14.4.23

Μπαζώνοντας λακκούβες...


Το έβλεπα και δεν το πίστευα. Είδε και απόειδε ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ με τον δήμο του Λος Αντζελες, που δεν έλεγε να μπαζώσει μια μεγάλη λακκούβα σε δρόμο της γειτονιάς του, πήρε ο ίδιος φτυάρι και τσιμέντο, φώναξε κι έναν φίλο του κι έκαναν μόνοι τους τη δουλειά. Οχι, δεν υπαινίσσομαι κάτι. 

Κυρίως, δεν θα ήθελα με τίποτα ο δήμαρχος Αθηναίων να εμπνευστεί από τον κινηματογραφικό Εξολοθρευτή -ο οποίος, παράλληλα, έχει... διατελέσει κυβερνήτης της Καλιφόρνιας-, να πιάσει τις τσάπες και τα φτυάρια και να αρχίσει να βουλώνει μόνος του τις ουκ ολίγες τρύπες στους δρόμους και στα πεζοδρόμια της πρωτεύουσας. Οχι τόσο γιατί δεν τον έχω ικανό να κάνει τη δουλειά του Σβαρτσενέγκερ (που δεν τον έχω, εδώ που τα λέμε), αλλά, κυρίως, γιατί φοβάμαι μην τα μπερδέψει.

Κι αν αντί να κλείσει τις λακκούβες αρχίσει πάλι τα σκαψίματα; Αν μετατρέψει όλη την Αθήνα σε μια απέραντη Πανεπιστημίου; Αν πάνω στη φούρια του δεν αφήσει όχι δέντρο όρθιο αλλά ούτε θάμνο; 

Ούτε μια πρασιά με λουλούδια; Δεν ξέρω τι ζόρι τραβάει με τα σκαψίματα (υποθέτω πως οι εταιρείες που έχουν αναλάβει τα έργα κάτι παραπάνω θα γνωρίζουν), αλλά αυτό το μίσος για οτιδήποτε πρασινίζει (μόνο το γήπεδο του ΠΑΟ και τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ την έχουν γλιτώσει κι αυτά δεν ξέρω για πόσο) χρήζει πραγματικά επιστημονικής μελέτης. 

Δεν ξέρω τι του λένε οι διάφοροι αυλοκόλακες στο παράλληλο σύμπαν όπου ζει, αλλά, πέρα από τα άνευ λόγου έξοδα τα οποία θα μπορούσαν να διοχετευθούν σε πιο χρήσιμα πράγματα και την ταλαιπωρία όλων όσοι κυκλοφορούν στο κέντρο, είναι και ζήτημα αισθητικής. Κι αυτή παίζει σημαντικότατο ρόλο στον τουρισμό, την εθνική μας «βιομηχανία».

Προσωπική εμπειρία με δυο φίλους από Ισπανία που ήρθαν στην Αθήνα πριν από καμιά 10αριά μέρες. «Τι είναι αυτό;», ρώτησε ο Κ. βλέποντας το πρώτο βράδυ την σκαμμένη Πανεπιστημίου. «Μπακογιάννης», του απάντησα. «Τι είναι Μπακογιάννης;». Εξήγησα μέσες-άκρες. «Η ανάγκη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο είναι κληρονομική. Συμβαίνει και στην Ισπανία», είπε. Τι να κάνω, συμφώνησα με τον φίλο μου. Ελληνική φιλοξενία γαρ...

Κορίνα Βασιλοπούλου

efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: