Νίκος Ανδρουλάκης: Οι όροι, οι αστερίσκοι και τα διλήμματα...

... για τις κυβερνητικές συνεργασίες...

Οι προϋποθέσεις που βάζει ο Νίκος Ανδρουλάκης για τις κυβερνητικές συνεργασίες, διατυπώνοντάς τις σταδιακά και συμπληρωματικά όλο αυτό το διάστημα, γνωρίζει ότι εξαιρετικά δύσκολα μπορούν να καλυφθούν η καθεμία ξεχωριστά, πόσο μάλλον όλες μαζί. Οι τρεις όροι... για να μπει σε συζητήσεις μετεκλογικών συνεργασιών για συγκρότηση κυβέρνησης. Αρχικά να επιτύχει ένα «ισχυρό διψήφιο» ποσοστό, ώστε στη συνέχεια να «επιβάλει» προγραμματικές προτεραιότητες και, τέλος, να μην είναι πρωθυπουργός ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος - «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας». Η διαβεβαίωση ότι θα επιμείνει σε αυτή τη στρατηγική. Η διευκρίνιση ότι σε περίπτωση δεύτερων εκλογών δεν θα μπει σε καμία συνεργασία. Η απόρριψη ενός κυβερνητικού σχήματος που θα τελεί υπό την ανοχή άλλων κομμάτων.

Ετσι, ο κάθε όρος, που προηγείται ως προϋπόθεση για τον επόμενο όρο που ακολουθεί, μοιάζει να βάζει εμπόδια στην προοπτική συνεργασιών προκειμένου να μείνει στην αντιπολίτευση και εν συνεχεία μέσα από τις γραμμές της να προσπαθήσει να «μεγαλώσει» το ΠΑΣΟΚ. Το σκεπτικό είναι ότι επανάληψη συνεργασίας με τη Ν.Δ. θα είναι εκ νέου καταστροφική, ενώ και η σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραμείνει ανταγωνιστική για να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ έδαφος στον προοδευτικό χώρο. Πρόκειται για την κυριολεκτική θέση της «αυτόνομης πορείας» με την οποία ο Ν. Ανδρουλάκης εξελέγη και η οποία έχει ιδιαίτερη απήχηση μεταξύ των στελεχών που βρίσκονταν πάντα στο «στρατόπεδό» του. Παράλληλα, το άπλωμα τόσων πολλών φύλλων της τράπουλας στο τραπέζι θα του προσφέρει τη δυνατότητα να μπορεί να επικαλεστεί τους όρους που έβαζε προεκλογικά για να ελιχθεί από το βράδυ των εκλογών και μετά - τόσο απέναντι στα άλλα κόμματα όσο και απέναντι σε εσωτερικές πιέσεις και αμφισβήτηση. Αυτή η τακτική αφορά και τους όρους που θα μπορεί να θέσει η Χαριλάου Τρικούπη στο blame game που θα εκτυλιχθεί σε περίπτωση δεύτερων εκλογών, όπου τα μικρότερα κόμματα θα αντιμετωπίσουν το ρίσκο της εκλογικής συμπίεσης από τη σφοδρή πόλωση ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Δ.

Στρατηγική απόσταση από τη Ν.Δ.

Δεδομένου ότι η Χαριλάου Τρικούπη, βασιζόμενη στις δημοσκοπήσεις, κινείται με το σκεπτικό μιας πρωτιάς της Ν.Δ., σε πρώτο επίπεδο η στρατηγική του Ν. Ανδρουλάκη μοιάζει εκ των προτέρων να αποκλείει τη συνεργασία μαζί της. Στην περίπτωση πρωτιάς της Ν.Δ., ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ μπει σε συζητήσεις συνεργασιών -είτε έχοντας πάρει ισχυρό διψήφιο είτε ερμηνεύοντας ως τέτοιο το ποσοστό που θα λάβει-, δεν προκύπτει προγραμματική σύγκλιση με τη Ν.Δ. Για την ακρίβεια, ο Ν. Ανδρουλάκης θέτει προγραμματικούς όρους που αν η Ν.Δ. τους αποδεχόταν, θα αναιρούσε τον εαυτό της: κατάργηση των διατάξεων του νόμου της Ν.Δ. που ιδιωτικοποιεί το ΕΣΥ, αύξηση του προϋπολογισμού, 10% των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και χιλιάδες προσλήψεις για στήριξης της δημόσιας Υγείας, στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας με ανακατανομή των πόρων του Ταμείου, κανονική Εξεταστική για να βρεθεί στη Δικαιοσύνη ο υπεύθυνος των υποκλοπών -Μητσοτάκης, όπως τον υποδεικνύει ο Ν. Ανδρουλάκης-, προστασία της πρώτης κατοικίας κ.ά. Ακόμα κι αν προέκυπτε προγραμματική συμφωνία, ο Κ. Μητσοτάκης -που άλλωστε κανείς, ούτε στη Χαριλάου Τρικούπη, δεν αναμένει ότι θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει τη διερευνητική εντολή αν είναι πρώτος- δεν θα δεχόταν να μην είναι πρωθυπουργός. Όμως πώς να δεχτεί ο Ν. Ανδρουλάκης, αλλά και το κόμμα του, συνεργασία με πρωθυπουργό εκείνον που τον παρακολούθησε;

Προετοιμασία πολέμου

Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο ο Ν. Ανδρουλάκης εμφανίζεται αφενός να αναμένει έντονες εσωτερικές αντιδράσεις στην περίπτωση που δεν ενδώσει σε συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. ούτε σε δεύτερες εκλογές και αφετέρου να δηλώνει έτοιμος να τις αντιμετωπίσει. Χαρακτηριστικά, όταν την Πέμπτη στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ρωτήθηκε αν σε δεύτερες κάλπες θα υπάρξουν αντιδράσεις από την επιμονή του στη στρατηγική που έχει θέσει κι αν θα ακολουθήσουν όλοι αυτή τη γραμμή, απάντησε: «Είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω κάθε είδους αντίδραση, είτε από την εγχώρια ολιγαρχία είτε από άλλες δυνάμεις. Είμαι οπλισμένος με επιμονή και υπομονή».

Το δύσκολο σκέλος των ίσων αποστάσεων

Το άλλο σκέλος των «ίσων αποστάσεων» αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν θα είναι εξίσου εύκολο να εξηγηθεί στους προοδευτικούς πολίτες ενδεχόμενη άρνηση συνεργασίας με έναν ΣΥΡΙΖΑ νικητή των εκλογών. Όλα τα παραπάνω και ο δημόσιος διάλογος, παρά τις ασάφειες που διατηρεί το ΠΑΣΟΚ σε μείζονα θέματα (με κομβικό την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ), δείχνουν ότι δεν υπάρχουν αποστάσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν για επίτευξη προγραμματικής συμφωνίας.

Η περίπτωση της πρωτιάς του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη που θα δυσκολέψει περισσότερο τον Ν. Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα αν προκύπτει ο αριθμός των 151 εδρών. Εφόσον προκύψει προγραμματική συμφωνία, θα μπορούσε ο Ν. Ανδρουλάκης τελικά να δυναμιτίσει μια τέτοια προοπτική επιμένοντας στο «ούτε Τσίπρας»; Το δίλημμα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ θα είναι σε αυτή την περίπτωση κολοσσιαίο, γιατί αν η άρνησή του ισοδυναμεί με δεύτερες εκλογές και ρίσκο παλινόρθωσης του «καθεστώτος Μητσοτάκη», ενδέχεται η κρίση των προοδευτικών πολιτών να είναι αμείλικτη, ανεξάρτητα από τους τρόπους που θα το δικαιολογούσε. Δύσκολα όμως θα απέφευγε και το κόστος του blame game ακόμα και στην περίπτωση απόρριψης της προοπτικής μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και ανοχή από το ΜέΡΑ25 ή και το ΚΚΕ. Επισημαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει δηλώσει διά του γραμματέα του Ανδρέα Σπυρόπουλου ότι «εμείς δεν μπαίνουμε σε καμία συζήτηση και δεν θα δώσουμε ψήφο ανοχής ούτε θα συζητήσουμε για κυβέρνηση με ψήφο ανοχής».

Η ΑΥΓΗ