«Μήπως έχουμε τον ίδιο γκόμενο»...

...και μάλιστα στου Ζωγράφου;...

Πρόσφατα έπεσα πάνω σε δύο ειδήσεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους. Γιατί, πράγματι, τι σχέση μπορεί να έχει η σοσιαλμιντιακή παρουσία της αμφιλεγόμενης ιστοσελίδας «Μήπως έχουμε τον ίδιο γκόμενο;», που αυξάνει τα (αποκλειστικά θηλυκά και μόνον κατόπιν πρόσκλησης) μέλη της με γεωμετρική πρόοδο, με τη δημοσιοποιημένη πρόθεση του... δημάρχου Ζωγράφου Βασίλη Θώδα να συνάψει σύμβαση με ιδιωτική εταιρεία φύλαξης για να περιπολεί στα όρια του δήμου του;

Κι όμως... Η πρώτη περίπτωση αφορά μια ελληνική εκδοχή αμερικανικής ιστοσελίδας που δημιουργήθηκε με σκοπό, συλλέγοντας μαρτυρίες κακοποίησης γυναικών από τους συντρόφους τους, να δημιουργήσει ένα δίκτυο αλληλεγγύης και προστασίας.

Πλην όμως, στα καθ’ ημάς έλαβε κι άλλες διαστάσεις που δεν «ξεπλένονται» από το γεγονός ότι χάρη σ’ αυτήν την πρωτοβουλία αποκαλύφθηκε ότι μέσω της εφαρμογής telegram άνδρες χρήστες ανταλλάσσουν, πραγματικό ή ψηφιακά πειραγμένο, πορνογραφικό υλικό (φωτογραφίες και βίντεο) γυναικών - χωρίς φυσικά τα θύματα να το γνωρίζουν.

Η επιτυχία της αποκάλυψης ούτε υποκαθιστά το καθήκον της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ούτε δικαιολογεί κατά τα άλλα τη δημόσια και λεπτομερή (διά φωτογραφιών και πληροφοριών) διαπόμπευση ανδρών που υπήρξαν απλά άπιστοι - παραδόξως με ανάλογη μέθοδο (διαπόμπευση εν αγνοία τους). Η δεύτερη περίπτωση αφορά επίσης μια ελληνική εκδοχή αμερικανικής τακτικής που επιστρατεύει «εθελοντές» για περιπολίες σε περιοχές αυξημένης εγκληματικότητας.

Κι αυτή επίσης φιλοδοξεί να υποκαταστήσει το καθήκον μιας επίσημης Αρχής που κατά τον δήμαρχο δεν επαρκεί έναντι της δράσης «γνωστών-αγνώστων» στην περιοχή του. Ας δεχτούμε για τα λίγα-λιγότερα ότι και στις δύο περιπτώσεις η αφετηρία θα μπορούσε να είναι καλοπροαίρετη.

Η εξέλιξη είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενη όμως ως προς την υποκατάσταση καθ’ ύλην αρμοδίων από μια άλλη αμφιλεγόμενη, αυτοσχέδια «Αρχή» - ένα «σώμα» άγνωστων γυναικών οι οποίες όμως πιστώνονται εξαρχής με αγαθές προθέσεις και μηδενική εκδικητικότητα ή ένα «σώμα» ιδιωτικά εκπαιδευμένου προσωπικού ασφαλείας, το οποίο πιστώνεται εξαρχής ως κατάλληλο να κρίνει, να διακρίνει και να κρατά την ψυχραιμία του.

Ετσι παραδίδονται εν λευκώ εξουσίες ικανές να «σκοτώσουν» κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Είναι αυτή μια ακραία διαστρέβλωση της ήδη διαστρεβλωμένης κυβερνητικής αναφοράς στην «ατομική ευθύνη»; Είναι μια ανεξέλεγκτη διάσταση της πολιτικής ορθότητας; Είναι πάντως δύο επικίνδυνες όψεις του ίδιου νομίσματος...

Ναταλί Χατζηαντωνίου

efsyn.gr