Μηδένα προ του τέλους μακάριζε...

Γιάννης Τριάντης

Ο Μητσοτάκης κυβερνούσε αλώβητος παρά την πανδημία, το ενεργειακό και τις δικές του χαμηλές επιδόσεις σε ορισμένα πεδία. Υψηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχισμένες ημέρες στο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός έδειχνε Κροίσος τον καιρό της παντοδυναμίας του.

Δυστυχώς γι αυτόν δεν... βρέθηκε κάποιος να του υπενθυμίσει την κουβέντα του Σόλωνα προς τον βασιλιά της Λυδίας. Εκείνο το σοφό «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε».

Η αίσθηση της παντοδυναμίας και το εγγενές του επικυρίαρχου που δεν δίνει λόγο σε κανέναν, οδήγησαν στο δύσοσμο έλος των παρακολουθήσεων.

Ο ανεψιός, η δήθεν άγνοια του πρωθυπουργού, οι παραιτήσεις, ο θόρυβος που πέρασε το όριο της χώρας, οι αποκαλύψεις για νέες παρακολουθήσεις και οι αποτυχημένες προσπάθειες συγκάλυψης του εγκλήματος ή περιορισμού της πολιτικής ζημιάς- άτεχνες, και ορισμένες αντιθεσμικές-άρχισαν να επηρεάζουν δραστικά το πολιτικά κλίμα.

Ηταν η πρώτη προειδοποίηση για τον Μητσοτάκη ότι δεν θα κάνει περίπατο στις εκλογές. Ασε που ένα μεγάλο ατού, η πιθανότητα για συμμαχική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, όχι μόνο χλώμιασε αλλά ενίσχυσε εξ αντικειμένου την δυνατότητα να συνεργαστούν κυβερνητικά ο αναθαρρημένος ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ.

Η δεύτερη περίπτωση δεν ήταν προειδοποίηση αλλά συντριπτικό πλήγμα για τον Μητσοτάκη. Το έγκλημα στα Τέμπη, παρά τις εργώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης να διαχυθούν οι ευθύνες-οχι πως δεν υπήρχαν: ήταν πολύ μικρότερες, αλλά υπαρκτές- σηματοδότησε το τέλος των ελπίδων για αυτοδυναμία.

Τα λόγια του Σόλωνα προς τον Κροίσο ηχούσαν σαν καμπανάκι κινδύνου για το Μαξίμου. Ποιός ξέρει τι τέξεται η επιούσα, τι καινούργιο επιβαρυντικό θα υπάρξει, έτσι που- πέραν των υποκλοπών και των Τεμπών-η κυβερνητικά βιτρίνα είναι γεμάτη μαύρα στίγματα.

Δεν πρόκειται για καταλυτικής σημασίας γεγονότα (Πάτσης, Σπυράκη, Νικολάου κ.α.), αλλά για κρούσματα που θολώνουν την κυβερνητική εικόνα, καθώς οι περιπτώσεις αυτές λειτουργούν σωρευτικά ως συνοδευτικά των προβληματικών στοιχείων της κυβερνητικής πολιτικής.

Ανάσα για τον Μητσοτάκη δεν υπήρξαν μέχρι τώρα ούτε οι κυβερνητικές θριαμβολογίες για την οικονομία ούτε άλλο τι, αλλά ορισμένες επιλογές καθώς και κάποιες κακές ή ατυχείς στιγμές του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτη και καλύτερη, η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν θα σχηματίσει κυβέρνηση ηττημένων. Πρόκειται για πλήγμα εναντίον της δικής του επιλογής για την απλή αναλογική.

Το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα διευκολύνει την δημιουργία συμμαχικών κυβερνήσεων, χωρίς να αντιβαίνει τις συνταγματικές ή τις ηθικές επιταγές, σε περίπτωση που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν περιλαμβάνει το πρώτο κόμμα.

Με ποιό επιχείρημα, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα θα απεμπολήσει την ευκαιρία για κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και Βαρουφάκη, αν φυσικά υπάρξει η δυνατότης αυτή(εξαιρετικά δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα, αλλά όχι ανέφικτο).

Αν εκείνο που πρυτάνευσε στην Κουμουνδούρου ήταν η σκέψη ότι με την άρνηση για κυβέρνηση των ηττημένων θα ενθαρρυνθεί/πιεστεί ψυχολογικά μέρος των ψηφοφόρων να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτιά, μάλλον δεν πρόκειται για ευφυή επινόηση.

Ουδείς φαίνεται να ενθουσιάστηκε ή να πείστηκε από το απίθανο εύρημα περί κυβέρνησης ηττημένων. Το δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις: Η αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει σε προβληματική στασιμότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να δημιουργήσει ρεύμα νίκης μέχρι σήμερα, παρά τα τρεκλίσματα, τις αδυναμίες της έμφοβης κυβέρνησης και τις σοβαρές δημοσκοπικές της απώλειες.

Επιπτώσεις ενδέχεται να υπάρξουν επίσης λόγω του φράχτη στον Εβρο. Το επιχείρημα ότι δεν αντιμετωπίζεται με τον φράχτη το συνολικό πρόβλημα είναι σωστό. Αλλά ο,τιδήποτε άλλο εναντίον του αναγκαίου αυτού έργου συνιστά αποτύπωμα ιδεοληψίας. Κι αυτό εγγράφεται στη συνείδηση ικανού μέρους της κοινωνίας.

Πάντως μέχρι στιγμής, όλως παραδόξως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προβάλει την απαξιωτική για τον φράχτη αναφορά του Μητσοτάκη στη Βουλή(ήταν απάντηση προς τον Βαρουφάκη). Ισως το πράξει προσεχώς.

Τέλος, το θέμα Γεωργούλη μοιάζει αμυχή επι του παρόντος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως το γεγονός ότι επι τόσες ημέρες τώρα κυριαρχεί ειδησεογραφικώς, το ότι συντείνει στην υποτροπή των σχέσεων με το ΠΑΣΟΚ και, φυσικά, το ότι θα δυσκολεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ οι αναφορές στον Λιγνάδη και στα συναφή, η αμυχή ίσως να αφήσει κάποιο σημάδι στο πρόσωπό του.

Επιστροφή στη ρήση του Σόλωνα. Απ΄ο,τι φαίνεται, στον απηνή προεκλογικό πόλεμο δεν θα λείψουν οι εκατέρωθεν αποκαλύψεις για διάφορα θέματα και πρόσωπα μέχρις τις εκλογές. Ισως να μην είναι μείζονος σημασίας, αλλά επηρεάζουν με τον τρόπο τους την γενική εικόνα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκείνο όμως που ενδέχεται να αποβεί καθοριστικό για την τελική έκβαση είναι αυτό που δεν ανιχνεύεται στις δημοσκοπήσεις. Αυτό που σιγοβράζει στην ελληνική κοινωνία, ειδικά στη νεολαία, όπερ θετικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, ή τα αμυντικά αντανακλαστικά ψηφοφόρων της ΝΔ που θα απόσχουν στις πρώτες εκλογές, αλλά θα επιστρέψουν στις δεύτερες.

Γι αυτό, "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε"...

news247.gr