Ηταν Μάρτιος του 2019, όταν γνώρισα την κυρία Βέτα στη δίκη για τη δολοφονία του Πακιστανού εργάτη γης, Σαχζάτ Λουκμάν. Από το πρώτο λεπτό κατάλαβα ότι ήταν ένας πολύ δοτικός άνθρωπος, με ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη, αλλά στην πορεία έμελλε να είναι ανάμεσα στους... λίγους ανθρώπους που αφήνουν καθαρό αποτύπωμα στη ζωή μας.
Χωρίς ερωτήσεις και αδιακρισία, καταλάβαινε πάντα τη διάθεση και τους προβληματισμούς και ας την έβλεπα βιαστικά για λίγο στις αίθουσες των δικαστηρίων, εκεί που από τη θέση του ακροατηρίου παρακολουθούσε με πολύ μεγαλύτερη προσήλωση από δημοσιογράφους και δικηγόρους.
«Το “Σκιά της πεταλούδας” σου έφερα, έχει εξαίσια γραφή ο Ισίδωρος Ζουργός». Σχεδόν αθόρυβα άφηνε δίπλα μου βιβλία - διαμάντια και χανόμουν στις σελίδες τους, με το που έμπαινα στο μετρό.
Δεν ξέρω πώς να περιγράψω έναν άνθρωπο που σου δίνει τις καλύτερες συμβουλές χωρίς να σε ξέρει, που παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας ακόμα και με τον τρόπο που εκφέρει τον λόγο, που έχει καθαρή καρδιά και βλέμμα. Αυτό που ξέρω είναι πως, όταν πριν από δέκα χρόνια ξεκινούσαμε το συνεταιριστικό εγχείρημα της «Εφ.Συν.», αναρωτιόμουν αν θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε αναγνώστες που θα αγαπήσουν την εφημερίδα όσο εμείς. Τελικά καταφέραμε και το αντίστροφο: να αγαπήσουμε κι εμείς, κάποιους, περισσότερο...
Γιώτα Τέσση
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου