Τoξικά απόβλητα...

Ηταν η παγκόσμια λέξη της χρονιάς.... του 2018 και σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα, είναι η λέξη που χαρακτηρίζει, όσο καμία άλλη, το πολιτικό κλίμα πριν από τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές. Στον απόηχο του κινήματος «me too» το λεξικό της Οξφόρδης επέλεγε τη λέξη «toxic» ως την έννοια που περιγράφει καλύτερα «το... ήθος, την αίσθηση και τις ανησυχίες» μιας εποχής που σημαδεύτηκε από τις καταγγελίες γυναικών του Χόλιγουντ για σεξουαλική παρενόχληση και έμφυλη βία από πλούσιους και ισχυρούς άνδρες και την εισβολή του όρου «τοξικότητα» στην πολιτική σκηνή.

Η έκφραση «τοξική αρρενωπότητα» καθιερώθηκε για να περιγράψει παραβιαστικές συμπεριφορές που πλέον δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές, ενώ οι αναζητήσεις στο διαδίκτυο για τη λέξη «τοξικός» και τα παράγωγά της αυξήθηκαν κατακόρυφα. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας όροι όπως «τοξική πόλωση» ήρθαν δυναμικά στο προσκήνιο, για να περιγράψουν τον πολιτικό διχασμό στις ΗΠΑ, με ορόσημο την εισβολή των φανατικών υποστηρικτών του Τραμπ στο Καπιτώλιο.

Στο βιβλίο του «Η τοξική εποχή μας» ο πολιτικός αναλυτής, επικοινωνιολόγος, και αρθρογράφος της «Εφ.Συν.», Γιάννης Λούλης, εντοπίζει την απαρχή της διαδρομής προς την επικράτηση της τοξικότητας στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κορύφωσή της στη Ρωσία του Πούτιν, με τοξικές εστίες (μεταξύ άλλων) την ανομία των ΗΠΑ και τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση για τοξικότητα και αντίστροφα, ενώ όσο οδεύουμε στις κάλπες μάς προϊδεάζουν για νέες «τοξικές» αποκαλύψεις.

Η κατάχρηση του όρου «τοξικότητα», ο οποίος εξάλλου κυριαρχεί στην εκλαϊκευτική ψυχολογία με συμβουλές πώς να αποφύγεις «τοξικούς φίλους» και «τοξικούς συντρόφους», ενέχει τον κίνδυνο αυτός να γυρίσει μπούμερανγκ σε όσους τον εκτοξεύουν. Αν όλοι είναι τοξικοί, τότε όλα επιτρέπονται και οι μόνοι κερδισμένοι στην κούρσα προς τα κάτω είναι οι αυθεντικοί εκφραστές της χυδαιότητας, όσοι θρέφονται από τον βούρκο του κιτρινισμού.

Αφροδίτη Τζιαντζή

efsyn.gr