό αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα τα κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25 θεωρούν ότι μπορούν να υφαρπάξουν ψηφοφόρους του. Ενώ η προώθηση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. και της Πλεύσης Ελευθερίας από τους μιντιάρχες είναι καταφανής. Ετσι λοιπόν ο μιντιακός σχιζοειδισμός οργανώνει μια παραισθησιογόνο ρητορική ενάντια στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με συνεπέστατη εφαρμογή από τους δημοσιογραφικούς εισαγγελείς που διαθέτει αλλά και με τη συνεπικουρία των παραπάνω κομμάτων.

Ωστόσο το πολιτικό σύστημα μοιάζει να λειτουργεί χωρίς πυξίδα και να το πούμε και αλλιώς, λειτουργεί με φθαρμένους ιμάντες που οδηγείται σε μια μετωπική σύγκρουση με τον εαυτό του. Η Κομισιόν ζητάει από την Ελλάδα την απόσυρση των μέτρων ενεργειακής στήριξης και ταυτόχρονα ζητάει να μπει όριο στην αύξηση των καθαρών πρωτογενών δαπανών το 2024 στο 2,6%. Αυτό βέβαια προϋποθέτει αλλαγή των κομματικών οικονομικών προγραμμάτων και ανατρέπει το κλίμα ευφορίας που καλλιεργούσε η Ν.Δ. στην πρώτη εκλογική εκστρατεία.

Η Ν.Δ. χάνει έτσι το συγκριτικό της πλεονέκτημα που το κατασκεύασε κατά την περίοδο της πανδημίας και ήταν εκείνο της μετατροπής των πολιτών σε επαίτες και του εαυτού της σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ο Καλιγούλας, όπως αναφέρει ο Σουετώνιος, παραπονιόταν για την αποτυχία της εποχής του που δεν συνοδευόταν από μια πανδημία ώστε να εμφανιστεί ως προστάτης και θαυματοποιός. Υπάρχει πάντα στην ιστορία μια ανατομική φιλαλήθεια, που δικαιώνει τον Λουί Αλτουσέρ όταν έλεγε «ιστορία τελειωμένη, ιστορία ατελείωτη».

Απόστολος Αποστόλου (Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας)

efsyn.gr